Eğitim Sitesi

Son Zil Şiiri

Son Zil

Cıvıl cıvıl ses veren koridorlar,

Neden bugün suskun, sessizsiniz?

Yoksa matem mi tutuyorsunuz ne,

Şen şakrak öten kuşlarım nerede?



Çiçek çiçek acan okul bahçesi,

Ya sen neden böyle boş ve sessizsin?

Hani çocuklar al satıp bal satardı,

Çocuklar canımıza can katardı.



Durmadan çın çın öten okul zili,

Bıktın mı . sende mi yoruldun? söyle,

Duymuyorum şakıyan şen sesini,

Mazi oldu yıllarım bundan böyle.



Biliyorum son zilin çaldığını,

Benim için bir daha çalmayacaklar,

Sesleneceğim kimse kalmadı artık,

Gitti, gelmez bir daha şen çocuklar.

Ahmet ALPTEKİN Şiirleri

  

aygün çok güzelll 2010-06-03

rüzgar Gerçekten çok güzel bir şiir 2005-10-29

RÜZGAR Bu şiir mükemmel bir şiir.Çok güzel olmuş...!!! :) 2005-10-29

ahmettoper Son zili 20 eylülde çalmak ümidiyle 2005-03-02

ayşegül sevgiler 2005-02-22

ayşegül sevgiler 2005-02-22

aslan budagov şıırı çok begendım 2005-02-17

cengız behsetov ıns allah daha cok sıır yazarsınız 2005-02-16

ılkın hamıtzade cok guzel bır sıır 2005-02-16

olgun ergun sayin hocam
gunesi tutar ogretmen elinde, sonsuza uzanirken bir eli .
Diger elinde kucucuk avucu vardir, heyecanla titreyen kalbine soz geciremeyen,buyuk gelecegin kucuk mimarlarinin .Elinde sekilenmeyi beklerken gozleri ufku olan ogretmenindedir.
sizi kutluyorum buyuk gelecek buyuk ideallerle buyuk inacla kurulur 2005-02-14

ILKIN HAMITZADE BIR SOZLE MUKEMMEL



2005-02-14

ILKIN HAMITZADE BIR SOZLE MUKEMMEL



2005-02-14

GÜNEŞ ÖĞRETMENİM ŞİİRERİNİZ ÇOK AMA ÇOK GÜZEL 2005-02-14

Yazılan son 13 yorum gösteriliyor.

İçerikle ilgili 13 yorum yazılmış.

Benzer Ahmet ALPTEKİN Şiirleri:

Toprak

Önce hamurumuzu yoğurdun

Sonra da doyurdun bizi toprak

Nice gariplere sadık yar oldun

Bağrına basarak korudun toprak.



Babamız, anamızsın, yarimizsin

Var mı biri hakkını inkâr etsin

Şahidim vallah kim ne derse desin

Dertli başımızın tacısın toprak.



Sen, bol bol, ye iç ürün vermeye bak

Yokluğu açlığı bir yana bırak

Son bir nefes, son umut, en son durak

Yutarsın insanı doyarsın toprak.



Gökten yağan her şeyin talibisin

Yerden biten mahsullerin sahibisin

Unutma, acıların tabibisin

Kor yürekleri soğutursun toprak.



Yağmur yağınca ağaçsız tepeye

Kalkıp gider karışırsın dereye

Yolculuk başlar kim bilir nereye

Göle mi, yoksa denize mi toprak?



Yüzünü yırtıp ne tohumlar verdim

Senin bitirdiğin mahsulü yedim

Son nefeste yine kapına geldim

Al beni bağrına, al beni toprak.

Ahmet ALPTEKİN

Ahmet Öğretmen

Ben bir öğretmenim,

Kuş uçmaz, kervan geçmez dağ köylerinde,

Unutulmuş, garip vatan köşelerinde,

Bir ışık ararım, bir huzme ışık,

Yolumuzu aydınlatsın diye,

Işıl ışıl yanan çocuk gözlerinde.

Ben öğretmenim...



Ben bir öğretmenim,

Ben Ercişli Emrah,

Ben Karacaoğlan,

Ben Sivaslı Veyselim.

