Yürekten Sevdiği Olmalı İnsanın
Yürekten sevdiği olmalı insanın
Gönlünün nazıyla oynaşmayı bilen
Benzerinde sırf peşin sıra gölgenin
En mahrem sırlarını sen gibi bilen
Acısını duymalı tenindeki dikenin
Bakışındaki sırrı görünce bilen
Heybeti gün be gün artan aşkının
Ateşine su gibi ferahlık veren
Seyrine dalınca telaşlı yaşamın
Geçen vakte inat yaşamayı bilen
Kefili olmalı en dev günahının
Sırtlanıp ölüme göz kırpmadan giden
Yüreği yüreğinin nabzını tetikleyen
Uğrunda her bir yola başını koyan
Adını duyunca eli ayağı titreyen
Gölgen gibi her daim yanında olan
Kör sinek gibi değil ağına düşen
Nasıl teninde öyle etin tırnağın
Her eziyete şevkle göğsünü geren
Vefalı olmalı gökte ay ile güneşin
Üşürken güneş olmalı ısındığın
Yanarken ihtişamı buz dağı olan
Korkarken gölgesine hep sığındığın
Ellerinde her derdine dermanı olan
Yürekten sevdiği olmalı insanın
Ana kucağıyla aşkı aynı olan
Üzerinde bir melek gibi titreyen
Ağlarken onunla dillenebildiğin
24 Aralık 2003
Şair : Yavuz KORKMAZ (TuTKu)
KARMA ŞİİRLER