Neden Mi Kaybettik Şiiri

Umutsuzluk

Kışın ortasında açan güneş gibi seviyorum seni.
Hiç sıkılmadan, bunalmadan.
Kavgamızı bile seviyorum.
Çünkü onlarda sana ait.
Seninle savaşmak en büyük hobim olmaya başladı bu aralar.
Seni sen yapan attığın her adımı bile seviyorum.
Çünkü onlarda bana geliyorlar.
Adımların bile bana ait.
Seni her şeyinle seviyorum.
Gülüşün en büyük mutluluğum oldu,
gözlerin ise en büyük umudum.
Ve bazen kavga ederken bir silgi oldun hayatımda
bazen de bir mürekkep.
Beynimin en derinine inmişsin
çıkma lan yukarı hep orada kal sevdiğim.
Kalan mürekkeplerim oldukça silgiye gerek yok.

İsimsiz

Mevsim Yaz

Şimdi mevsim yaz,

Zamanıdır doyasıya gezmenin biraz.

Elinde bavulun doğru güneye,

Zamanın yoksa o zaman Şileye.



Şimdi mevsim yaz,

Tutulmuştur şimdi köşe başları.

Başlamıştır artık yaz kaçamakları,

Ne yürekler yakacak tatil aşkları.



Şimdi mevsim yaz,

Serin sular şifa verecek yanmışlara.

Bir sene çalışıp da yorulmuşlara,

İş güç arasında kaybolmuşlara.



Şimdi mevsim yaz,

Baharı yaşayanlara mevsim yaz.

Benim gibi sonbaharda olanlara kış ayaz,

Galiba bahar mevsimini kaçırdık biraz.



Şimdi mevsim yaz,

Sen yaz be kardeşim yaz.

Neyine gerek senin şimdi bu yaz,

Sen otur dertlerini yaz kaderini yaz.

İsimsiz

Sığabilmeli İnsan

Bir kalbe sığabilmeli insan,

Değiştirebilmeli girdiği kalbin atışlarını,

Özleyebilmeli, Özletebilmeli kendini,

Ne bileyim ağlayabilmeli omuzlarında,

Gülebilmeli yanında, okşayabilmeli saçlarnı...

Dualar edebilmeli, sahiplenebilmeli onlu onsuz her şeyi,

Yokluğunda ne kadar mutsuzsa

varlığında bir o kadar mutlu olabilmeli insan,

Türküler yakabilmeli haykırabilmeli ıssız gecelerde...

İsimsiz