Ah martılar, o beyazca iri kuşlar.
Onlar, denizlerin yılmaz bekçileri.
Bir vapur, camına yapıyor vuruşlar.
Bir simit bulmaktı hep, tek çileleri.
O, deniz fotoğraflarının, tek süsü.
Kanadı, soğuk günlerin, bir örtüsü.
Kaptanların, adeta çocuklarıdır.
Kimine göre, yaşamın görüntüsü.
Martıların, bir telaş vardır, yüzünde.
Onlar, denizin bak, öz evlatlarıdır.
Devriye atarlar, hep gözyüzünde
Denizin, emniyet teşkilatlarıdır.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Çocukluğumundan gelen, bir candın.
Kır saçlıydın, minyon bir adamdın.
Yaşarken şakacı, şen biriydin.
Sen benim, en küçük amcamdın.
Sen küçüklerle, küçük olurdun.
Büyüklerle, hep büyük olurdun.
Sülalede, saygı duyulurdun.
Bu gün, yaradanına kavuştun.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Sen önceleri, bir melek gibiydin.
En güzel sevginin, aşkın dibiydin.
Velhasıl, birden, bak neden değiştin?
Herhalde sevgime, değmez biriydin.
Anladım aşk, sevgi, sence boş imiş.
Nedensizce bir aşk, sence bitermiş.
Kul da, insanlar da, hep değişirmiş.
Öylece bitirdin, sudan sebepten.
Sen bahsetme bile, bana edepten.
En isabet oldu, bak gitmen hepten.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Buz gibi bir, kış gecesinde.
Dışarda bak, sokak kedisi.
Yalnızlığın, her hecesinde.
Başrollerde hep, ta kendisi.
O sıcak bir, kuytu arıyor.
Sığınmak için, sabaha dek.
Bak, güzel bir, uyku istiyor.
Issız sokakta, yalnız ve tek.
Gece, sokağın, efendisi.
Onun adı, sokak kedisi.
Dokuz canlı, çevik ve atik.
Onlar, sokakların bekçisi.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL