Bezgin Şiiri

Yalnızlık

Yanlızlık Üşümekse,

Yanlızım Üşüyorum

Sensizlik Uçurumsa

Tut Kolumdan düşüyorum

Soru sorunca

cevabını biliyorum

Bildigim tek şey

Seni çok seviyorum!

İsimsiz

Gül Bahçesi

Gül bahçesindeyim bugün
güneş hayat gibi
rengarenk düşler içinde buldum karanfili
tek başına meğerse beni beklermiş
yapayalnız gönlünde
peygamber çiçeği kendine özgün
ya ıhlamur kokuları
gül bahçesinin yanında kokunu anımsatır
seni özletir gönlüme
ruhum eşsiz çiçekler içinde
ey gönlüm seni bekler
seni düşünür
gururlu güller içinde

İsimsiz

Yalnız Ölmek

Sesler yok oldu,şu lahzanın hakimiyrtine bak
İnsanlar neden etrafımda ölü gibi dolaşıyor
Etrafımda bir sürü cesed,kan kokuyor
Toprağın altından aşk fışkırıyor sanki

Sesler boğuk,çığlık atamıyorum
Ama şikayetçi deyilim halimden
Köpeklerin sesini duyuyorum,ben!
Başımdaki sinekler tanrıya secde ediyor

Kollarım dışarıda
Ne garip bir yer burası
İki yanımdan bastırıyorlar
Kimsenin aklında deyilim sanki
Yine yalnızım,ışıklar bile aydınlatmıyor

Rüzgar sadece aklıma sirayet ediyor
Bedenim kuru,aşkım kan ağlıyor
Sanki yağmur benim için yağmıyor artık
Şaekıları hissetmiyorum derinden
Kemiklerim sızlamaya başladı
Ama aklım yine yerli yerinde

Çok karanlık ama korkmuyorum
Sigaram aklıma bile gelmiyor
Sol tarafımda sakin bir yol var
Sadece masum cellatların geçtiği
Şimdi ne olacak diye hiç endişelenmiyorum

Etrafımda çok garip bir ses var
Ve bedenimde bir hafiflik
Beni benliğimden soğutuyorlar
Hislerim yavaşlıyor,küçülüyorum sanki
Ama içimde kocaman bir huzur
Toprağı hissediyorum ve ruhum ısınıyor biraz
Öldüğümü hissediyorum
Yok olmak ne garip şey.

İsimsiz