Nasihat
Kırma öksüz kalbini, içi dolu sırçayla.
Okşayarak başını, gönül çelenlerden ol.
Görmemiş mutluluğu, hayalleri parçayla.
Masum gözlerindeki yaşı silenlerden ol.
Faydalı ol çevrene, halkın, toprağın senin.
Gitse de cümle alem, yeni gelenlerden ol.
Göklerde dalgalanan nazlı bayrağın senin,
Kadrini, kıymetini fazla bilenlerden ol.
Ömür takvimi bitip, gong saati çalarken
Hazırlığı tamamlanmış, cesur ölenlerden ol.
Herkes maske altında, birbiriyle ağlarken
Hedefe emin adım, yüzü gülenlerden ol.
Tutuşmuşsa el ele, iki yangınlı yürek
Gerekirse okyanusta, dibe dalanlardan ol.
Söz vermişse birbirine, gönüller mahşere dek
Ferhat gibi Şirin için, dağı delenlerden ol.
İnsanlığa ver kendini, şahsını önemseme
Toplum için tutuşacak, çıra olanlardan ol.
Hak kalmasın üzerinde, dünyayı benimseme
Dua ile defnedilen, gerçek yalanlardan ol.
Her canlıya saygı duy, yaratık düzeninde,
Sahibinin hatırına İzzet kılanlardan ol.
İnsan ise tart onu, doğruluk mizanında.
Cesedi toprak olmuş, ismi kalanlardan ol.
Abdulkadir Nur GÖRDÜK Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Sürgün Cezası
Boşa değil, sana yaptığım sitem,
Rüzgârı saçını tarardı, her dem,
Güneşi seninle doğuyor, madem.
Bu şehri, ebedi terk edeceğim.
Gecem, ıssızlığa yol aldığında,
Sadece sen vardın, karanlığımda.
Sabahın o mahmur, aydınlığında,
Bu şehri, ebedi terk edeceğim.
Sen istesen, sana gönlüm yakardım,
Yıldızlardan, başına taç takardım.
Kendi sürgünümü, kendim çıkardım.
Bu şehri, ebedi terk edeceğim.
Son isteğim dedim, seher yeline,
Götür beni, sarsın ince beline.
Ne sana ulaştım, ne hayaline,
Bu şehri, ebedi terk edeceğim.
Gözlerim anlamsız, ufka dalacak.
İçime tarifsiz, korku salacak.
Buralarda, sen ve ah’ım kalacak.
Bu şehri, ebedi terk edeceğim.
Bu şehre bir daha dönmeyeceğim.
Saygılarımla
Mayıs_2009
Abdulkadir Nur GÖRDÜK
Yolculuk Vakti
Buğulu gözlerdeki ıslaklığın nedeni,
Mey ile meyhanede, hemhal olan sakidir.
Yorgunlukla dinlenen, bu mecalsiz bedeni,
Sonsuz yolculuklara, hazırlama vaktidir.
Bir ağaç gölgesinden, geçen atlının izi,
Ecel denen durağa, insanlar dizi dizi,
Kısacık bir ömürle, çağırıyorken bizi,
Ebedi yolculuğa, giden tren vaktidir.
Ömür sermayesinden, düşen takvim yaprağı
Birer, birer eksilir özlemişken toprağı
Issız bir kasabada, kimsesizler sokağı
Sükunet limanına, kalkan gemi vaktidir.
Bir ışık, bir karanlık beyhude geçen günle,
Açılan tomurcukla, filizlenen sürgünle,
Huzur dolu, bembeyaz gelinlikli düğünle,
Uzaktaki sevgiliye kavuşmanın vaktidir.
Abdulkadir Nur GÖRDÜK
Diyarbekir
Bereketli vadiyi yaran Dicle’ye bakıp,
Fiskaya’nın başına otur, biraz nefeslen
Selahaddin Eyyubi otağ kurmuş karşıda
Tarih karanlığından surlara doğru seslen.
Asurlu, Pers, Emevi, Abbasi, Selçuklular,
Artuk, Eyyubi, Akkoyun, Osmanlı derken.
Hüküm sürmüş asırlarca, bu muhterem şehirde
Tarihine saygı ile değer vermiş, giderken.
Çevresi kalkan gibi, karataşla örülü
Çin seddinden de eski, surların Diyarbekir
Seksen iki burcu var, onaltı da kalesi
Beşbuçuk kilometre, turların Diyarbekir
Kırklar dağı etekleri, kör olası Suzan’la.
