Eğitim Sitesi

Ölü Çocuk Tiyatrosu Şiiri

Ölü Çocuk Tiyatrosu

Biri Bosna, biri Babil diğeri Filistinli,

Yatıyor orta yerde, kefen yok tabutta yok.

Üçü de kız çocuğu, saçları kurdeleli,

Daha küçük olanda, omuz kopmuş kafa yok.



Tabelasından belli, sanki okul burası

Bomba düşmüş çatıya, herkes sırada kalmış.

Hani çocuk sesleri, hani oyun da ebe,

Teneffüse zil çalmamış, sanki hayale dalmış.



Çocukları öldüren, senin üvey kardeşin

Çünkü efendiniz bir, sistemin aynı adı.

Okul, cami, çarşı, köprü bombalayanlar,

Ölüyü hesaplamaz, diriyledir inadı.



Çocukları öldürmek adamlık mıdır sizce.

Sarı öküz meseli tekrardır yaşananlar.

Zulme sessiz kalanlar, ortağıdır zalimin.

Hani, nerde kocaman vicdanlı inananlar.



Ortadoğu’yu kana bulayan efendiler.

Emir kulu buldukça, burada ceset bitmez.

Ruhlarını insanlıktan arındırmış köleler,

Kahrolsun düzeniniz, adı neyse fark etmez.

Saygılarımla.



OCAK_2009

EcZ.Abdulkadir Nur GÖRDÜK

Abdulkadir Nur GÖRDÜK Şiirleri

  

Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.

Benzer Abdulkadir Nur GÖRDÜK Şiirleri:

Hâkim Beg

Mahkeme kurulup soruldu bana,

Kalem elde, kaşın çattı, Hâkim beg.

İnsanlığı kandıranlar bunlar mı?

Kimler dolandırdı dedi, Hâkim beg.



Yüzsüz olup, aklıma gelenlerden,

Hırsızlıkla beslenip, gülenlerden,

Ondan, bundan diyerek bölenlerden,

Bir şerefsiz dolandırdı, Hâkim beg.



Namus düşmanlığı ile kavrulan,

Yalan ile karakteri yoğrulan,

İftirayla kendisine yol bulan,

Bir şerefsiz dolandırdı, Hâkim beg.



Başkasının huzuruna iç çeken,

Yetim, metim tanımayan, göz diken,

Topluma düşmanlık tohumu eken,

Bir şerefsiz dolandırdı, Hâkim beg.



Dünya malı için canlara kıyan,

Haksızlık yaparak gözleri oyan,

Hem Devleti, hem de milleti soyan,

Bir şerefsiz dolandırdı, Hâkim beg.



Eden bulur kanunudur, Dünyanın,

Kalmaz ah ı kimsenin, az dayanın,

Kul hakkına karışmaz, Yaradanın,

Cezasından kurtulamaz, Hâkim beg.

Bu umutla yaşarız biz, Hâkim beg.



Nisan_2009



Ecz. Abdulkadir Nur GÖRDÜK

Abdulkadir Nur GÖRDÜK

Gülün Sevdası

Bülbül konmaz dalına, dikenden korkar

Diken kıskanır gülü, yanar gizliden.

Ebedi bir sevdadır, bitmeyi bilmez.

Aşk yarasıyla yürek, kanar gizliden



Gülde bülbülü sever, sessizce ağlar.

Yüreğini rüzgâra, bağlar içinden

Gelmeyince sevgili, boynu bükülür

Çağırır lisan-ı hal, ağlar içinden.



KASIM- 2008

Ecz.Abdulkadir Nur GÖRDÜK


Abdulkadir Nur GÖRDÜK

Yolculuk Vakti

Buğulu gözlerdeki ıslaklığın nedeni,

Mey ile meyhanede, hemhal olan sakidir.

Yorgunlukla dinlenen, bu mecalsiz bedeni,

Sonsuz yolculuklara, hazırlama vaktidir.



Bir ağaç gölgesinden, geçen atlının izi,

Ecel denen durağa, insanlar dizi dizi,

Kısacık bir ömürle, çağırıyorken bizi,

Ebedi yolculuğa, giden tren vaktidir.



Ömür sermayesinden, düşen takvim yaprağı

Birer, birer eksilir özlemişken toprağı

Issız bir kasabada, kimsesizler sokağı

Sükunet limanına, kalkan gemi vaktidir.



Bir ışık, bir karanlık beyhude geçen günle,

Açılan tomurcukla, filizlenen sürgünle,

Huzur dolu, bembeyaz gelinlikli düğünle,

Uzaktaki sevgiliye kavuşmanın vaktidir.


Abdulkadir Nur GÖRDÜK

Ölü Çocuk Tiyatrosu Şiiri