Ufacıkken anasının döşüne!
Yaslanan yüzleri okşar öğretmen
Daha ilk günlerde düşer peşine
Islanan yüzleri okşar öğretmen
Emanet edince ana babası
Yarına taşımak bütün çabası
Manevi gayretler bunun cabası
Puslanan yüzleri okşar öğretmen
İlim irfan ile rota çizerek
Aydınlığın mecrasında gezerek
Ata’mızın ışığını sezerek
Beslenen yüzleri okşar öğretmen
Hele gelince bir ortaçağlara!
Sığmaz olur yürek koca dağlara
Su serptikçe bir de kuru bağlara
Uslanan yüzleri okşar öğretmen
Uzun yolun sonu bir akademi
Eğitim deryadır onlar da gemi
Sen yazdığınla kal dur be Hürdemi!
Hislenen yüzleri okşar öğretmen
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Bir kalbe sığabilmeli insan,
Değiştirebilmeli girdiği kalbin atışlarını,
Özleyebilmeli, Özletebilmeli kendini,
Ne bileyim ağlayabilmeli omuzlarında,
Gülebilmeli yanında, okşayabilmeli saçlarnı...
Dualar edebilmeli, sahiplenebilmeli onlu onsuz her şeyi,
Yokluğunda ne kadar mutsuzsa
varlığında bir o kadar mutlu olabilmeli insan,
Türküler yakabilmeli haykırabilmeli ıssız gecelerde...
İsimsiz
Dünya beni hep çamura saldı
Huzurum rahatım ahirete kaldı
Garip gönlüm yine hayale daldı
Sevdigim yar vafasız çıktı
Yağmurdan kaçarken doluya tutuldum
Mutluluk kapısından dışarı atıldım
Yalan dünyanın acı fırtınasına kapıldım
Sevdiğim yar vafasız çıkdı
Cehennem ateşi içimi yaktı
Aşkımın depremi umudumu yıktı
Sultanım sarayımı harabe etti
Sevdiğim yar vafası çıkdı
Gece gündüz bana rahat yok imiş
İyi insanlar var kotuleri çok imiş
Aç sanmışdım aşka kalbimi tok imiş
Sevdiğim yar vafasız çıkdı
İsimsiz
Gül bahçesindeyim bugün
güneş hayat gibi
rengarenk düşler içinde buldum karanfili
tek başına meğerse beni beklermiş
yapayalnız gönlünde
peygamber çiçeği kendine özgün
ya ıhlamur kokuları
gül bahçesinin yanında kokunu anımsatır
seni özletir gönlüme
ruhum eşsiz çiçekler içinde
ey gönlüm seni bekler
seni düşünür
gururlu güller içinde
İsimsiz