Tüm Anneler Melektir Şiiri

Artık Yazmayacağım Ben Seni

Artık yazmayacağım olur olmadık halimi
Resmine bakmayacağım küstürdün beni
Tezenem kırıldı tellerim koptu yerinden
Ilık ılık bir şeyler döküldü içimden
Kahve bile vazgeçti kahverenginden

Yüzüm çevrilip yere dalacak belki
Araf’ın tepesinde oturup beklerim
Zemheriye dönmüş baharım yazım
Mahpus olmuş gökte süzülen huma kuşum
Ardı ardına girip çıkan her hatıra gibi
Yüzük parmağına takılmayan ıskata gibi
Acaleden utanan vakitsiz vuslat misali
Cesetten sıyrılıp ruh olur giderim
Açan her tomurcukta anılmam lakin
Gül ağlatılırsa yine ben gelirim
Irmakta balık gökte kırlangıç gibi
Mazinin şahidi ya da bir serseri gibi

Ben yüreğimde okur gözümle yazarım
Ellerimden çekileni kendim belerim
Neyleyim vicdansızı, ben bana yeterim...

Serçe kanadında dünyayı gezenler
Ecel gelmeden Azrail'e gel diyenler
Nerde kalmış bilmem eski sevenler
İspat istersen yüreğine bak yeter...

İsimsiz

Ah Bir Gelsen

AH BİR GELSEN

Bir gıcırtıdır tutmuş, yıllardır sürüklediğim şu gönlümün kapısını.
Gözlerime süresim var, paslanmış menteşelerine
Sessizce gir içeri ey yar.
Hoşgeldin viraneme, gir bak bu sol köşem
Bir çay demlesem ellerinden yüzünden saçlarından.

En çokta gözlerinden bahsetsem
Ah şte gelmiyorsun, yıllar çifte bindi binecek.
Ah işte gelmiyorsun, sürgüler agır menteşeler paslı
Ah bir gelsen bir gelsen gözlerinden sürsem ah bir gelsen
Bir gelsen gitmetk kelimesini lügattan silsen AH BİR GELSEN...

İsimsiz

Ağır Hüzün

Suriyeliler Dram Yaşarken

İnsanlar bitkin.
Gözler ağır hüzün.
Çocuğun kazağı eski püskü, yırtık.
Çocuğun ayakları çıplak.
Çadırlarda ev yaşamını sürdürmeye çalışıyorlar.

Yollar çamur.
Çadır yırtık.
Yinede şükür diyen bir adam.
Başımız üstüne diyor.
Ağır hüzün.

Etraf sessiz.
Yalnızlık sessizlikle zaman zaman
Gözler.
Bakışlar.
Ağır hüzün.

İsimsiz