Eğitim Sitesi

Ak Ölüm? Şiiri

Ak Ölüm?

Ruhum ruha ram olmuş, kemiğe ete değil

Gam örgülü her bakış, bekleme ki yaz gelsin.

Sevdikçe sevdim ama gönülden öte değil

Kurumuş beyaz gülüm,'zemheri' ayaz gelsin.



Mehmet can pazarında, Mehmet suskun niçin de!

Mehmet bir mesaj yazar, gecenin tam üçünde

Mehmet mezar başında, Mehmet mezar içinde

Duaya kalksın eller, ardından niyaz gelsin.



Gönüller bayrak alı, sitemler karaçalı

Bir yanım yeşil koru, bir yanım mavi yalı

Muhabbet cemindeyim, etrafım yaren dolu

Kâinata göz gezdir, sivrisinek saz gelsin.



Gül şehrini seyreden aşığa plan kurar

Aşığın zara düşer, güllere seni sorar

Sırrın okyanusunda şifreyi sevgi kırar

İzzeti ikramına, beş bin kurban az gelsin.



Asalet boynu bükük, asilde maya küskün!

Doğada üç telaşa, güneş var aya küskün.

Ferhat Şirinden ayrı, çöller Leyla’ya küskün

Ak ölüm kara giyer, akıbet beyaz gelsin.



Zülfikar Yapar Kaleli

Zülfikar Yapar KALELİ Şiirleri

  

Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.

Benzer Zülfikar Yapar KALELİ Şiirleri:

Ben Kimim?

Anlatamam siz anlayın

Yok olmadım, var değilim.

Bir anıyım gelmez ayın

Ben pek emin yer değilim



Aleme akıl veririm

Kendimi görür eririm

Gerçeği az çok görürüm

Hakikate kör değilim.



Bir dinleyin sakin sakin

Bende olmaz garezle kin

Namaz, oruç tamam lâkin

Beni yenen er değilim



Hak bilmez, haylaz birisi

Söylesem gelir gerisi

Ben otağın serserisi

Derviş, mürit, pir değilim.



Ayı, yılı taramayın

Dünyanın her yanı mayın

Gökte, yerde aramayın

Varlığım yok, sır değilim.



Nasibimiz kıt imanda

Gönlümüz hâlâ gümanda

Müslüman’ım, Müslüman da

Gerçekleri der değilim.



Beni bulmaktı muradım

Hep aradım adım adım

Neyim, ben de anlamadım

Zarar değil, kâr değilim

Hiç kimseye yâr değilim



Zülfikar Yapar Kaleli




Zülfikar Yapar KALELİ

Vatan Olmazsa

Kim bilirdi candan özge sahibi

Toprağın bağrında yatan olmazsa

Ellerin yurdunda sığıntı gibi

Yaşanır, bu güzel vatan olmazsa



Kim bakardı senin gözün yaşına

Kim kıymet verirdi emek, işine

Kim girerdi tatlı tatlı düşüne

Şu nazlı hilali tutan olmazsa



Hicvettim âlemi anla meramı

Bağbozumu baskın yapar haremi

Beni mecnun eden dert mi yara mı?

Susardım gül yüzlü atan olmazsa



Aşka karıştırma öteberiyi

İrticalen yazdım anla geriyi

Bu vatan olmazsa gör bak sürüyü

Ne güdenler çıkar çatan olmazsa.



Zülfikar Yapar Kaleli

Zülfikar Yapar KALELİ

Yıldızlama

Yarda seyrek sakal, yerde karınca

Derlemiş, denk etmiş azın azını

Tavukta hasretlik göğe varınca

Örselemiş keloğlanın kazını



Saksağana akıl verir kel karga

Saksofon methiye düzerken orga

Ayak basmayınca beyler. Kadırga

Ot bürümüş, ıtır örtmüş yüzünü



Kedi palazlanmış haram süt ile

Çakal yoldaş olmuş uyuz it ile

Kavgası var pirelerin bit ile

Kene var ki unutturmuş izini



Göle dadanınca ördek kaçığı

Karabataklarda döşün pöçüğü

Dikten dalar boynuzlunun küçüğü

Manda çalar aygır atın sazını



Cılız oğlak karıştırmış yuvayı

Akbabalar mesken tutmuş ovayı

Bu sene gömüye girmemiş ayı.

Tilki tutmaz olmuş han’ın sözünü



Semaya yükselir tül ince ince

Örümcek mahirce ağı örünce

Şivan düşer akreplere görünce

Yanılır, iğneler kendi dizini.



İtler ürer, keyfi olur kurtların

Yola çıksa ardı gelir dertlerin

Nefesi kesilir iki cırtların.

Üzerinde yırtar kaputbezini



Göğü kuzgunların göçü bürümüş

İzan sarp, yol yalın, yaya yürümüş

Harami kurtların içi çürümüş

Unutmuşlar haysiyetin yazını



Kartallar kargaya ömrünü sormuş

“Bu akıl işidir” cevabı almış

Altta köstebeği görünce dalmış

Kargaya vakfetmiş yürek közünü.



Martılar hamsiye hücum edende

Uykulu ayılar homurdar inde

Derler ki; “siper al, bir yere sin de.

Bir hamlede çıkar çaylak gözünü”



Kuyruğuna girmiş sivrisinekler

Bir tekmede sütü döker inekler

Bağımıza bağban olmuş dönekler

Yellozlar da çeker olmuş nazını



Çöplüğün arkası olunca yokuş

Çınarın dibine tuz döker baykuş

Haramzadeler ki, haremi alkış

Duyar hayat bulur, yazar tezini



Tazılar beğenmez körpe etini

Çullukçular arka tutar çetini!

Denilmedi daha sözün bütünü

İşte, söz yitirmiş sözün özünü



Zülfikar Yapar Kaleli

Zülfikar Yapar KALELİ

Ak Ölüm? Şiiri