Umutsuz
Bu gün her şeyi sildim
Yaşadıklarımı duygularımı
Yakıp kül ettim hayallerimi
Bu gün onu gördüm
Yabancı hiç tanımadığım birisi
Öncesi bir iki kez karşılaşmışlığımız var sadece
O da mecburiyetten
Kuru tutuk zoraki bir merhaba
Yüzü soğuk ve yabancı
Bakmadım yüzüne bakamadım
Kırılmışlıktan pişmanlıktan ve utanmaktan
Şöyle bir göz ucuyla
Çizgilenmiş alnına ağarmış saçlarına baktım
Donuk soğuk bir hoş geldin
O da mecburiyetten
O da bakmadı bakamadı
Bilmem utanmaktan bilmem pişmanlıktan
Bekledim gitme kal desin
Ne o söyledi ne ben bekledim
Bekli de umutsuzluktan
Hoşçakal bile demedim diyemedim
Sesiz sedasız usulca ayrıldım
Geçmişi hapsettim yüreğimin derinliklerine
Bir daha çıkamazlar ki artık gün yüzüne
Güneşli günlere
Elif KAYA Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Kırgınım Kadere
Tercih hakkım yoktu getirdiler dünyaya
Bir anam oldu bir de babam mecburiyetten
Anlaşamıyorlarmış şiddetle geçinememezlikten
Her gün bir fırtına bir boran ortalık tozla duman
O fırtına tozlar arasında ben çaresizlikten
Bir o köşeye bir bu köşeye savrulmaktan
Neyi anlaşamamışlar neyi paylaşamamışlar
Anlamış da değildim ama çığlık çığlığa bir ortam
Derler ya kaderde ne varsa o yaşanırmış
Bu yüzden kırgınım kadere kaderde bunlar varmış
Bir gün yine şiddetli bir fırtına
Savurdu beni öylesine uzaklarda bir yere
Bir de baktım yeni bir hayat fırtınalar arasında
Olsun dedim her yer iyidir feryat figanlı cehennemden
O savaş meydanından o işkence evlerinden
Meğer hiç bir şey değişmemiş eskisinden
Oyunlar oynamış oyuna gelmiş nedeni ben
Doğru yol bulamamış şaşırmış nedeni ben
Her şeyi kırmış dökmüş dağıtmış nedeni ben
Adam gibi adam olamamış nedeni ben
Velhasıl her şeyin sorumlusu günahlısı ben
Benim ki de aslında kaderden
Bu yüzden kadere kırgınım
Elif KAYA
Töre
Küçücük bir kız vardı mavi iri gözlü
Evin gözbebeği
Yıllar geçti kocaman gelinlik kız oldu tam onbeşinde
Büyükler karar verdi anlaşıldı altmışında dedeyle
Hayır olmaz dedi kim dinlerdi ki onu
O da kaçıverdi öylesine yirmisinde delikanlıya
Büyükler söz verdi namus temizlenecekti
Yoksa ne derlerdi konu komşuya
Nasıl bakarlardı elalemin yüzüne
Bir candan daha değerli değillerdi ama
Namus vardı ya ortada
Aradılar buldular haber saldılar töreden
İnanmadı biliyordu da inanamadı
Nasıl kıyarlardı ki gözbebeklerine
Kardeşi geldi yanına elinde kocaman bir hediye
Aslında şaşırmadı da inanamadı
Hadi gezelim biraz bahçede kiraz toplayalım dedi
Hayır demedi olacakları bile bile
Kardeşi oracıkta verdi hediyeyi
Yirmibir bıçak darbesi tam can evine
Yalvardı bebeğime vurma kıyma ona
Korumaya çalıştı olabildiğince
İki ay sonra bir kızı olacaktı
Kim dinlerdi ki onu töre namus varken
Bir köy yasta kuşlar ağaçlar yasta
Kirazlar kan ağladı bu acımasızlığa
Haber saldılar babaya namus temizlendi töre kazandı
Yürekten midir bilinmez ama
Kime ne ki can benim töre benim namus benim
Lanetler olsun böyle töreye böyle namusa
Elif KAYA
Özlemişim
Seninle gülüşü özlemişim
Kalp kalbe gelişi
Birlikte var oluşu
Yüreğin kanat çırpıp
Kalbin birlikte atışını özlemişim
Seninle yaşayıp
Dokunuşu özlemişim
Seninle seviniş
Seninle kahroluşu özlemişim
Seninle hayali düşü
Gönülde yok oluşu
Ölüşü özlemişim
Benimle seni özlemişim gülüm
Elif KAYA
