Avare Gönlüm
Avare gönlüm gene, sarhoş gibisin!
Her güzelden sana, bil ki yar olmaz.
Kime dert anlatıp, kime ne dersin?
Dünyada karşılıksız seven bulunmaz.
***Aklın erse bile, bil ki gücün yetmez!
***Sahipsiz rehbersiz, kervan yürümez.
***Felek ile kaderin, davası güdülmez;
***Bil ki: Herkes haklıdır, haksız bulunmaz.
Toprağı eşerisen bil ki, canlı bulursun!
Neye kin edip kime, isyan edersin?
Düşen yaprak gibi, çürür gidersin;
Her dalın meyvesi, gölgesi bulunmaz.
***Yıllar gelip gider, değişir zaman:
***Nedir bu ettiğin, feryad-ı figan.
***İnan ki araya çıkar, girdiği zaman;
***Dünyada zehirsiz, yılan bulunmaz.
Kimseye güvenme, yan kendi derdine:
Kaptırma ipin ucunu, puşt-un eline!
Düşmeye gör sakın, muhanet diline;
Bu dünyada gerçek, bir dost bulunmaz.
***Kul Okyay kendi, ders aldı mı bilinmez!
***Söz uçar gider ama, yazı silinmez:
***Nasıl hikmet ise, giden geri gelmez!
***Dünyada içi boş, mezar bulunmaz.
Hanifi OKYAY 05.08.2020 / 08:51
Hanifi OKYAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Düşman Ettiler
Yıkıp viran etti beni, sevdanın yeli:
Olsa da konuşsa, su gonümün dili!
Bir kere görsen, bende ki seni;
Beni bu sevdaya, düşman ettiler.
Gonümden gonüne, hayal kurarken!
Kullar içinde derdime,deva ararken!
Sevdanı yarama sürüp sararken;
Seni sevdiğime,beni pişman ettiler.
Yalvardım yakardım, kimse duymadı.
Gonümün hatırını, kimse saymadı.
Bu aşkta ben gibi, kimse yanmadı!
Beni bu sevdaya,düşman ettiler.
Kul Okyay sormaz mı? Neydi suçum?
Tanrı şahit: Bir türlü dinmiyor acım!
Neden erken ağardı, başımda saçım?
Seni sevdiğime,beni pişman ettiler.
Hanifi OKYAY 23.08.2018 /18:40
Hanifi OKYAY
Gönül Hastası
Nasıl güveneyim ben böyle yare
Hançer-i sırtımdan vurduktan sonra.
Ellerle bir olup çıkıp da gitti
Şeleği sırtıma sardıktan sonra.
Erken hazan geldi gönül bağıma
Dönüp de bakmadı ahu zarıma
Söyleyin gelmesin gayri mezarıma
Benim hatırımı kırdıktan sonra.
Ömrümüm güneşi doğmadan battı
O yar şu gönlümü bir pula sattı
El odun toplarken o ateş attı
Neyleyim narına yaktıktan sonra.
Gitmedi başımdan derdi tasası
Yere batsın onun aşkı sevdası
Kul Okyayım oldum gönül hastası
Bela’yı başıma sardıktan sonra.
Hanifi OKYAY 30.11.2016 / 14:00
Hanifi OKYAY
Bu Sene
Yüzümde ki tebessüm ile içim-içime sığmıyor;
Mutlaka bir şeyler olacak bu sene.
''Gribin hevesi kursağında kalır'' derler ama;
Kim bilir rüzgar’lar yön değiştirir bu sene.
Hayata ümit ile tutundum birinci ayın birinde!
Öyle ya güneş hala doğuyor benim üstüm de.
Ne kazandım bunca yıl kadere küstüm de;
Mutlaka ama mutlaka bir şeyler olacak bu sene.
Hep ''ümit fukaranın ekmeğidir'' dediler;
Ama ümit verenler hiç ekmek vermediler.
Belki de kaderi yazan kalemi hiç düşünemediler!
Belki o kalem bana bir şeyler yazmıştır bu sene.
Gözün yükseklerde değil, öyle havada uçmuyorum.
Ayaklarım yere basıyor, kim olduğumu biliyorum.
Ben ne istersem yalnızca Allah'tan diliyorum.
Bekliyorum bir şeyler olacak bu sene.
Belki kör talih gelip kapımı çalacak!
Belki de kim bilir toto-moto birşeyler vuracak.
Belki de Rahman yürü ya kulum deyip koşturacak;
Ama mutlaka-mutlaka bir şey olacak bu sene.
Kul okyay bilerek haddini hiç aşmadı,
Ne yanlışa saptı, bir de harama el uzattı.
Mülk'ün sahibinin Allah olduğunu da unutmadı;
Malik-el Mülk'ün vereceğini biliyor bu sene.
Hanifi okyay
10,04,2017 11:30
Hanifi OKYAY
