Türkiyem Şiiri

Hüzün Kenti

Bu son gelişin mi otogarına,
Bu son bakışın mı taş parke sokağına
Adın yazılmıştır kaç çınarına
Gitme,bu şehir muhtaç sana

Kokun sinmiş bu şehrin her köşesine,
Nesine kızdın bu şehrin söyle nesine
Katlanırda bu şehir herkesin gitmesine
Katlanamaz gitmene,alışmıştır sesine

Senin adını söyler dalgaları sahilde
Senin kokun dolaşır dağlarda tepelerde
Kimler olursa olsun bomboştur bu şehirde
Nerde bulur bu şehir sen gibisini nerde

Gökyüzü ağlamaklı yağmur yağacak şimdi
Bu şehrin ilk bayramı senin ilk gelişindi
Bu şehrin adı artık hüzün kent olacaktır,
Gideceğin yerlere mutlu kent denir şimdi

Gidişine bu şehir çok yaslar tutacaktır
Ardından buralarda depremler olacaktır
Her sokağı caddesi hep seni soracaktır
Sen gidince bu şehir kimsesiz kalacaktır

Yalçın

KARMA ŞİİRLER

Bir Issızlığın Ortasında

Siyah saç tellerindeki tek beyaz tel gibiyim adeta
Çölün yanında halt edeceği bir ıssızlığın ortasında
Rüzgar alır ve götürür beni bir kum taneciği misali
Savrulurum etrafa...

Bir gece vakti gökyüzüne karanlık çökünce
Tek tek çarpar yüzüme gündüzün kusurları.
Aydınlatır ayı gözlerinin ışıltısı
Ay da yıpranmış hayallerimi.

Yağmurda koşarken söylenir
Ve yarım kalır bütün aşklar
Ne denli sürer bu densiz yakınışlar?
Kesilir mi bir gün yere düşen yaşlar?

Altuğ Beyhan

KARMA ŞİİRLER

Yetim Olduğum Gün

Işıklarımızın söndüğü gün
Karanlığa gömüldüğü gün
Geleceğimizin silindiği gün
Babacığımın öldüğü gündür

Sen olmadığın için;
Bana sarılanın olmadığı gün
Günün nasıl geçti yavrum diye sorulmadığı gün
Senin gittiğin gündür.

Evimizin direğinin yokluğunda
Buzdolabımızın boşaldığı gün
Açlıkla uyumaya çalıştığımız gün
Babacığımın öldüğü gündür.

Cenaze arabasıyla evin önüne geldiğin gün
Üzerindeki yeşil örtüyle gördüğüm gün
Canımın.. Arkadaşımın hayatımın, sırdaşımın gittiği gün
Öldüğün gündür babacığım...

Ahmet Hasan Kurtoğlu

KARMA ŞİİRLER