İnanmayabilir bir insan.
Saygılı ol sen inançlara.
Bu düşüncede bir inansan.
Katlanmazsın bu utançlara.
Ateist, deist, hristiyan.
Hepsini gör, insan olarak.
Diğer görüşler, akla ziyan.
Anlarsın bunu, yanılarak.
Ahlak yoksa, dinler ne yapsın?
Herkes, istediğine tapsın.
Kendin verecen hesabını.
Görecen belki azabını.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Vapurlar yanaştı iskeleye.
İnsanlar pür telaş.
Deniz köpük köpük şampanya.
Dalgalar okşuyor gemiyi...
Martılar etrafta.
İnsanlar simit atıyor.
İlerliyor vapurlar.
Tam yol tornistan...
Karşı kıyıdan, bu yakaya.
Bağlıyor sevdaları.
Ben kıyıda yalnız...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Yılgın ve kırgın bir sevdaydı yaşananlar.
İkimizde yıprandık bir zamanlar.
Bir dönüşü yoktu, bu ayrılığın.
Sırdaşıydık, belki de yalnızlığın.
İki deli yürek, iki yorgun aşık.
Saramadı, belli ki, bizi de sarmaşık.
İki ayrı yol çizdi, bak, kader bize.
Biri ince uzun, belki, biri de karmaşık.
Yürek yorgunuyum, bu kayıp yollarda.
Aşk vurgunuyum, bu kayıp yıllarda.
İçimde, taze bahar dalları, yeşerdi yine.
Gönlüm, yeni bir aşka, aş erdi yine.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Dostun bağında bir gül oldum.
Dertle öten bülbül oldum.
Kâh renklendim kâhi soldum.
Hey dost, dost, dost.
Dostlar gelir birbir ardından.
Dost dostu vurmaz sırtından.
Sen aman dile hep Rabbinden.
Hey dost, dost, dost.
Erenlerin dost dergahından.
Pirleri hep sorar oldum.
Feleğin kötü tezgahından.
Acı ile geçer oldum.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL