Son Zil Şiiri - Ahmet ALPTEKİN şiirleri

Son Zil

Cıvıl cıvıl ses veren koridorlar,

Neden bugün suskun, sessizsiniz?

Yoksa matem mi tutuyorsunuz ne,

Şen şakrak öten kuşlarım nerede?

Çiçek çiçek acan okul bahçesi,

Ya sen neden böyle boş ve sessizsin?

Hani çocuklar al satıp bal satardı,

Çocuklar canımıza can katardı.

Durmadan çın çın öten okul zili,

Bıktın mı . sende mi yoruldun? söyle,

Duymuyorum şakıyan şen sesini,

Mazi oldu yıllarım bundan böyle.

Biliyorum son zilin çaldığını,

Benim için bir daha çalmayacaklar,

Sesleneceğim kimse kalmadı artık,

Gitti, gelmez bir daha şen çocuklar.

Ahmet ALPTEKİN Şiirleri

aygün çok güzelll 2010-06-03

rüzgar Gerçekten çok güzel bir şiir 2005-10-29

RÜZGAR Bu şiir mükemmel bir şiir.Çok güzel olmuş...!!! :) 2005-10-29

ahmettoper Son zili 20 eylülde çalmak ümidiyle 2005-03-02

ayşegül sevgiler 2005-02-22

aslan budagov şıırı çok begendım 2005-02-17

cengız behsetov ıns allah daha cok sıır yazarsınız 2005-02-16

ılkın hamıtzade cok guzel bır sıır 2005-02-16

olgun ergun sayin hocam
gunesi tutar ogretmen elinde, sonsuza uzanirken bir eli .
Diger elinde kucucuk avucu vardir, heyecanla titreyen kalbine soz geciremeyen,buyuk gelecegin kucuk mimarlarinin .Elinde sekilenmeyi beklerken gozleri ufku olan ogretmenindedir.
sizi kutluyorum buyuk gelecek buyuk ideallerle buyuk inacla kurulur 2005-02-14

ILKIN HAMITZADE BIR SOZLE MUKEMMEL

2005-02-14

GÜNEŞ ÖĞRETMENİM ŞİİRERİNİZ ÇOK AMA ÇOK GÜZEL 2005-02-14

Yazılan son 13 yorum gösteriliyor.

İçerikle ilgili 13 yorum yazılmış.

Benzer Ahmet ALPTEKİN Şiirleri:

Gül İle Bülbül

Gamze dediğin yanakta iki çukur,

Mutluluktan gülerken gül açarmış.

Seherde aşık sevdiğini bulur,

Kanatlanıp kuş misali uçarmış.

Bülbül bir gül ile gül bahçesinde,

Türküler yakar acı var sesinde,

Gül eser, gül kokar, gül nefesinde,

Güler güler, durmaz yine kaçarmış.

Gül, bülbülü şakımaktan yorunca,

Seher yeli mola verip durunca,

Kızgın güneş gül fidana vurunca,

Utanır pembe gül, al al açarmış.

Gülistanda güller açar gülerken,

Koşar gelir bülbül her sabah erken,

Yeni bir sevgili bulayım derken,

Bülbül gülsüz, gül bülbülsüz yaşarmış.

Bülbülün sevdası düşer de dile,

Şen sesiyle öter durur, susmaz bile

Mor menekşe, bir bülbüle, bir güle,

Garip garip, bakar durur, şaşarmış!

Ahmet ALPTEKİN

Dağlar

Ululanmış başlarıyla,

Salkım söğüt saçlarıyla,

Çatık duran kaşlarıyla,

Göklere direktir dağlar.

Lâle ,nergiz, sümbülüyle,

Mor menekşe yazgülüyle,

Al yeşilli örtüsüyle,

Baharda çiçektir dağlar,

Dertlerinden oldum naçar,

Heybetiyle güven saçar,

Yuvasıza bağrın açar,

Kuşlara tünektir dağlar.

Ala geyik böğürünce,

Ayı, tilki görününce,

Kardan örtü bürününce,

Avcıya sürektir dağlar.

Sırtımı verdim onlara,

Kıvrıldım yattım yollara,

Hayat verir pınarlara,

İçimde dilektir dağlar.

Avaz avaz bağırırlar,

Sevdalanır çağırırlar,

Çilelerle yoğururlar,

Bazen de dönektir dağlar.

Ahmet ALPTEKİN

Biz Köy Çocuğuyuz

Biz bu dağların köy çocuğuyuz,

Soğanı yumruğumuzla kırarız.

Toprak kokar bedenimiz, tenimiz,

Yanık çıkar türkü olur sesimiz,

Koçyiğidiz bilinmezmi yerimiz,

Biz bu toprağın yiğit çocuğuyuz,

Biz vatan uğruna can, can veririz.

Kavga dendimi ölesiye varız,

Dost olana biz de sadık yarız,

Havada kelebek gibi uçarız,

Biz bu toprağın yağız çocuğuyuz,

Biz kızdıkmı arı gibi sokarız.

Soframızı düz ovaya kuirarız,

Misafirsiz oturmaya korkarız,

Aç kimseler var mı diye sorarız,

Biz bu toprağın cömert çocuğuyuz,

Biz ancak misafirle doyarız.

Çatal, kaşık, bıçak nedir bilmeyiz,

Oturur bir kuzuyu elle yeriz,

Geride başka bir şey var mı deriz,

Biz toprağın pehlivan çocuğuyuz,

Biz ayranı bakraçlarla içeriz.

Mecnun olur çöle iner gezeriz,

Kerem olur yanar yanar döneriz,

Ferhat olur nice dağlar deleriz,

Biz kıraç toprağın mert çocuğuyuz,

Biz sevdikmi adam gibi severiz.

Kalleşe, namerde dönüp bakmayız,

Korkakları adam bile saymayız,

Boş gürültüye papuç bırakmayız,

Biz bu toprağın asil çocuğuyuz,

Biz gürledikmi gök gibi gürleriz.

Biz bu dağların köy çocuğuyuz,

Soğanı yumruğumuzla kırarız.

Ahmet ALPTEKİN