Eğitim Sitesi

Ölüm Şiiri

Ölüm

Ölüm, bütün korkuların membağı,

Ölümdür elbet hayatın son bağı.

Onunla zayi olur dünya emek,

Gelirse fayda vermez ah vah demek.

İnsan, hayvan ama her şey korkar ondan,

Her yol ona çıkar, çıkılmaz yoldan.

Hâl hatır sormaz, kimseden de korkmaz,

Ölmeden evvel ölür Allah’tan korkmaz.

Hayallerin zirvesine bak, o var

Gerçeklerin evvelinde yine o var.

Ne yer dinler ne de yâr alır canı,

Düğün dernek olur bel ölüm anı.

Ne yâr kalır düşte ne can kalır tende,

Herkes anda aciz, hep ona bende.

İyilere dost, kötülere düşman,

Doğru, dürüst, iyi ol; olma pişman.

Seyhanî söyler korksa da hakkı

Korkmak istemeyen tanısın Hakk’ı.

Âşık SEYHANÎ Şiirleri

  

Ahmet atacan sayin hocam şiirlerin çok güzel 2007-03-25

ugur gerçekten mükemmeller sizi tebrik ediyorum ben ugur zeki 2006-05-01

dilara şiirleriniz çoooook güüzzel yaa 2006-01-06

aslıhan kader hocam şiirleriniz çok güzel hep böyle şiir yazmanızı istiyoruz ve hayatınızda başarılar dileriz 2005-11-16

Rana DOĞAN hocam şiirinizi çok beğendim.size ilhamlar.
Rana3/A 2005-11-03

neslihan 6 hocam şiirleriniz süper MESLİHAN 2005-09-21

gürkan 6/B hocam çoook güzel ben timur 2005-09-21

mehmet 8/a hocam şiirleriniz çok güzel :-) 2005-05-05

Yazılan son 8 yorum gösteriliyor.

İçerikle ilgili 8 yorum yazılmış.

Benzer Âşık SEYHANÎ Şiirleri:

Gel!

Selam gönderirdim baharda

Haber alırdım hazanda

Her gülenden mutluluk, her eğlenceden neşe

Her çiçekten bir koku taşırdı

Uzak diyarlardan gelir, dağı taşı aşardı.

Güneşin ışıltısından, suyun şırıltısından

Kuşların cıvıltısından sevdiğimin mutlu olduğunu anlardım

Mektup elimde sevincimden yaşın yaşın ağlardım



Güneş karanlığı aralar

Günler günleri kovalardı

Her gün arefe gibiydi

İple çekerdim bayramı

Bir gün haber gelecekti

Bağışlayacaktı felek sevenleri

Bağlayacaktı aşkı aşka...

Başkaydı bu sefer, bu bayram bambaşka

Her bayram sevdiğimin geleceğini anlardım

Sevincimden yaşın yaşın ağlardım.



Bu aşk böyle sürüp gitti uzaktan uzağa

Kavuşturmadı kader, düşürdü tuzaktan tuzağa

Bir kâğıt tutuşturdular elime yazısı kırmızı

Kalbimden başlayıp sardı tüm bedenimi ince bir sızı

Son mektubu sanki yarin, yazısı iyice soluklaşmış

Harfler kavuşmuş birbirine; gözler donuklaşmış

Anladım ki artık yârin kendisi gelecek

Gözlerimin yaşını mendiline silecek

Ruhumu yâr gelene kadar sakladım

Akşamdan sabaha yaşın yaşın ağladım.



Gel ey sevgili, gel!

Gel ki ruhum ruhunla kucaklaşsın

Bu diyardan birlikte uzaklaşsın.


Âşık SEYHANÎ

Mağlûp Etti Beni

Bir güzel seviyorum diye bahtım,

Ağlamaya mahkûm etti beni.

O güzelin gözlerine baktım,

Görmekten mahrum etti beni.



Ne aşk zevk verdi, ne de hayat sefa

Canımı adadım, çektim hep cefa.

Şu gönül görmedi yârdan bir vefa,

Dosta düşmana mahcup etti beni.



Ne yâri dinlerim ne de ağyârı,

Ver bohçamı hancı, gideyim gayrı

Bilmem hâle sebep yâr mı ağyâr mı?

Yaban ellere mecbur etti beni.



Hey Seyhanî yer, gök, kâinat baksın,

Bırak gözyaşını be bırak aksın.

Yâr keyfine baksın, kınalar yaksın,

Üç beş kuruşa mağlûp etti beni.

Âşık SEYHANÎ

Asıyorum

Acıyorum,

Rüyamdaki güzele,

Güzel seven özele,

Acıyorum.



Açıyorum,

Gözlerimi korkuyla,

Penceremi sessizce,

Açıyorum.



Adıyorum,

Ecel yoksa yarını,

Can da dahil varımı,

Adıyorum.



Alıyorum,

Yare bir gül,gülmeden,

Vermek için ölmeden,

Alıyorum.



Asıyorum,

Resmini gökyüzüne,

Bakmak için ay yüzüne

Asıyorum.

Âşık SEYHANÎ

Ölüm Şiiri