Gülmüyor Yüzüm Kara Şiiri

Sevgi

İnsanlar sevgiyle doğar.
Ona sevgiyi öğretir analar.
Bilinir ki sevgi kucaklaşmak gibidir.
Lale, papatya durur bir yanda sevgili bakışlarla.
Canlılar sevilir her yerde bilinmedik her günde.
Zaman zaman sevilir insanlar dünyayı sevgiyle donatırlar.
Kalbi temiz çevresi geniş yaşarlar sevgili dünyada.
Her insan birbirini sever kalpler iyiyi seçer

İsimsiz

Sen Olmayınca...

Sanma yaşarım sensiz hayatta
Yaşamam sensiz sen olmayınca
Verseler hayatı bana ve hatta
Yaşamam sensiz sen olmayınca

Sensiz yanarım küle dönerim
Benden alanı yere gömerim
Sensiz dünyadan çeker giderim
Dünyada kalmam sen olmayınca

Sensiz zindandır benim hayatım
Doğuştan karadır benim bu bahtım
Varsın olmasın sarayda tahtım
Padişah olmam sen olmayınca

Dünyanın neşesi içime dolsa
Güzeller toplanıp hep beni sorsa
Dünyayı verseler benim olsa
İçinde yaşamam sen olmayınca

Altınla doldurup saray verseler
Toplu tüfekli önüme
Ecelin olacağız bana deseler
Yine de ölmem sen olmayınca

Kederli Şair Mehmet 23

İsimsiz

Gölge Kraliçesi

Şarap rengi bir duvar
ve onu sarmalayan sarmaşık gülleri
bunda ne var dersin bilirim
hatta şu an dalga geçmek üzeresin
ama bilmezsin ki o duvarın ardındaki seni
sen hiç bakmadın ki yalnızlığa ben gibi...

Sen hep güneşten kaçtın
hep gölgelere sığındın
ama güneş olmasaydı
o çok sevdiğin gölge de olmayacaktı
sen bunu unuttun.

Göğü bir kez olsun göremedin sen
çünkü hep bakmakla yetindin
Sana dair tüm kelimelerim tükendi gölge kraliçesi
sana dair ne varsa bende bitti.
Şimdi o çok sevdiğim şarap rengi duvar bile anlatmıyor seni bana
hele kanatlarının altındaki güller bile kokmuyor artık sen gibi.
Artık bitmişiz galiba gölge kraliçesi
korkma artık mani olmam sana
ama unutma o nefret ettiğin karanlıkta parlar en güzel yıldızlar
hem de hiç parlamadıkları kadar...

İsimsiz