Benim Bir Kedim Var
Benim bir yavru kedim vardı,
Beni görünce miyavlardı,
Ondan ayrı gezersem her yerde beni arardı,
Akşam yanıma sokulur,
Mışıl mışıl uyurdu,
Sabah oynamasam onunla,
Öfkeden kudururdu,
Bir gün araba çarptı.
Şoförün yüreği taştandı,
benim yavru kedimi,
Yol kenarına fırlattı.
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Umutsuzluk
Kışın ortasında açan güneş gibi seviyorum seni.
Hiç sıkılmadan, bunalmadan.
Kavgamızı bile seviyorum.
Çünkü onlarda sana ait.
Seninle savaşmak en büyük hobim olmaya başladı bu aralar.
Seni sen yapan attığın her adımı bile seviyorum.
Çünkü onlarda bana geliyorlar.
Adımların bile bana ait.
Seni her şeyinle seviyorum.
Gülüşün en büyük mutluluğum oldu,
gözlerin ise en büyük umudum.
Ve bazen kavga ederken bir silgi oldun hayatımda
bazen de bir mürekkep.
Beynimin en derinine inmişsin
çıkma lan yukarı hep orada kal sevdiğim.
Kalan mürekkeplerim oldukça silgiye gerek yok.
İsimsiz
Kendimce
Dışarda yağmur var...
Tam da bu gece döndüm şiire
Hatırlattı bana mazide bıraktığım sayfaları, daldım öylece...
Bir sayfada daha buluşmak hislerimle
Bir sayfada daha geçmişin izlerinde
Yağmurun çiseleyişleri hafızama işlercesine
Keşke diyorum kendimce, keşke hiç yaşanmasaydı onca sene
Belki acıtmazdı içimde o sancı sinsice
Biliyorum korkular hep ensemde hangi yana koşsam durduramıyorum gizlice
İçimde sönük bir ateş yel vurdukça alevlenen
Bilmem kaç kez sürecek ,
Kaç kez daha böyle içerli şiirler
Kaç kez daha dizilecek gönül aynama o katil hisler
Sus diyorum kendimce içimde O içimdeki benliğe
Bir el var uzaktan gel dercesine
Biliyorum gitsem dönmeyeceğim bir daha kendime...
İsimsiz
Yanılmışım
Kanka dedim boş çıktı
Anlar halimden dedim anlamadı
Meğerki kanka olmak değilmiş amacı
Ona inanmakla yanılmışım
Onu sevdim kardeşim gibi
Anlamadı değerimi
Bu nasıl yüzsüzlük
Ona inanmakla yanılmışım
İsimsiz
