Eğitim Sitesi

Küçüklük Sevgisi Şiiri

Küçüklük Sevgisi

Her şeyin küçüğünü severim ben !
Kadının küçüğünü severim
Hayvanın küçüğünü okşarım hep
En beğendiğim parmağım,küçük parmağımdır
Oturduğum semt, küçük bakkaldır benim

Akşamları küçük bir rakı alıp içerim
En çok küçük çekmecede gezerim gün boyu
Korku filmi seyretsem,küçük dilimi yutarım !

Bu küçüklük sevgisi bende küçükken başladı
Küçücük boylu,küçük bir öğretmenim vardı
Küçük küpeler takan,küçük kulaklı
Küçüklük sevgisini bana ilk o aşıladı..

Lakin herşeyin küçüğünü sevsem de ben
Ne kadar çok,ne kadar sevsem de ben
Şuna inanın ki,iyi bilin ki dostlarım ;
Genede ”Küçük dağları,ben yarattım” Ben !...


Vedat DÜNDAR

Vedat DÜNDAR Şiirleri

  

Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.

Benzer Vedat DÜNDAR Şiirleri:

Ben Senin Evlat Hasretine Yanarım

Bir gece ampulun ferini söndürüp
Öpmeden uzanırsa kadın yatağa
Dizleri göbeğinde iki büklüm ,
Hani başı omuzlarında yumuşayıp ,
Kendini kucaklayıp kıvrılıyorsa,
Avuçlarını dudaklarına bastırıyorsa garipce
Gırtlağının yokuşuna yapışmışsa hasreti
Bu durumda hiç beklemeden, sessizce
Bir empati kurmalısın kendine...

Bil ki, balığa çıkma zamanı değildir, bu gece
Bir deniz feneri istiyorsan, kendine
Kadının kaynamışlığına sarılıp ,
Hasretine çoğalmalısın, gizlice...

Bugün sanki ona evlatlar günüdür
Bugün sanki gurbetteki evladın, tek günüdür
Sanırsın, hergün evladının günüdür...

Şimdi bir yağmur damlasındaki toprak kadar ıslak
Uyurken o mahzun kıvrılışına bakarım,sarılarak
Şimdi benim dizlerimde göbeğimde, iki büklüm
Gırtlağımın yokuşuna tırmanırım, ağlayarak...

Artık bu şiirleri yazarken, biliyorum
Sen her gece uyuduktan sonra, bir tanem
Nice çıplak gecelerim, gökyüzüm oldu
Sevişti kendi yalağında karanlıklarım
Bir evladın hasreti koymadı bana, hiç bu kadar
BEN SENİN EVLAT HASRETİNE YANARIM !!!

Vedat DÜNDAR

Vedat DÜNDAR

Neriman

Neriman,Neriman diye geçer akşamlar
Düşlerimde Neriman adını sayıklarım
Geceleri gökyüzüne baktığımda
Yıldızları Neriman diye sayarım

Hergün görev başında hususi
Telefonlar Neriman gibi çalar
Bütün mesai arkadaşlarımın hepsi
Bana Neriman gibi bakar

Havada Neriman’ımı solurum yanlızca
Kadehlerde Neriman’ımı içerim
Evde televizyon diye açarım Neriman’ı
Hayallerim rengarenk Neriman dolar

Karada Neriman,denizde Neriman,velhasıl

Bir Neriman’dır tutturmuş giderim
Kimdir bu Neriman diye sorsanız,inanın
Sizden çok ben merak ederim !...

Vedat DÜNDAR

Vedat DÜNDAR

E/1248/3-5

Onu bulduklarında nüfusu yoktu
Belki bir ismi dahi olmamıştı
On altı, on yedi yaşlarında kara bir oğlandı
Ne yağızdı, ne yiğitti, sırf sakalsızdı
Ve bir daha hiç sakalları da çıkmıyacaktı
Onu ilk gören çoçuklar haber vermişler çevreye
Çevrede galeyanla uzanmış polise
Bir sonbaharın sabahında bulmuşlar onu
Dere kenarında iple boğulmuş vaziyette
Toprağa mayalanır gibi uzanmış
Dilini yalıyormuş gibi dudaklarının üstüne koymuş
Hani birazda yüzünde gizli bir tebessüm var...

Omuzunun üstünden çevirdiler naaşını
Kekremsi bir tatla kapanmıştı gözleri
Çamurları sıyırdılar parmaklarından
Alnındaki kiri temizlediler,
Ceplerini yokladılar,
Sararmış bir kağıt mendil çıktı, yırtık
Birde sekizde durmuş ucuz bir saat...

İki saat savcının gelmesi beklendi
Sonra daktilonun tuş sesleri ırmağın incecik deresine karıştı
Birden sessizlik koyulaştı
Artık meselenin bir parçasıymış gibi bekledi kalabalık
Kısaca sorulara bildik hiçbir cevap yoktu
Kol ve bacaklarından tutarak soktular çuvala
Alışık bir vaziyette çektiler fermuarı
Artık ortada ölü falan yoktu
Şimdi yeni gelinin çeyiz bohçası gibi olmuştu...

Götürdüler şehrin morguna
Burada ölüler buz tutuyordu
Ayak baş parmağına tabela taktılar
E/1248.3-5 yazdılar
BU onun hiç olmayan nüfus kimliği oldu
Artık tuhaf bir adı vardı
Belki soyadı bile içinde yazılıydı...

Soruşturma bir ay sürdü
İki yeni yetme polis bir ay gezindi
Bu sürede hiçbir telefon çalmadı
O bir ayda tek bir ihbar gelmedi
E/1248.3-5 morgda iyice dondu
Kimsesizliğin de Otopsisi dahi yapılmadı
Bir ay bir gün sonra gömdüler onu
Boğularak faili meçhul yazdılar
Dosyası arşivde tozlu raflara kalktı
Kimsesizler mezarlığında kimsesizdi
Hoca o gün izinli olduğu için
Onu sadece toprağı kazanlar gömdü
Birde polis vardı başında kayıt için...

Adı gibi toprağında, taşı da olmadı
Duasız bir yolculuktu bu onun için
Belki gittiği yerde bile tanımıyacaklardı
E/1248.3-5 neydi ki ?
Belki bir ayda orada sürerdi soruşturması
Bu sürede, yanarmıydı, donarmıydı bilinmez
Belki orada da kalabalık meraklı bir grup toplanırdı
Artık zebanisi mi gelirdi, Cebraili mi, yoksa özel yetkili savcısımı ?
Tutarlardı tutanak
Dirilemiyor diye
Belki sabırları taşardı iyice
Kimdir bu E/1248.3-5 diye...

Vedat DÜNDAR

Vedat DÜNDAR

Küçüklük Sevgisi Şiiri