Amaç Şiiri

Küfrüm Aşar Edebimi

yıllardı benı kendıme baglayan

sendin (!)

yagmurdu gunesın altındakı masumıyetımı yıkayan

damlaların yere vurusuyla tıtrerdı ıslak bedenın

korkardım yıldırımdan

her gok gurultusunde yorganımın altına saklanır usalca dınlerdım yagmurun sesını

sen yoktun

kokun yoktu odAmda

buğulu camlar

sokaktakı o kaskatı olmus bedenleri izliyo

sevgililer el ele

lafım yokkı konusayım pencere buğusuna

dudak payı olmayan catlak bır fıncan gıbı senın askın

agız yakan catlaklardan sızan cay gıbı

artık kalmadı sana ahlarım vahlarım

sımdı anladımkı hergun yazdıgım bı gunluk gıbıymısın

anılarla dolu

kımısı yırtık sayfalardan olusan sıyah kaplı bı gunlük

eskı oldugu ıcın kaldırdım rafa

belkı coktan tozlanmıstır

kahbece kurulmus, kumar gıbı oynanan askın gıbı

boyle gordugum ıcın sende olmayan namusum

bu yuzdendır

senın hıc anlayamadıgın erkeklık

cevrende daha once hıc böyle olmayan bıri oldugum ıcındır

ben sensız de mutluyum

aslında senle oldugundan dahada cok

hıc bır seye gerek duymuyorum

aslında sana dıyecek o kadar sozum var kı ama söyleyemiyorum

çünkü,

sana olan küfrüm aşar edebimi...!

İsimsiz

Sığabilmeli İnsan

Bir kalbe sığabilmeli insan,

Değiştirebilmeli girdiği kalbin atışlarını,

Özleyebilmeli, Özletebilmeli kendini,

Ne bileyim ağlayabilmeli omuzlarında,

Gülebilmeli yanında, okşayabilmeli saçlarnı...

Dualar edebilmeli, sahiplenebilmeli onlu onsuz her şeyi,

Yokluğunda ne kadar mutsuzsa

varlığında bir o kadar mutlu olabilmeli insan,

Türküler yakabilmeli haykırabilmeli ıssız gecelerde...

İsimsiz

Yalnızlık

Yanlızlık Üşümekse,

Yanlızım Üşüyorum

Sensizlik Uçurumsa

Tut Kolumdan düşüyorum

Soru sorunca

cevabını biliyorum

Bildigim tek şey

Seni çok seviyorum!

İsimsiz