Eğitim Sitesi

Sabır Şiiri

Sabır

Asık suratla karşıladı beni evvelki akşam

Neşeyle selam verdim, dedi: Olsun kısa.

Aylarca dolaştım hâlime ağladı anam,

Mana gülüverdin,ruhum bürünmüşken yasa.



Atak davranmış benden önce, sanki birisi

Gafil mi sandın ki beni, hemen inanayım.

Dudaklarından dökülenler de yalan serisi

Ah! Gözler olmasa hani, vicdansız sanayım.



Duruldu sular, akmam diyor Seyhan ırmağı,

Itırlı çiçekler grev yaptı,kokmuyor artık.

Ses yok, ötmüyor kuşlar, tabiat sır yumağı,

Essela demeden müezzin insaf et artık.



Yareliyem,hem de gönülden, merhem bulunmaz,

Hicrana dayanamaz kalbim,imdat İlâhî!

Aklımı koru benim, derde derman bulunmaz.

Nazenîne vicdan, bana sabır ver Ya Rabbi.

Âşık SEYHANÎ Şiirleri

  

Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.

Benzer Âşık SEYHANÎ Şiirleri:

Kara Dünya

"Gökyüzünün başka rengi de varmış"
Bana ne?

Çöp kovası devrilmiş sokağın sonunda
İçinde bir kedi ağzında kılçık
Dışında torbasını dolduran bir kadın
Mücadele ediyor bir köpekle
Çıkmıyor sesi,
Belli ki boşa tüketmeyecek
Çocuklara ayırdığı nefesini.
Kapkara gözlerinden akan
Kapkara yaşlar
Derin izler bırakmış yanağında
İçine dünyalar sığan.
Sığamamış mesut insanların dünyasına
Hatta hiç dalmamış mutluluk hülyasına
Kızgın değil, kırgın değil,dargın değil
Duyguları körelmiş zamanla
Gözlerinin sönmüş ışığı
Karaymış dünyası,kapkaraymış dünya.

Dünyanın başka rengi de varmış!
Bana ne?

Åşık SEYHANĪ

Âşık SEYHANÎ

Bir Adam

Bir adam vardı,
Bir de ayna...
Adam aynaya baktı
Bir de kendine baktı
Kafasına aynayı taktı
Aynayı duvara astı
Aynada kendine baktı
Kaş, göz, endam kusursuz!
Ama adam huzursuz...
Elini kaldırdı
Yedi düvel yansıdı aynaya
Konya, Kenya, Japonya, Rusya
Hatta Amerika...
Hepsi dizilmişti işte huzura
Adam çattı kaşlarını kalktı
Ayağa kapandı huzurdakiler
Bir küfür savurdu yeni lisanla
Çıktı odadan...
Sonra dosdoğru bir adam geldi
Baktı aynaya
Gitti, üstünden simli kaplamayı söktü,
Ha işte, şimdi ayna oldun dedi, gitti.
Sonra büyük adam geri geldi
Huzurdakileri yoklamaya.
Bir aynaya baktı bir de kendine
Boyunun ölçüsünü gördü...
Kahrından öldü.
ÂŞIK SEYHANÎ

Âşık SEYHANÎ

Çilekeş

Kalemimde mürekkep dondu, damarımda kan,

Sarmış etrafımı bembeyaz ölüm gülüyor.

Bulamazsam sığınacak sıcak bir han,

Acımasız dostun koynunda bir can ölüyor.



Mevsimler değişti artık, kışın adı ölüm..

Sitemim yoktur ne kara ne de yaratana

Cereyan yoksa soba yoksa oluyor zulüm,

Diyelim mi şimdi :“Can feda olsun vatana!”



Yanmıyor ki ocağım tütüversin bacası,

Nerden geldin be karakış yıktın ocağımı.

Sala vermek için beklerken cami imamı

Yazmasa da olur artık doktor ilacımı.



Desin herkes ardımdan “gün görmedi bîçâre

Ne ağrısız dişi vardı ne talihli başı,

Gülmedi yüzü kapanmadı yürekte yâre,

Toprağının suyu oldu gözlerinin yaşı.”



Arkadaş tutmazsa elim, söylemezse dilim,

Dört dost sarıverin etrafımı da okuyun.

Yok dersen kefen, örtüm olsun yerdeki kilim,

Ağlamayın da kaderime lanet okuyun.

Âşık SEYHANÎ

Sabır Şiiri