Sıkma Canını
Ruhum daralıyor, canım sıkılıyor.
Bir mengene var, sanki beni sıkıyor.
Neşem yok oldu, hüzünler sardı beni.
Acı, sevincin içinden, sıyrılıyor.
Kafam dalgın yine, gözler bak buğulu.
Bu kıskaç, gelmedi bana hiç uğurlu.
Darlandıkça darlandım, oksijen lazım.
Yoksa sağır edecek, gelen uğultu.
Keder olmasaydı, uçardık keyiften.
Bazen de güleriz biz, çakırkeyiften.
Kimse için, kendini, üzmeye değmez.
Dertler gelince, kaçmak lazım, hafiften.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Doğaya Sahip Çık
Bu dünya, bizim dünyamız, koru onu.
Çevreni kirletme, atma çöplerini.
Eğitimle, bilgiyle, başlar bu konu.
Bak bu bilinç ,saldı bile köklerini.
Sahip çık, denize, ağaca, toprağa.
Sonra çorak çöllerde, yaşar durursun.
Bu öğüt yayılsın, kulaktan kulağa.
Çevre felâketi olur, kudurursun.
Denizi, ormanı, kapladı plastik.
Her yer, bu maddenin, bak oldu esiri.
Kalmadı atıksız, yerimiz turistik.
Felaketin halen, geçmedi tesiri.
Elinden geldiğince, koru çevreni.
Düzelt sen doğaya, bakış çerçeveni.
Hep etrafta dikkatli ve saygılı ol.
Önce örnek ol sen, temiz tut evini.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Aşkın Felsefesi
Bitirilen, sevgimin ardından.
İçten ve hepten, arınacağım.
Uzaklaşacağım, bak yanından.
Kendime, sıkı sarılacağım.
Bazen, içten olgunlaşmak için.
Yanmak gerekir, hep, için için.
Güven tazelemek, zaman alır.
İnsan sorar ki, neden ben, niçin?
Herkeste var, bir riya maskesi.
Sevgiymiş, aşıkmış, hep göstermelik.
İnsanda, güzel rüya hevesi.
Bu rüyalar, filmler, tek perdelik.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Dost
Dostun bağında bir gül oldum.
Dertle öten bülbül oldum.
Kâh renklendim kâhi soldum.
Hey dost, dost, dost.
Dostlar gelir birbir ardından.
Dost dostu vurmaz sırtından.
Sen aman dile hep Rabbinden.
Hey dost, dost, dost.
Erenlerin dost dergahından.
Pirleri hep sorar oldum.
Feleğin kötü tezgahından.
Acı ile geçer oldum.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
