Elveda Emmioğlu
Belki bir daha dönemem geriye!!!
Ruhumda bir sıkıntı var, emmioğlu.
Gidiyorum bu diyardan elveda;
***Yordu beni, bu hayatın çilesi.
***Kalmadı içimde, yaşama hevesi:
***Ne sakinin adı kaldı, nede meylerin;
***Vuslata erdi muhabbetim, emmioğlu.
Hasreti zehirli ok gibi, cana batıyor.
Battıkca daha fazla, canım yanıyor.
Ömrümün güneşi, hüzünle batıyor;
Elveda dost bildiğim, elveda emmioğlu.
Duymuyor sesimi, ruhumdaki sevgili!!!
Bir bilsen, öylesine özlem doluyum ki.
Çok yakından vurulmuşum, emmioğlu.
***Özlem gibi geliyor, leylakların kokusu.
***Lime lime, bu gönlümün dokusu.
***Sarpa sarmış, şu ömrümün yokuşu;
***Allahına kurban senin, emmioğlu.
Yıllar geçti herşey, mazide kaldı.
Söndü ışıklar bir-bir, perde kapandı.
Gönüle hatıra yalnız, özlemi kaldı.
Elveda dost bildiğim, elveda emmioğlu.
Hanifi OKYAY 04.10.2021 / 14:00
Hanifi OKYAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Diyar Diyar Sür Beni
Yaprak döktü ömrüm ilkbaharında!
Hasret dağdır, viran bağda gör beni.
Bundan gayri sonum, kara hummadır.
Al toprak gibi, yar yüzüne sür beni.
Esen yelden gelir,yarin kokusu!
Parça parça, bu gonümün dokusu.
Bir yan hasret, bir yan sevda pususu;
İster seyyah gibi, diyar diyar sür beni.
Bir hasret türküsü,çalar her yerde!
Efkar dalga dalga, ömrüm çemberde.
Sabahın ışığı ile, bir seher vaktinde;
Kara taş misali, al çelende ör beni.
Sefil okyay, bülbül gibi ahu zarda!
Lale-yi zarı viran oldu, aklı firarda.
Yakıp yıktı hasretin,gözü intizarda;
Sen bilmedin, tanır bilir kör beni.
Hanifi OKYAY 26.07.2019 / 15:20
Hanifi OKYAY
Yoruldum
Her sabah her akşam, binbir ümidi
Ucucuna eklamakten,yoruldum.
Bugün yarın diyerek şu yolları
Beklemekten, gayri artık yoruldum.
Kış yaşadı ömrüm, hasret kaldı yaza
Daha gücüm yetmez oldu,bu naza
Bu aşkın çilesini, sardım da omuza
Taşımaktan, gayrı artık yoruldum.
Ele de bayram, bende garip bir sızı
Bilemedim , kim ne dedi ayırdı bizi
Ağlayı-ağlayı, yitirdim iki gözü
Yollarını beklemekten yoruldum.
Kurban ettim, yoluna şu tatlı canı
Kul Okyay-ı candan sevenler hani
Gül eyleyip, gonca dedim dikeni
Kara çalı koklamaktan, yoruldum.
Hanifi OKYAY 14,07,2008 / 18:40
Hanifi OKYAY
Emmioğlu
Zaman mı değişti yoksa insanoğlu mu?
Biz ne olduğumuzu unuttuk be emmioğlu.
Çağ mı atladık yoksa geri mi gittik!
Biz kim olduğumuzu unuttuk be emmioğlu.
Yaban elde hemen tanışıp kaynaşır’idik;
Acı soğan ile kuru ekmeği bölüşür’idik,
birlikte ağlayıp birlikte güler’idik;
Şimdi bacı gardaş düşman olduk emmioğlu.
Ayıptır söylemesi herkes kuyu kazıyor;
Nimet çok geldi yiyip-yiyip de azıyor!
İnsanlar cin olmadan adam çarpıyor;
Hakkı hukuku unuttuk be dayıoğlu.
Herkes neşrediyor ne yiyip içtiğini
Bebeler kendisi giyiyor kendi seçtiğini
Cılız diye köylü bile biçmiyor ektiğini
Biz Rahman'a şükrü unuttuk be emmioğlu.
İnsan onuru satılık bir paket makarnaya!
Reçberimin yüzü yok! Gidemiyor tarlaya;
Sümüklü bu ne iğrenç bir şey diyorlar bamyaya
Biz kaderi kısmeti unuttuk be halaoğlu.
Abdest'i namazı -niyazı askıya aldık,
Kur'an-ı torbalayıp duvara astık;
Oruç'u zekat’ı kazaya sefere saydık:
Biz dini İslam-ı da unuttuk be emmioğlu.
Hiç saygı kalmadı ana ile babaya!
Çok menfaatler girdi gardaş ile araya,
damlar da yatar iken sımaz olduk saraya;
Biz aile bağlarını da kopardık be emmioğlu.
Nacizane birazcık dukundum gönül telinize.
Bir çareyim sığınmak istedim merhametinize.
Kul Okyay inanın muhtaç tatlı dilinize.
Biz sevgiyi, saygıyı da mı unuttuk be emmioğlu?
Hanifi OKYAY 27,03,2013 /14:30
Hanifi OKYAY
