Bizi Ancak Ölüm Ayırır Şiiri

Bizi Ancak Ölüm Ayırır

SOĞUK BİR PAZAR SABAHI,

KAPLAMIŞ SİYAH BULUTLAR HAVAYI,

SAAT 05:20 DOLAYLARI,



PENCEREDEN BAKARKEN SİYAH BULUTLARA,

SEN GELDİN BİRDEN AKLIMA,

BENİ TERK ETTİĞİN GÜNDEN BU YANA,

KALBİM BENZEMEKTE ŞU GÖKTEKİ SİYAH BULUTLARA,



SABAHIN SOĞUĞU İÇİMİ ÜRPERTİYOR,

NELER ÇEKTİĞİMİ ALLAH`TAN BAŞKA KİMSE BİLMİYOR,



AKLIMA SENİNLE GEÇİRDİĞİMİZ GÜNLER GELİYOR,

HANİ DERDİK YA BİZİ ANCAK ÖLÜM AYIRIR DİYE,

gülüm sözümüzü tuttuk be,

BİZİ ANCAK ÖLÜM AYIRDI YİNE...



BAŞAK KARADAĞ

Başak KARADAĞ

Gözyaşım

Aşk o kadar güzel ki kalbi saf tutan

Aşk o kadar kötü ki düşündükçe azap çektiren



çektirdiği azap ki çilelerin güzeli

o çile ise gözyaşının eseri



ben ki aşkımı sezeli

kaç yıl oldu gözyaşımı dökeli



keşke yasa çıksa şu dünyada aşk diye

ne güzel olurdu dünyada



ama herkes sevmeyi bilse...



BAŞAK KARADAĞ

Başak KARADAĞ

Böyle Sevdim İşte

Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözlerim değil, yüreğimdi seni

gören.

Sen damarlarımdaki kana karışıp, geldin oturdun yüreğime. Bir başka

yerde

olamazdın zaten. Sen, benim en değerli yerimde, yüreğimde olmalıydın,

orada kalmalıydın. çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek, ilk kez bu

kadar

kolay kabullendi seni. Herhangi bir konuk değildin artık. Bu yüzden

ne

ağırlama faslı vardı, ne de uğurlama. O yüreğin gerçek sahibiydin.



Şimdi sonbahar, kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsim baharı yaşadım

seninle. çiçek çiçek açtın yüreğimde. Gökkuşağı zayıf kaldı, senin

renklerin karşısında. Taze bir yaprak gibi yeşildin. Açelya idin

pembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün. Kırmızıydın

bir

ateş gibi. Ve maviydin... En çok bu renkle anmayı sevdim seni. Denize

tutkundum, denizi sensiz, seni de denizsiz düşünemedim.



Seni severken dünyayı da sevdim ben, insanları da... Kendime bile dar

gelirken, içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık. En

kızgın,

en tahammülsüz olduğum anlarda bile, seni düşünmek yetti bana.

İçimdeki

sevinç yüzüme yansıdı, güldüm. Beni öylesine güldüren senin sevgindi

ve

ben kaygısız, içten gülüşün ne demek olduğunu, nasıl güzel bir şey

olduğunu anladım seninle...



Her şeye rağmen sevdim seni. Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk

yoktu. Koca bir kente, koca bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen elimden

tuttuğunda, patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi.

Menzil

sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan her şeyi yok

edebilirdim.

Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim, kül ederdim. Sana

ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm. Ve o göle bir tek sen

girebilirdin.



Sevdim ve hayrandım da... Her halin çekti beni. Duruşunu, uyumanı,

gülmeni, kızmanı, şaşkınlığını, saflığını, kurnazlığını, çocukluğunu,

olgunluğunu sevdim. Sesini de sevdim suskunluğunu da.

Küçük oyunlarını, kaprislerini, sitemlerini, korkularını sevdim. Seni

ve o

doyumsuz sevdanı, uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu

zaman.

Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seni

yeterince tarif edecek kadar derin olmadı.



Seni severken yorulmadım. çünkü sen yaşam kaynağıydın. Her gün

yenilendim.

Seninle çoğaldım, büyüdüm. Eksik kalan neyim varsa tamamladın.

Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin.



Sevdim işte ötesi yok...



BAŞAK KARADAĞ

Başak KARADAĞ