Çıkmaz Sokak
Vura, vura, bin tür hal etsen beni.
Ötüşen bülbülken, lal etsen beni.
Ağulu, peteksiz bal etsen beni.
Utanır, bakamam senin yüzüne.
Meyvesiz ağaca, dal etsen beni.
Sofranın yanına, cal etsen beni.
Herkesin içinde, kal etsen beni.
İnan karşı koymam, senin sözüne.
Okyanusta, çürük sal etsen beni.
Züğürt tüccarlara, mal etsen beni.
Çirkinin omzuna, şal etsen beni.
Bil ki katlanırım, senin nazına.
Genç yaşta, sahipsiz dul etsen beni.
Yoksulun evine, çul etsen beni.
Devranın kuluna, kul etsen beni.
Yaslanırım yine, senin dizine.
Çıkmaz sokaklara, yol etsen beni.
Yırtılmış mintana, kol etsen beni.
Alemin sağına, sol etsen beni.
Çoğu tercih etmem, senin azına.
Kavrulan toprağa, bel etsen beni.
Issız vadilerde, sel etsen beni.
Zemheride esen, yel etsen beni.
Bükerim boynumu, senin özüne.
Kokusuz, yapraksız gül etsen beni.
Akşam güneşine, tül etsen beni.
Ateşte bırakıp, kül etsen beni.
Yakarken, üflemem senin közüne.
Vahası kurumuş, çöl etsen beni.
Bulanık, balıksız göl etsen beni.
Esir pazarında, köletsen beni.
Üzülme, görünmem senin gözüne.
Yetmez mi, bu kadar yalvarışa naz,
Geçen ömrün, geri dönüşü olmaz.
Son nefese kadar, rabbime niyaz,
Mahşerde rastlarım, belki izine.
Saygılarımla.
Ağustos_2009
Ecz. Abdulkadir Nur GÖRDÜK
Abdulkadir Nur GÖRDÜK Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Memleket
Uzaktan sevme beni.
Cesaretsiz,
Ürkekçe olmasın aşkın.
Ben senin memleketinim.
Ben senin baba ocağın.
Soğumuş olsa da duvarları,
Sımsıcak yuvan.
Ben varlığının nedeni,
Ben , sen olmuşum.
Sen de, ben sanki…
Doğduğun, doyduğun,
Var olduğun toprağın,
Memleketin havasını solumak,
Koynunda sabahlamak,
İnsanıyla paylaşmak varken,
Uzaktan sevmek ne demek?
Görevden,
Minnet borcundan,
Belki de kendinden kaçmak.
Hasret çekme azgın dalgalar gibi.
Özlemini rüzgarlara yükleme.
Sürükleme bulutları üstüme.
Yağmurlar ıslatmasın anılarını.
Dikili bir ağacın olsun bende.
Kuşlar tünesin daldasına.
Gölgesinde barınsın insanlar,
Salıncak ol çocuklara,
Lunapark ol, meyve ol..
Kuru sofralara katık ol.
Eller duaya kalkarken, seni ansın.
Durdukça hep ismin hatırlansın.
Bohçan dolu olsun, sona yürürken.
Paylaşıma bir çivi çak.
Bakarsın birler çoğalır.
Onlar, yüzler olur zamanla.
Şimdilik sadece bir..
Sana yakışan..
Seni anlatan..
Seni hatırlatan gibi olsun..
Yalnız sana ait olsun.
Bendeki eser.
Yalnız sana….
Saygılarımla
Mart_2009
Ecz. Abdulkadir Nur GÖRDÜK
Abdulkadir Nur GÖRDÜK
İhtimal Üçlemesi
Gönül acısını yakıcı kılan,
Belki özlem, belki hasret, belki düş.
Gülün yaprağını daldan ayıran,
Belki hazan, belki rüzgâr, belki kış.
İki gönlü tutuşturan aracı,
Belki nazar, belki bakış, belki göz.
Derin yaralayan mermiden acı,
Belki cümle, belki kelam, belki söz.
Sisli görüntüden geriye kalan,
Belki gölge, belki perde, belki tül.
Seher vakti suskunları şakıtan,
Belki sümbül, belki reyhan, belki gül.
Şubat - 2009
Ecz. Abdulkadir Nur GÖRDÜK
Abdulkadir Nur GÖRDÜK
Nasihat
Kırma öksüz kalbini, içi dolu sırçayla.
Okşayarak başını, gönül çelenlerden ol.
Görmemiş mutluluğu, hayalleri parçayla.
Masum gözlerindeki yaşı silenlerden ol.
Faydalı ol çevrene, halkın, toprağın senin.
Gitse de cümle alem, yeni gelenlerden ol.
Göklerde dalgalanan nazlı bayrağın senin,
Kadrini, kıymetini fazla bilenlerden ol.
Ömür takvimi bitip, gong saati çalarken
Hazırlığı tamamlanmış, cesur ölenlerden ol.
Herkes maske altında, birbiriyle ağlarken
Hedefe emin adım, yüzü gülenlerden ol.
Tutuşmuşsa el ele, iki yangınlı yürek
Gerekirse okyanusta, dibe dalanlardan ol.
Söz vermişse birbirine, gönüller mahşere dek
Ferhat gibi Şirin için, dağı delenlerden ol.
İnsanlığa ver kendini, şahsını önemseme
Toplum için tutuşacak, çıra olanlardan ol.
Hak kalmasın üzerinde, dünyayı benimseme
Dua ile defnedilen, gerçek yalanlardan ol.
Her canlıya saygı duy, yaratık düzeninde,
Sahibinin hatırına İzzet kılanlardan ol.
İnsan ise tart onu, doğruluk mizanında.
Cesedi toprak olmuş, ismi kalanlardan ol.
Abdulkadir Nur GÖRDÜK
