Burada bir his var;
Gökle yer arasında.
Her saniye değişiyor,
Hatırlayamıyorum.
Anlayabileceğim kadar,
Uzun bile sürmüyor.
Ve yine yeniden,
Bu his var mı sahiden?
Emine Aydoğan
Emine AYDOĞAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Mısra mısra yazalım mı hayatı
Ekmekle başlayıp sonra sanatı
Rüya ile gerçek arası bir anda
Vaktin sayısızlığına tanıksın
Evveli olmadan da beni tanırsın
Tanıdın mı beni hatırasız?
An an anlıyor insan belleğiyle
Nerde ne zaman diye diye, oysa
Isındığında içerilerdeki ayaz
Renk gibi evvelsiz tanırım seni
Emine Aydoğan
Emine AYDOĞAN
Kimden umuyordun birtanem kendini?
Hiç sahip olmadığını kaybedemezsin.
Gel içime bir yolculuk yapalım,
Seni sen yapan şeyi nerede arıyordun?
Dışarılarda içini bulamazsın.
Üzülme,
Hiç sahip olmadığını kaybedemezsin
Kendini kaybedemezsin.
Bilmediğin hiç senin olamazdı ki
Nasıl senin olmayanı kaybedebilirsin?
Kendini arıyorsun,
İnsan hiç kendini kaybedebilir mi?
İnsan bilmediğine sahip olabilir mi ki?
Bilmediğin kendiliğine sahip değilsen,
Onu kaybedemezsin.
Üzülme,
Ne sahibisin, ne kaybedeni
Kaybedemezsin ne hiçlikleri ne kendini.
Emine Aydoğan
Emine AYDOĞAN
Şimdi aklımda bir bulut,
Bulutun üzerinde bir umut,
Son yağmurları gözlerimde;
Bulutum rüzgarların içinde.
Savrulan bulutum mu umut mu,
Islanan gözlerim mi yağmur mu?
Bulutum da üşür mü rüzgarda,
Yoksa üşüyen içimdeki umut mu?
Bir bahar geliyor ama hangisi?
Ilkbahar olsaydı güller açardı.
Bu yağmur yanaklarımda ne arıyor?
Güllerime umut gerekli, bulutum.
Rüzgara mı kaptırmış umutları?
O zaman toprağa versin yağmurları,
Toprak açsın bundan sonra gülleri,
Belki de sonbahar erken geldi.
Emine Aydoğan
Emine AYDOĞAN