Elimde sazım,

Dolaşırım köy köy, şehir şehir.

Anadolu’nun tozlu yollarında

Nasır bağlar ellerim, ayaklarım.

Efedir ,Seymendir, Dadaş’ tır adım.

Serimde yiğitlik vardır benim.

Horon teper, halay çeker, bar tutarım.

Yurdumun her köşesinde,

Sevgiye susamış gönüllerde,

İnanın, inanın hep ben varım.

Ben öğretmenim...



Ben bir öğretmenim,

Ahmedimin, Mehmedimin bakışında,

Ayşemin , Fatmamın gülüşünde,

Nazlı nazlı akan sevgi pınarından,

Kana kana içerim.

Ben öğretmenim...



Ben bir öğretmenim,

Ben bir bahçivan,

Bütün ülke bahçem,

Çiçeklerim bir başka açar benim.

Papatyam , menekşem, al gülüm,

Sevgi kokar buram buram,

Kır çiçeğim, kardelenim, mor sümbülüm.

Gözlerim ufuklara dalar,

Bakışlarım çocuklarda odaklaşır.

Onlarda ülkemin geleceğini görürüm.

Ben Öğretmenim...



Ben bir öğretmenim,

Ben Mevlana,

Ben Hacı Bektaş,

Ben Yunus Emre’ yim.

Ben Yesevi dergâhının çeşmesiyim.

Oluklarımdan barış akar benim.

İlmek ilmek sevgi işlerim gönüllere,

Nakış nakış Anadolu kilimleri.

Ben aynı kilimin deseniyim.

Ben öğretmenim...



Ben bir öğretmenim,

Dostum aydınlık ,cehalettir düşmanım.

Keremce sevdalarım var benim.

Karanlık çöl olsa, Mecnun olur geçerim.

Cehalet derya olsa kurutur,

Dağ olsa Ferhat gibi delerim.

Ben öğretmenim...



Ben bir öğretmenim,

Ben Anadolu’ yum.

Ben aydınlık bir çağ,

Ben ay yıldızlı bayrağım.

Rüzgârlar estikçe türkü söyler sesim.

Türkülerim sevda üstünedir benim.

Türkü türkü,Türk ü söylerim.

Ben öğretmenim...



Ben bir öğretmenim,

Ben Altaylar’ da Oğuzeli,

Ben Kafkasların ılık yeli,

Ben Türkiyemin sevgi seliyim.

Kin ve nefretle işim yok benim.

Gönüllerdir mekânım, evim.

Ben candan, gönülden severim.

Ben öğretmenim...



Ben bir öğretmenim,

Susuzluktan kuruyup çatlayan dudakların,

Kavrulup yanan çorak toprakların,

Bin hasretle beklediği can suyuyum.

Ben garibin ,ben mazlumun umuduyum.

Yarınlar elbet benimdir, ebed benim.

Sizlersiniz benim geleceğim.

Canım ,sevgili öğrencilerim.

Minik kalbinizde, minicik bir yer isterim.

Ben “Ahmet Öğretmen “ im.

Ahmet ALPTEKİN

Sarhoş

Bir sarhoş gördüm

Kaldırım kenarında

Sereserpe uzanmış

Kimin umurunda!



Şişesi kendisinden

Üç adım ileride

Sadece ruhu değil

Çürümüş bedeni de.



Gören bakıp geçiyor

Hiçbir şey yokmuş gibi

Onun gözü hala şişede

Yanıyor gözleri şişe gibi.



Uzanıp aldı şişeyi

Yaladı... yaladı... yaladı.

Bakıp bakıp cemiyete

Ağız dolusu salladı.



Baştakilerden başladı

Nasibini almayan kalmadı

Daha da ileri gitti

İnancıma küfretti.



Duymaz olaydım keşke

Yaklaştım yanına

Tükürdüm suratına

K... herif! diye.



Az ötede bir karabaş

Bana sitemle baktı.

Hakarete uğramışçasına

Gözünden yaşlar aktı.

Ahmet ALPTEKİN

Son Zil Şiiri