Kadriye
Mahallemizin en güzel kızıydı Kadriye
Yirmili yaşlardaydı,
Mahallenin bütün delikanlıları aşıktık ona,
Uzun boyu,ince beli,beline kadar simsiyah saçları vardı,
Mavi gözleri, esmer bir teni,
çenesinin sol yanında,ona çok yakışan bir beni vardı.
Mahallenin bütün gençleri onun yolunu gözlerdik,
Hepimiz bir köşede onun gelmesini beklerdik.
İddaya girerdik bazen aramızda,
Kime bakacak,kime gülecek,kime selam verecek diye.
O bizim farkımıza bile varmazdı.
Yanımızdan öylece geçer gider,
ne kimseye bakar,ne güler,nede selam verirdi.
Hayaller kurardık hepimiz ayrı ayrı
Kadriye için.
Anlatırdık birbirimize.
Bazen geceleri rüyamıza girer,
sadece bize rüyalarımızda gülerdi,
sonrada kaybolur çeker giderdi.
Bir akşam mahalleye yabancı bir gençle geldi Kadriye.
Hepimiz mosmor olduk,morardık,
Utanmasak yoluna çıkar,bu kim diye sorardık.
O günden sonra her akşam o genç bıraktı
Kadriyeyi evine.
Bir zaman sonra Kadriyeyi o gence verdiklerini duyduk,
Bir akşam annesi evimize geldi
bize bir devetiye verdi,
Kadriyenin kına gecesi
Üç gün sonrada düğünü varmış.
Gittik düğününe
son olarak bir daha görelim diye.
Gelinlikler içinde bir başka güzel olmuştu,
çok mutlu görünüyordu,coşmuştu.
Kadriyeyi bir daha hiç göremedik,
Aileside taşındı mahallemizden.
Bizlerde evlendik çoluk çocuğa karıştık
Kadriyeyide unuttuk,kendimizle barıştık.
Yıllar sonra
Kadriyenin mahalleye geldiğini söylediler
Bir kız arkadaşı vardı ona gelmişti,
Heyecanlandık,
mahallede kalan arkadaşlar yine görmek istedik
Çıktık dışarıya eskisi gibi yolunu gözledik.
Arkadaşından çıktı
Yürüyordu yine eski sokaklardan,
dört tane çocuğu olmuş,
ikisi kız ikisi erkek
kilo almış,şişmanlamıştı biraz,
yüzü yine çok güzeldi,
Kadriye bizim için zaten çok özeldi.
19/08/2013
SEZAİ ÇUKURBAĞLI
Sezai ÇUKURBAĞLI Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Kim
Kim bakar gözlerime
Bu kadar güzel
Kim dokunabilir ellerime
Senin gibi
Kim okşar saçlarımı sevgiyle
Senden başka
Kim sarılır bana
Senden daha sıkı
Söyle ne olur
Beni senden daha çok
Kim sever.
Sezai ÇUKURBAĞLI
Deli Gibi
Hiç akıllı olmak istemiyorum
Bırak deli gibi ben yaşıyayım
Dünyanın taşınmaz bütün yükünü
Bırak omuzumda ben taşıyayım.
İstemem hiç bir gün canın yanmasın
Dilerim acılar seni bulmasın
Sen tüm hayatında mutlu olasın
Bırak acıları ben taşıyayım.
Ben acıyla ıstırapla yoğruldum
Deli olduğumdan hemen doğruldum
Kuru yaprak gibi yere savruldum
Bırak acılarla ben savaşayım.
Sen yüklenme dünyanın tüm yükünü
Hiç kimse okumaz senin öykünü
Sen üzülme her gün söyle türkünü
Bırak üzüntüyü ben yaşıyayım.
Sezai ÇUKURBAĞLI
İsmail
Kocaman cüssesi,uzun boyuyla
Bir arkadaşım var adı İsmail
Bir teknede yaşar bunca zamandır
Her bir şeyi bilir hayata dair.
Teknede yaşamak hayat tarzıdır
İsmail herkesten çokta farklıdır
Teknesi eskidir,yandan çarklıdır
Böyle yaşamayı sever İsmail.
İsmail çok iyi,temiz kalplidir
Kitap okumaya çok meraklıdır
Onun için herkes her dem haklıdır
Kimseye kötülük yapmaz İsmail.
Hergün biz teknede rakı içeriz
Her balığı yemez iyi seçeriz
Kafayı bulunca gırgır geçeriz
Teknede alemi sever İsmail.
Bazen fazla içer teknede sızar
Sabah ayılınca kendine kızar
Aman İsmail'e değmesin nazar
Nazardan çok korkar bizim İsmail.
Çok temiz yürekli merhametlidir
Kemikleri iri, biraz etlidir
Kimseye anlatmaz çokta dertlidir
Derdini dökmeyi sevmez İsmail.
Bazen teknesiyle tura çıkarız
Elimizde olta balık tutarız
Nerde demirlersek orda yatarız
Teknede yatmayı sever İsmail.
Bu İsmail benim can yoldaşımdır
Hayatta en sevdiğim arkadaşımdır
Benim güvendiğim tek sırdaşımdır
Beni canından çok sever İSMAİL.
Sezai ÇUKURBAĞLI