Gün Batımı
Koğuşun penceresinden
Gün batımını seyrederken
Umuda yolculuk treni kalkar düşlerimde
Başka diyarlara günaydına giden güneş
Özgürlüğümü anımsatır
Akşam üstü sohbetlerimi
Neşe dolu gülüşlerimi
Gün batımının güzelliği kıskandırır
Beyaz buluta karışmış kızıllığıyla
Elma şekeri yanaklarını hatırlatır
Az sonrası gece yarısı kabusum gibi
Çöküverir manzaraya
Beni sensizliğimle baş başa bırakır
Zekai Yazbahar
Zekai YAZBAHAR Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Yıldızlar
Yıldızlar kalabalık bu gece
Sımsıkı sarmışlar gökyüzünü
Paylaşıyorlar karanlık gecede aydınlığı
Eşlik ediyorlar zor geceme ta uzaklardan
Güzellik portrelerini çiziyorlar
Sevdalı gönlüme
Özlemim oluyorlar
Bakıyorlar gün doğana kadar
Dalmıyorlar uykuya benim gibi
Ne zaman gözlerimi alsam onlardan
Özlemim oluyorlar senin gibi
Senin gibi güzel oluyorlar
Anlatıyorlar
İçimden gelen her şeyi
Benim sana anlatamadıklarımı
Gökyüzünden yansıyan duygularım oluyorlar
Seni ne kadar sevdiğimi anlamasanda
Her gece dertleştiğim
Yıldızlar biliyorlar.
ZEKAİ YAZBAHAR
Zekai YAZBAHAR
Ben Bir Kış Günü Doğmuşum
Ben bir kış günü doğmuşum.
Ta o zamandan buz tutmuş haylazlığım ve uslu bir çocuk olmuşum.
Bembeyaz bir yeryüzü rüzgarla savrulurken bir beşiğe belenmiş sessizce uyumuşum.
Zekai Yazbahar
Zekai YAZBAHAR
Ben Evime Sığarım
Gözlerimi kapattım korkuya.
İç sesime hiç olmadığım kadar sağırım.
Olumsuz sözcükleri konuşmaya dilsizim.
Ne ben kimsesizim, ne de kimse bensiz.
Gönülden köprülerle buluşur hislerimiz.
Gözlerimi kapattım korkuya.
Hayallerim dolaşırken sokaklarda,
Tebessümler içinde sessizliğe bakarım.
Elbet gelir burnuma doğanın mis kokusu
Rüzgardan medet umar ben evime sığarım.
Zekai Yazbahar
Zekai YAZBAHAR
