Sorma Gardaşım
Garibim kaldım, kara kışlarda
Deli gonüm yanar,kor ataşlarda.
Öyle bir dert var ki, emsalsiz başta;
Ben bende değilim,sorma gardaşım.
Umut tacirleri hayal satıyor!
Ömrümün güneşi erken batıyor.
Aldığım her nefes canım yakıyor;
Ben ben de değilim,sorma gardaşım.
Yağan karlar izlerini süpürdü!
Mezarın üstünü, diken bürüdü.
Gözlerimin yaşı, sel olup yürüdü;
Ben ben de değilim, sorma gardaşım.
Yadıma düşünce, erir kemiğim!
Heba olup gitti, bunca emeğim.
Kul Okyay'ım: Derdim kime söyleyim;
Ben ben de değilim, söyle gardaşım.
Hanifi OKYAY 12.02.2019 / 15:00
Hanifi OKYAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Yağmur Duası Mı Ettin
Gözlerin gönlüme, aşkı sunarken;
Seninle bir ömür, hayalim vardı!
Bilseydim bu sevda, böyle bitecek;
Ellerinin elimde ne işi vardı?
...Yağmur duası mı yaptın yorgun gözlerime!
...Yoksa gözlerimde yaşın ne işi vardı?
...Öyle bir yara açtın ki zavallı yüreğime;
...Yoksa saçlarımda beyazın ne işi vardı?
***Bana ümit verip gelmeseydin.
***Seni böyle keşke sevmeseydim.
***Bu bir heves, bir düş deseydin;
***Benim bu sahrada ne işim vardı?
Ben böyle bilmezdim, aşkı sevdayı!
Sen sardın başıma, bu bedbaht belayı:
Giderken dar ettin bana, koca dünyayı;
Yoksa benim bu dertle ne işim vardı?
...Gece gündüz, perişan avare biriyim.
...Aşkın ile sarhoş, sanki deli gibiyim.
...Gel de gör halimi, senin eserinim;
...Yoksa benim meyhanede ne işim vardı?
Hanifi OKYAY 23.01.2020 / 23:30
Hanifi OKYAY
Bıktım Usandım
Karlar yağdı güvendiğim dağlara
Hazan düştü mor sümbüllü bağlara
Selamsız sabahsız geçen dostlara
Bağlanıp kalmaktan, bıktım usandım.
Yar yoluna serdim gonca gülleri
Ele sıcak gelen bana zemheri
Gonca diye karaçalı dikeni
Öpüp koklamaktan, bıktım usandım.
Acep kimler yazdı, bu kara yazıyı
Kesemedim bağrımda ki sızıyı
Gelir diye bekledim, gardaş bacıyı
Hayaller kurmaktan, bıktım usandım.
Kul Okyay ürişan, sanma bahtiyar
Seyyah olup gezdi, bil diyar-diyar
Yürü yalan dünya, sende neyim var?
Sefil yaşamaktan, bıktım usandım.
Hanifi OKYAY 22.06.2016 / 14:25
Hanifi OKYAY
Emmioğlu
Zaman mı değişti yoksa insanoğlu mu?
Biz ne olduğumuzu unuttuk be emmioğlu.
Çağ mı atladık yoksa geri mi gittik!
Biz kim olduğumuzu unuttuk be emmioğlu.
Yaban elde hemen tanışıp kaynaşır’idik;
Acı soğan ile kuru ekmeği bölüşür’idik,
birlikte ağlayıp birlikte güler’idik;
Şimdi bacı gardaş düşman olduk emmioğlu.
Ayıptır söylemesi herkes kuyu kazıyor;
Nimet çok geldi yiyip-yiyip de azıyor!
İnsanlar cin olmadan adam çarpıyor;
Hakkı hukuku unuttuk be dayıoğlu.
Herkes neşrediyor ne yiyip içtiğini
Bebeler kendisi giyiyor kendi seçtiğini
Cılız diye köylü bile biçmiyor ektiğini
Biz Rahman'a şükrü unuttuk be emmioğlu.
İnsan onuru satılık bir paket makarnaya!
Reçberimin yüzü yok! Gidemiyor tarlaya;
Sümüklü bu ne iğrenç bir şey diyorlar bamyaya
Biz kaderi kısmeti unuttuk be halaoğlu.
Abdest'i namazı -niyazı askıya aldık,
Kur'an-ı torbalayıp duvara astık;
Oruç'u zekat’ı kazaya sefere saydık:
Biz dini İslam-ı da unuttuk be emmioğlu.
Hiç saygı kalmadı ana ile babaya!
Çok menfaatler girdi gardaş ile araya,
damlar da yatar iken sımaz olduk saraya;
Biz aile bağlarını da kopardık be emmioğlu.
Nacizane birazcık dukundum gönül telinize.
Bir çareyim sığınmak istedim merhametinize.
Kul Okyay inanın muhtaç tatlı dilinize.
Biz sevgiyi, saygıyı da mı unuttuk be emmioğlu?
Hanifi OKYAY 27,03,2013 /14:30
Hanifi OKYAY
