Kapılmış Çaresi̇z Gi̇rdabında Sürüklenmekteyi̇z
Kapılmış, çaresiz girdabında sürüklenmekteyiz
Sessizce sonsuza akıp gitmekte olan zamanın,
Silinmez izleri kalır acı, tatlı yaşanan her anın.
Belki de bir veda bile edemeden cananına, canın.
Ansızın kapıyı çalan, asude bir ayrılıktır ölüm.
Noktalanır hayat kitabında okunan o son bölüm...
Zorluğu dikeni olan bu hayata eğer diyebiliyorsan gülüm.
Bak göreceksin o zaman güller açacaktır gönlünde.
Gülemem deme; ağladığın kadar gülersin ömründe
El uzatan sana gerçek dostun olur en kötü gününde
Unutma ki; sana kim ne değer vermekte onu iyi bil.
Kendisine senin verdiğin kıymeti sana vermeyeni sil.
Gamlandırma gönlün, ne olur gülümse, biraz da gül.
Yarının sıkıntısından bir şey eksiltir sanma üzüldüğünü.
İnandığın doğrularında aramalısın sen güçlülüğünü.
Kim nerden bilir aklından geçeni senin ne düşündüğünü
Zihninde olumlu şeyler yaşat güzel duygular besle
Hayata dört elle sarıl, gayret et aldığın her nefesle
Yanlışa fırsat verme vicdanından duyacağın o sesle
Yüzlerdeki gülümseyen o tatlı ifade mutluluğun rengi.
Karşındakine değer vermende dir insanlığının dengi
Hayata anlam kazandıran yegane şey elbet ki; sevgi
İyilikleri mutlaka bakidir insanın unutulsa da adı sanı.
Uzak ve yalnız kalmak sevdiklerinden yıpratır insanı.
Mütevazı ol, olgunlaştır gönlün birazda kendini tanı.
İsmail UYSAL
KARMA ŞİİRLER