Garip Kasım Şiiri

Sanma Ki Şimdi Beni

Sanma ki şimdi beni, yastayım

Matem tutuyorum geçen günün ardından

Ömrümün son bulduğu yere geldim, hastayım

Çaresizlik girdabı içinde bitişimin ardından



Sanma ki şimdi beni,bahtiyar

Acılarım kat kat arttı bin türlü

Bu yaşlı bedenim soğuklaşmış, ihtiyar

Çıkmazın içindeyim,yol alamıyorum bir türlü.



Sanma ki şimdi beni,allandı

Altın kemer takanların değerleri biçildi

Seni gören ağaçların yaprakları dallandı

Feryadımdaki çığlık tüm dünyaya saçıldı.



Sanma ki şimdi beni,sen üzgün

Seçemediğim bir hayalin peşindeyim

Artık ben perişanım,halim ise süzgün

Arıyorum bulamıyorum ben neyin içindeyim.



Sanma ki şimdi beni,sen solgun

Bir deryaya tutulup akıp gitmek istiyorum

Ne bir insan hoşgörülü,ne bir insan olgun

Söylenceye kapılıp destan olmak istiyorum.



Sanma ki şimdi benim,saçlarım ak

Düşerler bir gün karalar bağlarım

Yüreğim temiz,ferah ve pak

Lakin dayanamaz bu acıya ağlarım.

İsimsiz

Her Zaman Bize Mi Benzer

Güneş her zaman doğudan mı doğar.
Hiç batıdan doğmaz mı?
Bizler gibi farklı olmaz mı?
Duygularını belli etmez mi?

Her zaman bizler gibi mi olacak ki
Neden bu varlık bize benzemez ki
Bize benzese ne olur ki
Mutlu mu üzgün mü yoksa hiç birşey mi?

(İsimsiz)

İsimsiz

Dur Be Zaman

dur be zaman
ne bu insafsızlık
rüzgarın önünde yaprak misali
savurdun beni derelerden tepelerden
her yanım delik deşik

böyle olmamalıydı
zaman bu kadar hızlı
Bu kadar acımasız olmamalıydı

sarılmalıydık
koklaşmalıydık
zaman bu kadar acımasız
Bu kadar insafsız olmamalıydı.

İsimsiz