Türkü olup iz bırakmış, yanık Celal sesinde.
Şeyh Muhammed düzlüğü, mezarlık arenası
El üstünde taşınanı, saklıyor sinesinde.
On gözlü köprü hala, duruyor asaletle
Azgın suyun karşısında, o eğilmez başıyla.
Ne canlar yitirilmiş, bu mahzun memlekette
Neler görmüş kim bilir, şu ihtiyar yaşıyla.
Yapılış esnasında, hikayeleri farklı
Burçlardan Yedikardeş, Keçi ve Evli beden
Ustanın sanatına, çırağın haykırışı
Geçmişte ölümüne savunulmuş kaleden.
Çevresini kuşatan yüksek ve geniş surda
Güneşin batımıyla, kapanırmış kapılar.
Mardin kapı, Urfa kapı, Yeni kapı bazısı
Saymakla bitmiyor ki, tarih yüklü yapılar.
Çay önü sahilinde kumlu, çakıllı yerde,
Yetişen karpuzları her bir deve heybesi
Şerbetçi Bave Alo, sallarken taslarını,
Meyan kökü, yaz sıcağının özlenen sesi.
Melekahmet, İskender, Behram, Fatih paşalar
Yönetim kademesi Lala, Defterdar, Kadı
Kimi mektep, kimi cami, kimi aşhanesiyle,
Dünya da dua ile, yad edilmek muradı.
Dört mezhebin aynı anda kullandığı bir mabed.
Ulu cami, islamın beş hareminden biri.
Avlusunda gün saati, şadırvanı muhteşem
Asırlardır ayakta, eskisi kadar diri.
Yıllarca kiliseyle dostça komşuluk yapan,
Dört ayaklı minare, Akkoyunlu eseri.
Diğer adı Şeyh Matar, gavur mahallesinde,
Dört sütun üzerinde, bir denge şaheseri
Alimler yetiştirmiş, müfessirler sayısız.
Zinciriye, Mesudiye eğitim medresesi
Hasanpaşa, Çiftehan, Deliller hanı ise,
İlim yolculuğunda sanki konak adresi.
Elyesa ve Zükifl adı Kuran da geçen,
Peygamber ikiside, Yaradan sevgilisi.
Zennun,Hallak,Danyal,Harun,Hürmüz nebiler
Eğil ilçemizdedir, hem mübarek hepisi.
Tanrısıyla barışık, hem veli kullarından,
Sarı Saltık, Hintli baba, Zincirkıran türbesi
Vatanından kopup gelmiş, Halit oğlu Süleyman,
Manevi fatihimiz, Peygamber sahabesi.
Camilerle iç içe, ezan ve çan sesleri.
Şemsiler tapınağı, Küçük ve Meryemana.
Başka dinleri temsil, anılan bu mekanlar
İbadethane olmuş, gayri Müslim insana.
İnsanlık tarihiyle önem bulmuş nezafet.
Vahab ağa, Çardaklı, Paşa, Deva hamamı.
Kim yakmış külhanını, acep kimler yıkanmış,
İzleri de tarih olmuş, hayal olmuş tamamı.
Arbedaş ve Hançepek, namı yürümüş muhit
Özü doğru, sözü söz, mert olanların yeri
Küpeli, Dıngılhava serinleme noktası
Bedenden atlayanlar, delikanlının seri.
Sanırım benzeri yok, Allah’ın bir rahmeti
Diyarbekir’le özdeş, adı Hamravat suyu.
Hatun kastalı yıkık, Anzele çok derinde,
Dibinden kaynar gibi, Yusuf’u alan kuyu.
Cahit Sıtkı, yanılmış yolun yarısı derken,
Kırk altıda kapanmış, bu Dünyaya gözleri.
Süleyman Nazif, Ali Emiri, Ziya Gökalp’ler
İlim, irfan yuvasının dışa vuran yüzleri.
Diyarbekir evinin, genişçedir eyvanı.
Bazalt taştan avluda, havuzla, tulumbası.
İpekten şal dokuyan değerli ustaları,
Altından hasır örer, bakırı ayran tası.
Saklarsın yüreğinde, her türlü güzelliği.
Şehr-i kadim Diyarbekir, en onulmaz kalemsin
Kalamam senden ayrı, özlerim her şeyini
Sen benim korunağım, evimsin, ailemsin.
Eylül/2008
Ecz.Abdulkadir Nur GÖRDÜK
(Şiirim 21 kıta ve Diyarbekir kokuludur)
Abdulkadir Nur GÖRDÜK
