İlkbahar da, açar çiçek.
Kımıldanır börtü, böcek.
Yine mevsimler, geçecek.
Doğa, ne kadar güzeldir.
Yazın güneş, pırıl pırıl.
Deniz, kumsal Işıl Işıl.
İnsanlar hep, cıvıl cıvıl.
Tabiat, bize gülendir.
Sonbaharda, düşer yaprak.
Islanır, yerler ve toprak.
Kalmaz bağ ve bahçe çorak.
Doğa, bize hediyedir.
Şimşek çakar, yağmur yağar.
Ortalık sel, çamur, coşar.
Kışın soğuk, yağar o kar.
Tabiat, ne muhteşemdir.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Atalar, söylemiş sözü.
Bin düşün, bir konuş diye.
Budur işin, gerçek özü.
Söylerken, dikkat et dile.
Söz çıkar, ağızdan hızla.
Sanki, öfkeli bir hırsla.
Bak, hâkim ol, sen kendine.
Hükmet, söze ve diline.
Kalpleri, yıkıcı olma.
Gönüller, kazanıcı ol.
İnsana, kırıcı olma.
Hep ona, sen yapıcı ol.
Yalan diller, ah bu diller.
Ona İnanır, bak kimler?
Kimi sanki, bal peteği.
Kimi, pek zehirlidirler.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Yüzümü hep, denizlere dönerim.
Engin maviliklerde, dinlenirim.
Huzur bulduğum, bir yerdir orası.
Denizi, sonsuz aşka benzetirim.
Ah!, denizler tuzlu, denizler, serin.
Bakar, hep o, sevdalı gözler, derin.
Aşkın, huzuru saklı buralarda.
Bana, bitmeyecek bir aşkı verin.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Bir ses duyuyor musun?
Herkesin kulak tıkadığı.
Kimsenin duymadığı.
Sokakların çığlığı.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL