Bilinçli Vatandaş Şiiri

Kurtuluşa İlk Adım?

Bir küçücük adımdı, Bandırma’ya attığı,

Tarihlere sığmadı, millet için yaptığı.

Bir isyan haksızlığa, bir isyan yoksulluğa,

Yürüttü bu milleti, dur dedi haksızlığa.

Yurtsever toplanırken, hainler kaçıyordu,

Onun bastığı toprak, sevinçten uçuyordu.

Yürek yürek insanlar, toplandı etrafında,

Bir kuru ceset kaldı, İstanbul tarafında.

Pis eller uzanırken, namusun yazmasına,

Toprakta baş kaldırdı, işgalci çizmesine.

Sırtlanlar can evimi, sararken dört bir koldan,

Besmeleyle bir adım, atıldı İstanbul’dan.

Anadolu canhıraş, beklerken sahibini,

Altın sayfalı tarih, bulmuştu katibini.

Sürerken canilerin hayasız sarhoşluğu,

Yepyeni bir destanın atılmıştı başlığı.

Yeni bir aşk heyecan, sararken gönülleri,

Kapıya dayanmıştı o yoksunluk günleri.

‘Ordu yok, silahlar yok’ demeye kalktı bir Türk,

Sanki şöyle diyerek cevap verdi Atatürk.

-Ordum yoksa ben varım, silahta yüreğimde,

Varsın bir delik açsın kör kurşun göbeğimde.

Kirlenmiş topraklarda, böyle yaşamaktansa,

Koşarım şehitliğe, biçare kalmaktansa.

Dünkü benim tarihim, sayfalara sığmazdı,

Türk’ün olduğu yerde kurt kuzuyu boğmazdı.

Etrafında dönse de milletimin kör talih,

Yeniden dirilecek, gene yazacak tarih.

Bu millet sağ kaldıkça, hiç esir olmayacak,

Kubbelerin üstüne, baykuşlar konmayacak.

Şartlar ne olur olsun, Yaşanacak bu kader,

Diriliş tamamlanıp, bir gün bitecek keder.

O gün çok uzak değil, bak şafak attı bile,

Güneş parıldayacak, batan karanlık ile.

Yeter ki siz dik durun, eğilmeyin yurdumda,

Şehitlerde olacak, bu cihangir ordumda.

Kırılıp kesilse de eğilmez Türk’ün başı,

Vatan için şehidin, yerde kalmaz naaşı.

Kalkın ve ayaklanın, ben varım önünüzde,

Bizden önce Atalar emanet etti bize,

Geçmişi hatırlayıp, dönelim kendimize.

Kahramanlık bekliyor vatan bizden bu günde,

Saraylar hazır ona bir yiğit öldüğünde.

Benim naciz bedenim, elbet toprak olacak

Ama bu güzel vatan, Türk diyarı kalacak.

Cumhuriyet eserim, Mustafa Kemal adım,

İşte böyle hislerle atıldı o ilk adım.

İlk adımlar çoğaldı, yüz binler adım oldu,

Silinmez bir destanla, vatanımız kurtuldu.

Bu yolda can verenler, sığamaz lahitlere,

Teşekkür Atamıza, gazi ve şehitlere.



Kasım KAPLAN

Kasım KAPLAN

Biliyormusun..?

Bir gece ki kaostan üstüme kapanıyor,

Ne Ay da bir tebessüm,ne ışıklar yanıyor,

Çıktığım sokaklarda,her yer hüzün kaynıyor,

Ne sözüm geçti kalbime,ne de yorgun beynime.biliyor musun?



Perde perde karanlık,benliğimi sardıkça,

Dağlar enseme binip,gök kubbe alçaldıkça,

Sessizliğin hançeri yüreğimi yardıkça,

Ne korkular yaşadım,ne dert attım içime ,biliyor musun?



Uyuşmuş bir beyinle düşündüm sensizliği,

Anlattım derdimi de ağlattım sessizliği,

Sordum hep sarıldığım yastığa bensizliği,

Ne bir tek cevap verdi, ne de baktı yüzüme,biliyor musun?



Saatler kaç dakika,kaç saat bir saniye?

Ömrümün yarısını ettim sana hediye,

Gök kubbe yi açacak,bir haber gelsin diye,

Ne adaklar adadım,ne dil döktüm Rabb’ime, biliyor musun?



Korkuyorum ilk defa ,korkuyorum şafaktan,

Bir yatıp uyumak var,ve kalkmamak yataktan,

Bir çiçek koklayarak boğulduğum bataktan,

Ne lanetler okudum,ne zulmettim kendime, biliyor musun?



Yıllardır görmediğim tanıştım gözyaşımla,

İnce bir perde kaldı,ölüm ile yaşamla,

İsmin için pazarlık ettim mezar taşımla,

Ne çiçek koydum üstüne,ne su döktüm kabrime, biliyor musun?



Dolaştım saatlerce,gelemedim kendime,

Acı duymamak için zehir sundum kalbime,

Acınacak bir halde geldim tekrar evime,

Ne döndüm yaşamaya,ne yürüdüm ölüme,biliyor musun?

17.01.04

Kasım KAPLAN

Böyleysem Öğretmenim

Bir onurla ömrümü adadım eğitime,

Aşığım bayrağıma, çünkü ben öğretmenim.

Öğrencimin gözüyle baktım kendi kendime,

Sonunda karar verdim, böyleysem öğretmenim.



Dünyam sevgi üstüne, küstüm dargınlıklara,

Sırtımı çevirmişim bütün yorgunluklara.

Çağdaş, uygar bir yolda, bilgiyle gidiyorum,

Sevdaları var benim, çünkü ben öğretmenim.



Üzer beni bahçemde çiçeklerin solması,

Sevindirir yurdumda ham cevheri bulması.

Toprağımdan devşirip, demir bakır elması,

Nakış nakış işlerim, çünkü ben öğretmenim.



Büyük bilim adamı, doktorum, mühendisim,

Her şey gelir elimden, marangozum, terziyim.

Ben her şeyi bilirim, çok güçlü birisiyim,

Böyle görüyor beni, çünkü ben öğretmenim.



Dilim hep tatlı söyler, acı söze geçit yok,

En güzel ben giyerim, açlık bilmem, karnım tok.

Unuttum fakirliği, malım, mülküm, param çok,

Olmaz acım, kederim, çünkü ben öğretmenim.



Bizlerin gayretiyle şekillenir gelecek,

Çocuklar büyüyünce kıymetimi bilecek,

Böyle gelmiş eskiden ve de böyle gidecek,

Budur benim kaderim, çünkü ben öğretmenim. 23.11.05

20.20

Kasım KAPLAN