Benim,hiç sapanım,olmadı anne!
Ne,kuşları vurdum,
Ne,kimsenin camını kırdım...
Çok uslu,bir çocuk,değildim ama,
Seni,hiç kırmadım,hep boynumu kırdım.
Ben,hayatım boyunca,
Bir tek,kendimi vurdum!.
Suskun görünsem de,
Fırtınalı ve mağrurdum anne.
Bir,mızrak gibi,
Aynada,hep,dik durdum anne!
Ben,sana,hiçbir gün laf getirmedim,
Leke sürmedim.
Ama,göğsümü çok hırpaladım,
Kalbimi,çok yordum...
Ben,hayatım boyunca,
En çok,kendimi sordum!.
Benim,hiç sevgilim,olmadı anne,
Ne,bir yuva kurdum,
Ne,birgün şansım güldü...
Öpemeden,bir bebeğin gıdısını,
Tükendi,gitti çağım...
Kimi,yürekten sevdiysem,
Yüreğini,başkasına böldü...
Bir,muhabbet kuşum vardı,
O,da yalnızlıktan öldü...
Sen,beni hep,göğsünde,
Acılarla mı,soğurdun anne?
Yoksa,evlat diye,
Koca bir taş mı,doğurdun anne?
Eziyet değilim,zahmet değilim,
Musibet hiç değilim;
Bir,senin mi,balına sinek kondu,söylesene!
Doğurdunda beni,
Ne ile,yoğurdun anne?
Benim,hiç hayalim,olmadı anne...
Ne,seni rahat ettirdim,
Ne,kendim ettim rahat...
Bir,mutluluk fotoğrafı bile,çektirmedi bu hayat!
Kaybolmuş bir,anahtar kadar
Sahipsizim anne...
Ne,omzumda bir dost eli,
Ne,saçımda bir şefkat
Say ki,yollardan akan,
Şu faydasız,çamurdum anne...
Say ki,ıslanmaktım,üşümektim,
Say ki,yağmurdum anne!
Bunca yıldır,gözyaşını,
Hangi,denizlere sakladın?
Oyyyyy,ben öleyim
Sen,beni,ne diye doğurdun,anneeeee!
AD SOYAD:M.ŞEYHMUS ARAS
İL VE OKUL:MARDİN ABDULKADİR TUTAŞI İLKÖĞRETİM OKULU
SINIF VE NO:5/A - 39
YUSUF HAYALOĞLU'NUN ANISINA
SEVİLEN ŞİİRLER