Sana, uzak iklimlerden geliyordum;
Aşkı getiriyordum; Avuçlarımda...
Üstüne güneş doğmamış henüz.
İnce sızısıyla derlenmiş yörelerimin,
Şu hiç bir şeye sığmayan hikayemiz,
Bir dramıydı yaşamımızın sadece.
Sen ki,
Göz bebeklerimde cisimleşirken,
Şafakların sökmediğini bilirsin.
Ama, artık hiç bir şey anlatmıyor bana
Göz yaşların,
Yine sigaramda kül uzayıp gidiyor;
Sen, sevildiği gittikçe küllenen bir insan,
Ve ben,
Deniz kıyısında buz tutmuş bir Tan’ım işte !...
Tüm dinlerin mabetlerinde,
Duada beklese ellerin,
Geri getirsen bile giden zamanı,
Toplarsan, senden alınan
Ne varsa her diliminden,
Yine ağlarım, senin için çocuklar gibi
Bir süre yıldızlara bakarak.
Ve yürürüm adım ,adım karanlıklara
Senin için...
Neden büyütüp,
Neden kopardığımı teker ,teker yaprakları
Papatyanın...
Gözlerimde nemlenir,
Ve bir giz oluverir içimde bu.
Zaten çoktan uçmuştu yerlerinden
Ruhlarımız.
Yürüyen hayallere paralel,
Yani öleli çak olmuştu ikimiz.
On üç Aralık,ve yirmi dört Ekimlerde...
Uzak iklimlerden sana geldiğimi,
Yeni güneşler getirdiğimi,
Herkes biliyordu;
Dillerinin ucunda erirdi sevgimiz
O kır insanlarının,
Ölümsüzleşiyordu...
Yön değiştirmiş rüzgarları
O beldenin,
Sularını çekmiş gittiğimiz çeşme,
Belki, bir yonca tarlası olmuş;
Yada, yeni bir hayat kurulmuş,
Seviştiğimiz yerde şimdi...
Desinler ki !
İki kişi vardı
Pembe bir evde,
Sevdiler !
Seviştiler !
Hepsi o kadar !...
Zeki Uçar
1978
Zeki UÇAR Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Bir yavru ceylan gibi
Sekerek geçiyor zaman
Ve derin bir su gibi
Sessizce...
Bir ahenk yalnızlığıdır,
Vadilere savrulan akşam.
Hep korkuludur ağaçlar,
Akşamın alacasında,
Ya bir yılan sarılır
Gövdesini,
Nar tanesini beklerken,
Ya da, kanatlarında korku,
Aniden uçuşur kuşlar.
Geceyi böler; savurur!
Masal düşkünü,
Çocukluğumdan kalma,
Hep bir kuşun kanadında,
Yolculuk.
ZEKİ UÇAR
Zeki UÇAR
Benim yönüm sensin,
Nereye baksam,
Sen varsın!
Nereye dokunsam,
Senin sıcaklığın...
Bütün bakışlar,
Gözlerini hatırlatır.
Seninle varoldum!
Nerden geldiğimi
Bilmiyorum;
Ne zaman doğduğumu,
Unuttum;
Nereye gideceğim ise,
Mechul,
Ama sonum,
Sana bağlı;
Benim aldığım nefes,
Soluduğum havasın,
Damarlarımda kan,
Bedenimdeki cansın;
Benim yönüm sensin!
Bütün sesler,
Seni çağırır bana doğru,
Bütün güller,
Kokuna hasret,
Gözlerimdeki nur;
Sadece sana yeter.
Hep seni anar,
Yürek çarpıntılarım.
Bütün zamanlarım ise,
Sana ayarlı...
Nerden geldiğimi
Bilmiyorum;
Ama
Nereye gideceğim,
Sana bağlı...
ZEKİ UÇAR
Zeki UÇAR
Hep eksik yaşadım
Sanırsın hayatı;
Bir boşluk vardır
Sürekli doldurulmayan.
Ve bir çaresizlikle,
Karşı karşıyasın daima,
Ama çaresi yok,
Zamanı geri getirmenin,
Bir yandan,
Güçlü giriyorsun hayata,
Sürekli kanıyor yüreğin
Diğer yandan.
Yalancıdan,
Arsızdan mülhem!
Bir hayalin işgalinde aklın,
Ne özgürdür,
Ne esir,
Geceye girmek istersin
Unutmak için her şeyi...
Bu kez kabul etmiyor
Seni uyku.
Karanlığa yürümek istersin;
Vicdanın geri çevirir
Bu sen değilsin diyerek...
İlahi bir takdirin ifasıdır.
Aslında bu;
Acılarda olgunlaşmak,
Bilge misali.
Kurtuluş duadadır.
Her zaman
Ey! kainatı yedinde bulunduran
Kudret!
Ey! kalplerin mutasarrıfı.
Süphan sana
Hamd sanadır.
Yardım et zelil kuluna,
Ezazil ve sülbüne karşı...
ZEKİ UÇAR
ANKARA
Zeki UÇAR