Neydi Şiiri

Hasret

Önce mutluluk dolu gülüşlerini takınırsın suretine...
Yüreginin,
Her an kan ağladıgını bile bile...
Ne dertlerin,
Ne önemsediklerin,
Ne de ciğerini deşen acıların,
Kendini göstermesin diye gülümsersin.
İçindeki derin sessizlik ise,
Hükmünü bir diktatör gibi ilan eder.
Sen buna rağmen gülümsemesini bilsen bile...
Her gün, sebepli gülümsemeler için,
En sancılı doğumlarına dimdik girersin.
Çünkü senin,
Acıdan gelen tüm doğumların mecburi kılınmıştır.
Çünkü sen,
Tüm ölümlerinle kimseyi üzmek istemezsin.
Sonra,
Her gün ölmeyi öğrenirsin.
Ve her gün kendinden gitmeyi,
Hatta; hasretle kendine dönmeyi,
Hatta hatta; kendinden nefret etmeyi,
Ve de, en çok kendini sevmeyi...
Ve çok sonra hayat sana özetini gösterir.
Ve der ki;
Heeeeyyy şapşal,
Artık doğmayı bırak ve uyan!
Senin huzurun,
Hüznünden var olacaktır,
Hüznünden....

İsimsiz

Benim Yetim Kardeşim

Onunda bir yurdu vardı
Caniler bozguna uğratmadan önce
Onunda bir yuvası vardı
Ailesi vurulmadan önce

Ana kokusu nedir bilmezdi
Yetim kalmıştı çocuk yaşında
Onunda gözünden akan yaş
Korkuyla doluydu...

Oda bir çocuktu
Yetim kalmadan önce
O da bir çocuktu
Silahla tanışmadan önce

İsimsiz

Adı Zarar Aşkın

Bak tarif edeyim sevmeyi kardeş,
Ne demek olurmuş sevmek ne demek.
Eğer istiyorsan aşkı öğrenmek,
Otur anlatayım sevmeyi kardeş.

Sevda yüreğini ele vermektir,
Aşk demek uykusuz gece demektir,
En güzel yılları heder etmektir
Aşk demek kısaca çile çekmektir.

Sevda kör kuyuya bir taş atmaktır,
Zor olan kuyudan taşı almaktır.
Sevda hayallerle yatıp kalkmaktır
Sevda el kaldırıp teslim olmaktır.

İtiraf bir başka inkar başka zor.
Çekinme aklında neler varsa sor,
Bilmeyen sevdayı kolay sanıyor,
Düşün meyhaneler niye doluyor.

Gençliğin acıyla çileyle geçer
Sevda türlü türlü yaralar açar
Seviyor sanırsın bırakır kaçar
Adı zarar aşkın soyadı naçar.

İsimsiz