Eğitim Sitesi

Bir Çubuğa Saklanmak. Şiiri

Bir Çubuğa Saklanmak.

Çağı örseledi zaman

Salıyı özel götürür.

Sakladığım sırdır bu an

Yalıyı hezel götürür.



Halimi arz ettim paşa

Seni küçümsemem hâşâ

Beni böyle yorma boşa

Bolu’yu güzel götürür.



Gönül derdim derindeyken

Sözün mahrem yerindeyken

Gözlerinin ferindeyken

Doluyu ezel götürür.



İş yapılır uyarında

Az bulunur ayarında

İrşadi’nin diyarında

Çalıyı gazel götürür.



Her dakika yoklanarak

Kurumuşsun koklanarak

'Bir çubuğa saklanarak'

Ölüyü bir 'el' götürür.



Zülfikar Yapar Kaleli

Zülfikar Yapar KALELİ Şiirleri

  

gazel sayın arkadaşım Zülfikar Yapar Kaleli senin bu şiirlerine gerçekten ben bir yorum getiremedim.Sana tavsiyem çok çalışman ve gerçekten çok anlam getirecek şiirler yazman dileğiyle ... Birazdaha gayret 2009-07-09

Yazılan son 1 yorum gösteriliyor.

İçerikle ilgili 1 yorum yazılmış.

Benzer Zülfikar Yapar KALELİ Şiirleri:

Gül Üstüne

Gülden güzel, gülden ak

Gülden öte son durak

Bülbül yanar gül solar

Gülden kalınca ırak



Mecnunu çöl üstüne

Keremi kül üstüne

Ol Sultanın nurudur

Söylenir gül üstüne



Hayali huzur bulmaz

Gülden siz asla olmaz

Bülbül gülü hırpalar

Gözünü gülden almaz



Gönül var gülden uzak

Gülden güllere tuzak

Bir el değse kızarır

Bazen al, bazen de ak.



Pahası elden güzel

Vahası çölden güzel

Hamuru aşk iksiri

Dahası gülden güzel



Gülden murat gül diye

Muhannet der “böl” diye

Gül’den güzel bezemiş

Aşkı vermiş gel diye



Zülfikar Yapar Kaleli


Zülfikar Yapar KALELİ

Yolcusu Olmuşsun Kendi Kendinin

Yarından ümitsiz, geçmişe küskün

Yolcusu olmuşsun kendi kendinin.

Sen “ümit varsın” ya, hayatta baskın

Yolcusu olmuşsun kendi kendinin.



Akıl tımarhane, gönül serseri

İrade itenek ileri geri

Ruhuna haydi “ol” dendikten beri

Yolcusu olmuşsun kendi kendinin.



Düşmüşsün ardına bitmiyor sürek

Kaderin bu senin, söze ne gerek

“Hep benleştik, hep yalnızız” diyerek

Yolcusu olmuşsun kendi kendinin.



Dünya gurbetinde, Hadımköy’desin

Göçmen kuşu musun, acaba nesin?

Kendin bildiğinden beri böylesin

Yolcusu olmuşsun kendi kendinin.



Âlem yaratıldı dendi yolculuk

Gökyüzünden yere indi yolculuk

Üzülme hayatın kendi yolculuk

Yolcusu olmuşsun kendi kendinin.



Zülfikar Yapar Kaleli


Zülfikar Yapar KALELİ

Reşadiye?de

---------------Karadağlı Dursun Elmas’a--

Memleket sevgili tutkudan öte.

Bülbüller ötüyor Reşadiye’de

Doyumsuz hamaset katmışlar süte

Hasretim tütüyor Reşadiye’de



Senden ayrılalı yüzüm gülmedi

Kör talihe kılıç çaldım ölmedi

Sitemim var Ankara’ya bilmedi

Bir nesil bitiyor Reşadiye’de



Bunca kahır, bunca çile başımda

Ayağım kapanda hile başımda

Baş olmaktan uzak bile başımda

Bir bu dert yetiyor Reşadiye’de.



Bacamız var tandır yanıp tütmüyor

Horozumuz tavuk olmuş ötmüyor

Artık anlamaya gücüm yetmiyor

Dost hüzün satıyor Reşadiye’de



Ah İstanbul yetim yurdu, arpalık

Bakıyoruz işte hep alık alık

Bugünler hüzünlü, yarın bulanık

Sevdiğim yatıyor Reşadiye’de



Ey! güneşin oğlu, ayın torunu

Zamana ok atan bayın torunu

Şu uykucu asrın sayın torunu

Güneşler batıyor Reşadiye’de



Zülfikar Yapar Kaleli

Zülfikar Yapar KALELİ

Bir Çubuğa Saklanmak. Şiiri