Sensin Öğretmenim
Baharda gül misali çiçekler açan
Gülüşüyle dünyaya hep neşe saçan
İyiliğe doğruluğa kanatlanıp uçan
Meleğimsin öğretmenim
Hayat ile benim aramda ki kablomsun
Çizdiğim resmim hayalim tablomsun
İstediğim neyse işte tam da o sun
Mesleğimsin öğretmenim
Hep hafızamda kalacak hatıran
Sözleriyle barışı sevgiyi çağıran
İyiyi kötüyü doğruyu yanlışı ayıran
Eleğimsin öğretmenim
Dilimsin düşüncemsin fikrimsin
İlk okuduğum o şiirim zikrimsin
Zihnimde ki en güzel yerimsin
Belleğimsin öğretmenim
Sen gülmezsen gözlerim hiç gülmez
Yeşerttiğin güllerin solmaz dökülmez
Hayat ile mücadelemde bükülmez
Bileğimsin öğretmenim
Kalemimi ilk tuttuğum elimsin
Geleceğim umudum hayalimsin
Söylenecek neler var unuttuğum
Elimle sıkıca bırakmadan tuttuğum
Dileğimsin öğretmenim
RAMAZAN YILDIZ
Ramazan YILDIZ Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Emmi
Birinin derdi olsa, herkes ona yanardı
Bir kâse yemek konsa, bütün hane banardı
Büyük küçük belliydi, birbirini sayardı
Yaşattığınız değerler, emekler zayi emmi
Nerde Ebubekir, Ali, aslan yürekli Hamza
Ne sünnete uyuluyor, ne otuz iki farza
Bağlandık küresele, yeni nesil bir tarza
Gösteriş olsun diye, döner Kâbe’yi emmi
Utanma hayâ kalmadı, İnsanlar yüzsüz arsız
Herkes güçlüden yana, düşküne hep umarsız
Dostum dediklerinle, iş yapılmıyor karsız
Kötüysen herkes kötü, iyiysen iyi emmi
Düşen varsa kaldırıp, yaraları sarardı
Ne beklentisi vardı, ne de başka çıkardı
Dostunun yolu düşse, selamına uğrardı
Şimdi bunu yapanlar, artık enayi emmi
Neyi anlatayım ki, daha da neyi emmi
Köroğlu’na yol vermez, Bolu’nun beyi emmi
Arıyoruz hep mumla, geçen seneyi emmi
Daha fazla konuşup, yorma çeneyi emmi
Ramazan YILDIZ
Ağacın Dileği
Hep sustum anlatmadım, hiç kimseye derdimi,
Feda ettim insan ve doğa için kendimi,
İnsanlar dallarıma asıp dilek tuttular,
Ağacın dileğini, sormayı unuttular,
Köklerimle sıkıca, bağlıyımdır toprağa,
Faydalıyım doğaya, ta gövdeden yaprağa,
Hiç sakınmadan sundum, isteyene meyvemi,
Duruşum değiştirir, dünyayı ve çevremi,
Kucak açtım bir kuşa, garip yuvası oldum,
Güz geldi dallarımla, sarardım ve de soldum,
Asırlık çınar olup, tarihe ışık tuttum,
Bahar gelecek diye, hep kendimi avuttum,
Çocukça dallarımda, oynayıp hopladılar,
Dallarımdan meyvemi, sormadan topladılar,
Uzandım dallarımla, yerlere ve göklere,
Gölgemle ortak oldum, güzel hoş sohbetlere,
Yıkılmadım dik durdum, kasırga ve yellere,
Gocunmadan odunum, evlere hanelere,
Nefesim değiştirir, dünyanın havasını,
Hep içimde yaşadım, yangınların yasını,
Kor olup ateş olup, kendi içimde yandım,
Toprak ve küllerimden, hep yeniden uyandım
Süsledim tüm ormanı; zeytin, çınar, ıhlamur,
Defter oldum kalitem, birinci sınıf hamur,
Köklerimle durdurdum, erozyonu, toprağı,
Canlılar dünyasının, sessiz sakin ortağı,
Öğrenci çantasını süsleyen dost bir kitap,
Beklemedim kimseden, güzel bir söz ve hitap,
Çeşidim çoktur; meşe, gürgen, palamut, kayın,
Ben canlıyım, canımın yandığını anlayın,
Lütfen, dallarımı ve kollarımı kırmayın,
Yalnız, her ağaçta bu sözleri hatırlayın.
Ramazan YILDIZ
Aşık Veysel’e
Dost dost diye diye, arayıp durdun
Sivas elleriydi, doğduğun yurdun
Uzun ince yola, ömrünü yordun
Sadık olan yârin, toprağı buldun
Gönüldü sızlayan, gözdü ağlayan
Görmeyen gözünden, sözdü çağlayan
Seni bu dünyaya, sazdı bağlayan
Karanlık içinde, sabahı buldun
Gönlün muradına, yalana kandın
Gerçek olan aşkı, insana sandın
Köz olup toprağa, hicrana yandın
Yalanlar içinde, essahı buldun
Ömrünün baharı, çiçekler açtı
Gözün perdesine, sazın ilaçtı
Sevdiğin insanlar, ansızın kaçtı
İnsanlar içinde, eyvahı buldun
Âşık bir Veysel’din, garip bülbüldün
Gâh oldu ağlattın, gahı güldürdün
Sevdiğin toprağa, sen de gömüldün
Hakkın divanında, dergâhı buldun
Kul Ramazan der ki, mesele yazı
Kulun hükmü ne ki, kadere razı
Toprak berekettir, emekle kazı
Toprağa su gerek, Veysel'e sazı
Aşkın diyarında, bergahı buldun
Ramazan YILDIZ
