Ağlayan Güller Ve Yeşeren Ruhlar Şiiri

Ağlayan Güller Ve Yeşeren Ruhlar

Bir rüya ile sayfa açılmıştı başka bir âlemde

Bir rüya ile yanan mumun varlığı hissedilmişti

Küsmemişti karanlığın duvağına matem çalmış hançer!

Eflatun şahikalar perdelerini örtmüşlerdi birer birer

Aksesuarı, pencereden süzülen gözlere bir hitabeydi sadece

Baş tacıydı dizinden ayrılmayan yavrusuna nasihatleri

Bir anne, şefkat deryasıyla başlamıştı bu âleme…



Oysa…

Darağacında sallanıyordu çocuksu hayaller

Bin hummalı asimetrik hislerin kavşağındaydı insan,

Taşıyordu her zaman unutageldiği ruh motifini

İkircik nükteler örümcek ağını delmişti dün gece

Bu sabah ise yelkovan akrepten önce uyanmıştı

Müjde aramıştı tepeler ardındaki yankılarda

Ah gözler! Ararken unutulan yılların çetelesi

Nerdesiniz, bakışlarına susadığım beyaz elli kurtarıcılar?

Bir anne, şefkat duasıyla başlamışken bu âleme…



Ağlayan güller aralar sergüzeşt/i

Izdırap yüklü bahçeden bir mancınıkla atılırcasına

Müptela olunur can’ın hatırı için

Bir kar tanesine çarpmadan hayatı anlamaktır onun kitabı

Bohem hayatında evcil tebessüme rastlanmaz

Çöle maya çalmaktır bir bedevinin retinası

İnat değildir tozu dumana katan yılkıların kostümü

Güneş ışığını arar hasret balına banarcasına

Bir gül sergüzeştinde toprak olunur mezarın güvertesinde



Bahar sergisine davetliydi yeşeren ruhlar..

Unutulmamıştı takvim yaprağına gizlenmiş efsun

Kendisini bin defa da ateşe atsa pervaneler

Kirpikten caddelere bu ruhların gözleri yağar!

Sessiz bir gemide ilerleyen dinar misafiri ayaklar

Bulutların bukle deminde yürüyordu

Amade işaret parmakları çizgi çizgi kalkarken

Ayaküstü sabrı eritiyordu güneş ışıkları



Gürsel ÇOPUR

Gürsel ÇOPUR

Çile

Ç.



Çevresinde yankılar var ömrün bir bir

Kâh ürperten bir sada

Kâh duvak narinliğinde ve sessizliğinde

Harmanlanan bir hayatta

Rutubet, silinmez tatlı geceleri anımsatan

Altın siluetlerle karşılaşmaya bedel

Beklemek ve daha fazla yaslanmak

Müebbet yiyen kırılmayan prangalarda

El birliği edilirse

Hummalı saatler biter

Bir salname çerçevesi kaldırılır belki

Figan ilmikleri çözülürken



İ.



İlamı verilmiş gözyaşı sedefiyle

Bir miras alınır ceste ceste

Yerinde durmayan ve tutulamayan

Ruhun hançer yemesi

Ayraç ile som bir beden

Yeryüzünün iltihap dağıtan sokaklarında

Yılgın kirpikler somaki heyecan

Hoşamedi panjurları kapanıyor bu gece

Hizlan tatmış çekilmeyen küreklerle.



L.



Leyleğin kanatlarında aranmaz oldu bahar

Berceste aynası kırık duvarlara asılı

Kundaklamış gayesini sisli canlar

Aşiyan bir makam bulunmayınca

Arbede yaşanıyor bahar kanatlarında

Sessiz süzülmeler ise cabası..

İnfazı verilmiş merhamet kuluçkalarıyla

Dayanamıyor yürek seyyal bandında

Köpük köpük sönerken





E.



Endaze ışığı sönüyor yalaz gecesinde

Peyzajı kurulmuş barakalarda

Kaynamayan tencereler ve sıcak fakirlik

Peykanlar batıyor gören gözlere

Kanayan kalpte açılmayan sübab,

Kehkeşan çilesi dağıtıyor her köşeye

Huzur tarazında açılmayan düğümler

Lâl olmuş çiçekli bahçeler..

Endaze ışığı sönüyor yalaz gecesinde.



Gürsel ÇOPUR

Gürsel ÇOPUR

Yakamozu Besleyen Gözyaşı

Belkemiğinde büyüdü Çınar!

Çınara tebessüm yağdıran bahar akşamları toplanmıştı rüyama

İrkildim, yutkundum ve ağladım geçen zamana

Gökyüzüne doğru kalkan tozlar için değil,

Hayal süpürgesinde geri adım atamadığım için

Her temizlik sayfası bana bu cümleyi yazdırmamıştı

Mezar taşımın cumbasında seyahat etmeyeli



Tefekkür bir güvercin kanadı ve taşıdığı helecan iksiri

Kapanmadı gözler bin bir renge girerken

Bir bekçi geldi ayak ucuma

Topraktaki gözyaşlarımı siliyordu hızlıca

İyiliğin anahtarını düşürdü sandım, kızmadım gençliğime!

Akan her damla bana gurbet hatırası

Sırtımdaki labirent adımlı delikanlı ise cabası



Bir şakayık gördüm kaf dağı penceresinde

Dertli maşukun dilinden anlayan bir beşik ile

Mezar yolculuğu aynı yol üzerindeydi..

Çünkü sonsuzluğa gidenlerin ayak izleri vardı orada

Bir kutlu el kainatın özüne kulak kesilmişti

İplik vardı nurlu ellerinde

Meşaleler altın sıcaklığına batırılmışçasına süzüyordu onu

Potada eritilen benlik, bir soru sormuştu aşk meclisine

Aşk, taştığında dile gelir!

Yanmayan yakamazdı sicim olmuş gözlerin aşkını



Aşk’a engel olacaksa bir iplik

Mesafeler ilerlemez, şiraze dağılırdı

Kâinat cetvelinde bir darağacı uzaklığındaydı

Kalbi bağlayan ip, hayatı eritebilirdi

Bu ip, o eve de girmemeliydi!



Bir meczup kırmıştı artık asasını

İsyan kıvılcımları bal ülkesine misafir olurken

İhtiyar dünya fidye veriyordu genç aynalara

Korsan tavsiyelerin sarmaşık kurduğu göz istikbalinde

Bir sütun daha yıkılmıştı kalp atışıyla..

Gözyaşları, kainatı aşk ile sulamıştı.



Gürsel ÇOPUR

Gürsel ÇOPUR