Eğitim Sitesi

İzcilik Şiiri

İzcilik

İzcilik, milliyet, dil, din demeden,

Bir gençlik, kardeşlik çalışmasıdır.

Gençlik kapısının, sen ben demeden,

Bütün çocuklara açılmasıdır.



İzcide disiplin, emre itaat,

Bizim önde gelen özelliğimiz.

Vatana, millete gerçek sadakat,

Nezaket bir başka güzelliğimiz.



Topluma yararlı, insanı seven,

Atatürk yolunda izcileriz biz.

Muhtaç olanlara, çok yardım eden,

Cömert ve tutumlu olan gençleriz.



Biziz bu yemyeşil güzel ülkemde,

İnsanı, hayvanı, seven izciler.

İzcilik denilen bu eğitimde,

Atanın izinden giden izciler.



Kasım Kaplan

(Belirli Gün ve Haftalar)

Kasım KAPLAN Şiirleri

  

Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.

Benzer Kasım KAPLAN Şiirleri:

Şehirde Tatil

Bizler köyde yaşarız
Kırlarda çok koşarız
Evde işlerimiz var
Sık sık yardımlaşırız.

Tatilimiz gelince
Karneler verilince
Şehirde dayımlar var
Dolaşırız gidince

Her yıl tatil yaparız
Yeni bilgi toplarız
Açılınca okullar
Sınıfta anlatırız.

Kasım Kaplan

Kasım KAPLAN

Kahrına...

Kahrına gül kopardım,

Kan akıttım bağrıma,

Kahrediyor felek beni,

Bir güzelin uğruna.

Kahrına devirdim

Dibi delik kadehleri sayısız

Göğsümü yumrukladım

Kaç kez sarhoş olunca

Ve boşuna geçirdim

Bu ömrümü, sevdasız

.

Kahrına kokladım zehirli zambakları

Kan damlattım,gül pembenin üstüne

Kahrına dolaştım daralmış sokakları

Kahrına tekme attım günahsız çakıllara

Çiçekler ezdim bakmayınca önüme

Kafa tuttum ihtişamlı dağlara

Kahrına sataştım saldırgan dalgalara

Kahrına kilitledim kapıları üstüme

Kan kaynattım nur tenli tenceremde

Senelerce kahrına..

Kahrına yaptım bunları

Kahrına..

Onun kahrına..



Kahrıma inletti beni

O en doğru sözlü yar.

Çizik attı derin derin alnıma

Ak kalemle kara yazdı bahtıma

Kasım KAPLAN

Dinlemeyi Bil Ki?

Dinlemeyi bil ki duyasın sessizliği

Ta içinden yükselişi

Feryadımı sesimi…

Mesken tuttum sılaya hasreti

Kucakladım sensiz her geceyi

Düşünmesi zor geldi

Korkuttun, titrettin içimi

Dünyayı daralttım düşümde

Yolları ayırdım göz ucuyla

Vazgeçtim ondan bundan

Konuşmak zor geldi bana

Tüfeğimi astım omzuma

Hey yolcu dur

Kim var orda

Sen kimsin, nerden gelmektesin

Yolunu mu kaybettin

Hadi bir ses ver bana

Kasım KAPLAN

İzcilik Şiiri