Kazanmalıyım Yitirip
Hadi kara bulutlar çökün üstüme
Hadi gökler kaynar sular dökün üstüme
Engebeli bir yoldayım,sonunda sonundayım
Bedenim prangalı sizce kaçacak mıyım
Sarhoş oldum kaderin acısıyla,ayılamadım
İçimdeki şeytanı oyalayıp kurtulamadım
Bu başı taşa reva görenlerin esiriyim
Silinip gidecek miyim dirilip gülecek miyim
Başlamalıyım bitirip kazanmalıyım yitirip
Ama nasıl kendime gelirim kalkıp itilip
Üşüdüm cehennemi düşünüp düşünüp
Üzüldüm üşenip yapmadığım şeyleri görüp
Benliğim önüne dön dedi arkasını dönüp
Bu manaya erdim ve uyandım pek ürküp
Gülüp geçmemeli dedim ölüm gerçeğine
Unutma inan herkesin yaşayıp öleceğine
Bilmeli kaderin bizi yazdığı gibi sileceğini
Biri bir gün sabaha vardırmayacak geceni
Bunları anlamaz cahillerin o ufak aklı
Kime bir damla su kimine deryalar saklı
Şudur hayat ile ölümün en ince farkı
Hayat acı bir gerçek ölüm gerçek bir acı...
ÖMER TAŞKIRAN
Ömer TAŞKIRAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Sığınaksız
Sabahlarım kanayan bir yara
Geceler unutturur herşeyi
Kurtuluşla yüreğimde ara
Ölüm sana dokunuş değneği
İçimden bir ses umuda giden
Ağzımda bir deniz dilim gemi
Birşey var ki beni ona iten
Bedenim asker ruhumsa deli
Yollar kalmamış hepsinde deprem
Bir anda kalpler taş kesilmiş
Eskiden toprağa olan merhem
Kökünden yağmur toprağı silmiş
Gök kızıllığa bürünmüş bugün
Her bulutta büyük bir derinlik
Sanki yağmurlarda var bir düğün
Yapraklar giymiş saydam gelinlik
Ağaçlar eğilmiş kökleri çıkmış
İnsan süt emmiş anneden helal
Dünya bir hiçmiş huzur kalmamış
Artık toprakta gökte ki hilal
Görmedi göz selama icabet
Öcünü alır ama hep haksız
Garipte olmadı hiç selamet
O da hayatında sığınaksız...
ÖMER TAŞKIRAN
Ömer TAŞKIRAN
Gece Beni Aydınlattı
Hayatın yollarında ama ölümün kollarındayım
Beni bitiremezsin ben zaten ömrümün sonlarındayım
Sormayın sonum vahim şeytanın solundayım
Arkamdan konuşmayın benim için çenenizi yormayın
Ve dedim ki kendi kendime bu yolda teksin
Vakarlı oluşun artın tükenmez deliliklerin eksin
Bu acıyı sen çekeceğine düşmanların çeksin
Hem dram hem komedi bu film artık bitsin
Yok bir dostum dost sandıklarım çıkardı postu
Bir çoğu ben yokken konuştu ben varken sustu
Puslu havalarda pustu gün geldi gerçeği kustu
Hüzün okyanusunda kelam gemilerim battı
Sefere hazırlanan umutlarım limana demir attı
Bu bir sınavdı kimine ölüm kimine hayattı
Her avaz avaz çığlık bana beni hatırlattı
O kadar karanlığım ki gece beni aydınlattı...
ÖMER TAŞKIRAN
Ömer TAŞKIRAN
Gecenin Karanlık Gözleri
Gecenin karanlık gözleri ruhumu kemiren büyü
İçimdeki zifirilik umudumu kör eden düğüm
Soluyor kederlerimin baharı görmeyen gülü
Ötüyor gönlümde bin bir lisanla ölümümün bülbülü
Doluyor sözlerim akıyor yaş misali mürekkebim
Fani olan şu dünyada yolcu benim binek benim
Uyanıkken görüyorum kabus,huzurum iblise mapus
Sınırlı iyimserliğim yanında karamsarlığım sonsuz
Geçiyor yaşamımın zamansızlık takvimi
Batıp göğsüme zehirli ok yakıyor kalbimi
Yırtıldı ömrün beyaz sayfaları,karardı gündüzün ışıltısı
Yerini aldı hayatımı cehennem eden gökyüzünün karartısı
Kopar dünya kin bahçenden nefret güllerini
Üzerime fırlat güllelerini çektiğim acılar mecnun etti beni
Verdi hüsranı her işimin sonuna tüketti benliğimi
Büsbütün paramparçayım küskünüm gülümsemeye
Özgürlüğe uzak bir köleyim ve de maruzum sillelere
Savursalar da küllere farkım yok yaşayan ölüden
Neden taşa tutar hayat beni hasretken güle ben
Azap yolculuğundayım geri dönemiyorum ben
Mutluluk somutlaşsa da karşımda göremiyorum ben
Bu bahtsız ademin talihi gülmez oynatsalar da yeri yerden
Uğrağım berrak denizler değil kanlı ırmaklar
Umduğum gülen bir suret bulduğum yaşlı yanaklar
Bilemiyorum gücü nerede tükenir bu ayakların
Fermanı dirilmek olan canın dermanı silinmek inanın
Bilemem ne kadar tesir etti yazdıklarım hayatlara
Tek bildiğim gün gelecek karışacak isimlerimiz ağıtlara
Kirlenecek gönül defterimiz dönecek kapkara kağıtlara...
Ömer Taşkıran
Ömer TAŞKIRAN
