Alın güven Müthiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiş 2021-02-01
Corona
Geldin uzak yerlerden
Yıkanmayan ellerden
Artık sen de dillerden
Düşmez oldun corona
Çıktın Wuhan ilinden
Anlamayız dilinden
Ta Allah’ın Çin’inden
Çıkıp geldin corona
Sana maske çare mi?
Yaktın ciğerparemi
Yarasa mı fare mi?
Nerden çıktın corona
Yayıldın dört bir yana
Tanımazsın gardaş ana
Aşı da yoktur sana
De get artık corona
Yaktın, yıktın Çin'i
Giden can buldu bini
Yoktur imanı dini
Gavur işi corona
İran'dan çıkarsın yola
Yayılırsın dört bir kola
Damga vurdun bu yıla
Bırak bizi corona
Mümtazer acı söyler
Ağalar, bakanlar, beyler
Bu virüs bize neyler
Görelim corona
Coronaya taşlama...
Mehmet
İsimsiz Şiirleri
Yazılan son 1 yorum gösteriliyor.
İçerikle ilgili 1 yorum yazılmış.
Benzer İsimsiz Şiirleri:
İşlediğim günahlar ağır geldi bana
Bir silkindim ölümü hatırlayınca
İşte o kabir azabı var ya
Götürdü beni tövbe kapısına
Kabir azabı başlangıcı oysa
Asıl azap kıyamet kopunca
Cehennem var mahşerden sonra
Tövbe kapısı tek umut bana
Yaptıklarıma pişmanım oysa
Bu şekilde ölmek azap getirir bana
Bu günahlar korku verir bana
Af diledim tövbe kapısında
Genç yaşta uydum şeytana
Düşürdüler beni tuzağa
Şimdi gidiyorum tövbe kapısına
İsimsiz
Mən torpağam, məni atəş yandırmaz;
tərkibimdə kömürüm var,
külüm var.
Mən baharam çəmən-çəmən
çiçəyim var, gülüm var.
Mən küləyəm, əsməsəm,
kim bilər ki, mən varam.
Mən buludam, səhraları susuz görüb,
ağlaram.
Mən ürəyəm, döyünməsəm
ölərəm.
Mən insanam,
sadə insan əlinin
yaratdığı nemətlərlə öyünməsəm
ölərəm.
Mən işığam – qaranlığın qənimi,
Mən insanam,
daşıyıram qəlbimdə
dünyaların sevincini, qəmini.
Maraq dolu gözəm mən,
baxmaya bilmərəm.
Qarlı dağdan süzülən çayam mən,
axmaya bilmərəm.
Mən insanam,
vətənim var, elim var.
Ən böyük həqiqəti,
azadlığı, məhəbbəti, nifrəti -
söyləməyə qadir olan
dilim var.
Mən bir qranitəm ki,
hər parçamda duyulur
bərkliyim,
döyüşdə möhkəmliyim,
ülfətdə kövrəkliyim.
Mən insanam, ülfətsiz -
ölərəm.
Məhəbbətsiz, nifrətsiz -
ölərəm.
Mən bulağam,
tapşırıqla axmıram.
Mən həyatam,
həmişə yoldayam:
nəfəsdəyəm, arzudayam,
baxışdayam, ürəkdəyəm, qoldayam.
Mən torpağam, nemətimi, varımı
zəhmət sevən insanlarla bölərəm.
Mən ürəyəm, döyünməsəm
ölərəm.
İsimsiz
Artık yazmayacağım olur olmadık halimi
Resmine bakmayacağım küstürdün beni
Tezenem kırıldı tellerim koptu yerinden
Ilık ılık bir şeyler döküldü içimden
Kahve bile vazgeçti kahverenginden
Yüzüm çevrilip yere dalacak belki
Araf’ın tepesinde oturup beklerim
Zemheriye dönmüş baharım yazım
Mahpus olmuş gökte süzülen huma kuşum
Ardı ardına girip çıkan her hatıra gibi
Yüzük parmağına takılmayan ıskata gibi
Acaleden utanan vakitsiz vuslat misali
Cesetten sıyrılıp ruh olur giderim
Açan her tomurcukta anılmam lakin
Gül ağlatılırsa yine ben gelirim
Irmakta balık gökte kırlangıç gibi
Mazinin şahidi ya da bir serseri gibi
Ben yüreğimde okur gözümle yazarım
Ellerimden çekileni kendim belerim
Neyleyim vicdansızı, ben bana yeterim...
Serçe kanadında dünyayı gezenler
Ecel gelmeden Azrail'e gel diyenler
Nerde kalmış bilmem eski sevenler
İspat istersen yüreğine bak yeter...
İsimsiz