Eğitim Sitesi

Meçhul?ün Sırrı Şiiri

Meçhul?ün Sırrı

O onanmış inkâr üzre doğmadı

Asıldaki aşk közünde o vardır.

Gönle sığdı, şu dünyaya sığmadı

Umutların beyazında o vardır.



Bir doyumsuz sevda yeşil yaprakta

Aşk büyüsü kokan karada, akta

Karanlık gecede, kara toprakta

Karıncanın kalp gözünde o vardır.



Varlığın şahsında hiçliği tutan

Mum olur, gönüller karardığı an

Çile dergâhında gönüllü yatan

Âşıkların her sözünde o vardır.



Aşkın mabedinde, onun izinde

Zincirle bağlanan gönüller zinde

Erenler kavlinde, sözün gizinde

Ehlibeyt’in nur yüzünde o vardır.



Bir gönül külünde yandırdı bizi

Onmayan sevdada çaresiz sızı

“Yürekteki yara onun göz izi”

Karakışın ayazında o vardır.



Görünmezin en görünmez yerinde

Tabiatın sunduğu her üründe

Varlığın sebebi kalpten derinde

Çiçekteki bal özünde o vardır.



Ben onu solurum, “beni” bitirir

Hayallere sığmaz alır, götürür

Belki Zühre yıldızına yetirir

Her canlının sığ izinde o vardır.



O güzelsiz yağmur yağmaz bu hana

O güzelsiz bebek belemez ana

O güzelsiz âşık bakmaz cihana

Gelin kızın niyazında o vardır.



Zülfikar Yapar Kaleli

Zülfikar Yapar KALELİ Şiirleri

  

Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.

Benzer Zülfikar Yapar KALELİ Şiirleri:

Adam Olmaz

Tezek yürek turp beyinden

Adam olmaz. adam olmaz

Sanki henüz çıkmış inden

Adam olmaz, adam olmaz



Yüzsüzlüğü yolda bulan

Bulduğu an kapıp alan

Hayatının tümü yalan

Adam olmaz, adam olmaz.



İlim irfan dolsa n’olur

Dergâhlarda kalsa n’olur

Malı mülkü olsa n’olur

Adam olmaz, adam olmaz



“Nur” yoluna girmiş olsun

Allaha söz vermiş olsun

Fakülteler görmüş olsun

Adam olmaz, adam olmaz



Başta sevgi kıpır kıpır

Kelebekçe uçar pır pır

Baş bulanık sapsız zıpır

Adam olmaz, adam olmaz



Ne boy belli, ne belli en

Ayaküstü yemek yiyen

Ev sırrını ele diyen

Adam olmaz, adam olmaz



Bildiğine iman etse

Kadın sana emanetse

Aklı fikri “haram et”se

Adam olmaz, adam olmaz



Karısına hor bakanlar

Gündüz gözü kör bakanlar

Er kılıklı şer bakanlar

Adam olmaz, adam olmaz.



Yırtık kafa, hantal beden

Cemaatte deve güden

Mala-mülke biat eden

Adam olmaz, adam olmaz.



Dışa karşı sessiz kuzu

Evde kaçar zıpır dozu

Gecelerin uykusuzu

Adam olmaz adam olmaz



El âleme melek kafa

Karısına şelek kafa

Yanı yırtık elek kafa

Adam olmaz adam olmaz



Küfür eder ecdadına

Namaz kılar din adına

Güç kullanır bir kadına

Adam olmaz adam olmaz



Gönlü, dili göre benlik

Akıl fikir eve şenlik

Sokma akıl iki günlük

Adam olmaz adam olmaz.



Bakılınca “adam” denen

Tekme tokat başa binen

Kendi sözünü beğenen

Adam olmaz, adam olmaz.



Boyu kavak, geven çatlak!

Ana baba söven çatlak!

Karısını döven çatlak!

Adam olmaz, adam olmaz



Zülfikar Yapar Kaleli

Zülfikar Yapar KALELİ

Artık Beni Üzemizsin

Gözüm senin tek resmine

Bakmamaya karar verdim

Ne ismine, ne cismine

Takmamaya karar verdim.



Bir başın kırk yoldaşınla

Çekik göz, ince kaşınla

Malum timsah gözyaşınla

Akmamaya karar verdim



Aldanıp tatlı diline

Uzaktan bakıp iline

Kınayı kanlı eline

Yakmamaya karar verdim



Yakın bilerek gönlüme

Razı olurdum ölüme

Şiiri senin bölüme

Yıkmamaya karar verdim



Desen de “asla bırakmam”

Meyilleşip sana akmam

Ve de üzmem tamam tamam!

Kakmamaya karar verdim



Ne kirazdan, ne çilekten

Ne parçadan ne bir ekten

Ne istekten ne dilekten

Çakmamaya karar verdim



Aldanıp sözün hiçine

Kalıp gecenin üçüne

Aklımı aklın içine

Tıkmamaya karar verdim



Uzak durup kemik etten

Vazgeçtim sahneden, setten

Gönlümü yakan hasretten

Bıkmamaya karar verdim



Kafama düşüyor dan dan

Sıyrılıp kaş arasından

Aşkın gerçek mecrasından

Çıkmamaya karar verdim



20 Eylül 2011

Zülfikar Yapar Kaleli


Zülfikar Yapar KALELİ

Deyişme Ll (Nasip)

Dedim:

Bir vâsi kalp işte, dünden tekleme

Kötü bir şey yazmam, sakın bekleme

Söze başka başka mana yükleme

Arsızlar içinden gelmekte nasip



Dedi:

Kalbin mi tekliyor, böbrek mi çürük?

Mide mi gaz yapar, ciğer mi körük?

Dizin mi dermansız, dilin mi yürük?

Nefesin daralır gülmekte nasip.



Dedim:

Kalbin teklemesi sözün gelişi

Söyledim ki olsun yüzün gülüşü

Benim ki sıradan çingene işi

Sözün esrarını bilmekte nasip.



Dedi:

Yaradan dert belâ vermesin başa

Beni ihmal etme, ömrünce yaşa

Artıyı eksiyi tutarsan taşa

Yumruları tek tek dilmekte nasip.



Dedim:

Çok veren elleri aza çıkarmaz

Kafamda pişirir boza çıkarmaz

Allah bu niyetle yaza çıkarmaz

Aksi niyet ise çelmekte nasip.



Dedi:

Yaza çıkar ise, şayet yolumuz

Hasret giderecek sağ ve solumuz

Sarılırsa özlem ile kolumuz

Dizinin dibinde ölmekte nasip.



Dedim:

Artıyı eksiyi hesap eylesem

Zarara uğrarım kârdayım desem

Sen kızarsın senin gibi söylesem

O zaman sızıyı silmekte nasip



Dedi:

Çok veren gönülden, tutmalı ölçü

İstemem arada olmasın elçi

Kırıksa niyetler, bağlıysa alçı

Bir sana bir bana bölmekte nasip.



Dedim:

Hayıflan, naza çek, yan yana yana

“Fırsatı ganimet” demem ki sana

Aksini söylesem gülersin bana

Çölde kırbaları delmekte nasip.



Dedi:

Delinsin kırbalar sızsın suyunu

Felek murat etsin bozsun oyunu

Gayri terk eder mi huylu huyunu

İkiyi bir edip ilmekte nasip.



Not: Bu bir ortak çalışmadır.



Zülfikar Yapar Kaleli

Zülfikar Yapar KALELİ

Meçhul?ün Sırrı Şiiri