Çanakkale Şehitlerine Şiiri

Çanakkale Şehitlerine Şiiri | Mehmet Akif ERSOY

Çanakkale Şehitlerine

Şu Boğaz Harbi Nedir? Var mı ki dünyada eşi?
En kesif orduların yükleniyor dördü beşi,
Tepeden yol bularak geçmek için Marmara'ya
Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya,
Ne hayasızca tahaşşüd ki ufuklar kapalı!
Nerde-gösterdiği vahşetle "bu: bir Avrupalı"
Dedirir-yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi
Varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yahut kafesi!
Eski Dünya, Yeni Dünya bütün akvam-ı beşer
Kaynıyor kum gibi, Mahşer mi, hakikat mahşer.
Yedi iklimi cihanın duruyor karşında,
Osrtralya'yla beraber bakıyorsun ; Kanada!
Çehreler başka, lisanlar, deriler rengarenk.
Sade bir hadise var ortada : Vahşetler denk.
Kimi Hindu, kimi Yamyam, kimi bilmem ne bela...
Hani tauna da zuldür bu rezil istila...
Ah o yirminci asır yok mu, o mahluk-i asil,
Ne kadar gözdesi mevcut ise hakkiyle sefil,
Kustu Mehmetçiğin aylarca durup karşısına;
Döktü karnındaki esrarı hayasızcasına,
Maske yırtılmasa hala bize affetti o yüz ...
Medeniyet denilen kahbe, hakikat yüzsüz.
Sonra mel'undaki tahribe müvekkel esbab,
Öyle müthiş ki: Eder her biri bir mülkü harab.
Öteden saikalar parçalıyor afakı;
Beriden zelzeleler kaldırıyor a'makı;
Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin;
Sönüyor göğsünün üstünde o aslan neferin.
Yerin altında cehennem gibi binlerce lağam,
Atılan her lağımın yaktığı: Yüzlerce adam.
Ölüm indirmede gökler, ölü püskürtme de yer
O ne müthiş tipidir: Savrulur enkaaz-ı beşer...
Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el, ayak,
Boşanır sırtlara, vadilere, sağnak sağnak.
Saçıyor zırha bürünmüş de namerd eller,
Yıldırım yaylımı tufanlar, alevden seller.
Veriyor yangını, durmuş da açık sinelere,
Sürü halinde gezerken sayısız tayyare.
Top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler...
Kahraman orduyu seyret ki bu tehdide güler!
Ne çelik tabyalar ister, ne siner hasmından;
Alınır kal'a mı göğsündeki kat kat iman?
Hangi kuvvet onu, başa, edecek kahrına ram?
Çünkü te'sis-i ilahi o metin istihkam.
Sarılır, indirilir mevki'-i müstahkemler,
Beşerin azmini tevkif edemez sun'-i beşer;
Bir göğüslerse Huda'nın edebi serhaddi;
"O benim sun'-i bediim, onu çiğnetme" dedi.
Asım'ın nesli... diyordum ya... nesilmiş gerçek:
İşte çiğnetmedi namusunu, çiğnetmeyecek.
Şuheda gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar...
O, rukü olmasa, dünyaya eğilmez başlar,
Vurulup tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,
Bir hilal uğruna, ya Rab, ne güneşler batıyor!
Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!
Gökten ecdad inerek öpse o pak alnı değer.
Ne büyüksün ki, kanın kurtarıyor Tevhid'i...
Bedr'in aslanları ancak, bu kadar şanlı idi.
Sana dar gelmeyecek makber'i kimler kazsın?
"Gömelim gel seni tarihe"desem, sığmazsın.
Herc ü merc ettiğin edvara da yetmez o kitab...
Seni ancak ebediyetler eder istiab.
"Bu, taşındır" diyerek Ka'be'yi diksem başına;
Ruhumun vayhini duysam da geçirsem taşına;
Sonra gök kubbeyi alsam da, rida namıyle;
Kanayan lahdine çeksem bütün ecramıyle;
Mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan;
Yedi kandilli Süreyya'yı uzatsan oradan;
Sen bu avizenin altında, bürünmüş kanına;
Uzanırken, gece mehtabı getirsem yanına,
Türbedarın gibi ta fecre kadar bekletsem;
Gündüzün fecr ile avizeni lebriz etsem;
Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana...
Yine bir şey yapabildim diyemem hatırına.
Sen ki, son ehl-i salibin kırarak savletini,
Şarkın en sevgili sultanını Salahaddin'i,
Kılıç Arslan gibi iclaline ettin hayran...
Sen ki, İslam'ı kuşatmış, boğuyorken hüsran,
O demir çemberi göğsünde kırıp parçaladın;
Sen ki, ruhunla beraber gezer ecramı adın;
Sen ki, a'sara gömülsen taşacaksın... Heyhat,
Sana gelmez bu ufukalar, seni almaz bu cihat...
Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,
Sana ağuşunu açmış duruyor Peygamber.

Mehmet Akif ERSOY

Mehmet Akif ERSOY

çocuk şiirleri okul şiirleri eğitici şiirler öğretici şiirler amatör şiirler şiirlerimiz öğrenci şiirleri belirli gün ve haftalar şiirleri

Kükrüyor Çanakkale

Kükrüyor çanakkale zaferin ardından...
Alacak düşmanı yurdumdan
Kurtardı beni düşmandan
anla artık bitti bu savaş
Türküün dostluğu yendi sizi


Kükre kükre kaçsınlar korksunlar ÇANAKKALEM
Çanakkale geçilmez desinler
Ağlayın artık geçilmez geçilemez
Koruyacak olan Türklük sizi geçiremez

sıla yaren geyik çamlık ilkokulu 4/A

Hey Gidi Çanakkale

Hey Gidi Çanakkale
Dağlar taşlar inledi
Hey gidi Çanakkale!...
Yedi düvel dinledi
Hey gidi Çanakkale!...

Canlar ayrıldı dosttan
Yürekler yandı yastan
Yazıldı büyük destan
Hey gidi Çanakkale!...

Gidenler dönmediler
Kandildi, sönmediler
Göklerden inmediler
Hey gidi Çanakkale!...

Önden gitti atlılar
Rüzgârdan kanatlılar
Şeker, baldan tatlılar
Hey gidi Çanakkale!...

Haçlılar azar oldu
Kıpkızıl nazar oldu
Siperler mezar oldu
Hey gidi Çanakkale!...

Düşman vermedi aman
Koçyiğitler ne yaman
Hepsi birer kahraman
Hey gidi Çanakkale!...

Canlarından geçtiler
İlkbaharda göçtüler
Şehitliği seçtiler
Hey gidi Çanakkale!...

M.NİHAT MALKOÇ

M.Nihat Malkoç

Çanakkale’m Geçilmez 9

Dört tarafım düşmandı,
Ermeni’si, Fransız’ı,
İngiliz’i, Yunan’ı,
Arsızı, imansızı…

Gemilerle gelmişler,
Çanakkale diyorlar,
Geçemediklerinden,
İstanbul’a bakarlar…

Padişahsa çaresiz,
Yetkisiz düşüncede,
Çıkış aramaktayız,
Düşmanlar içerisinde…

Çanakkale’m geçilmez,
Son damlamıza kadar,
Her birini yenecek,
Kovalayacak kadar…

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Çanakkale’m Geçilmez 2

Çanakkale’m sabırlı,
Tüm dünyayı getirin,
Mehmetçik karşısında,
Tüm milletler birleşin…

Yine de bir hiçsiniz,
Boğazları aşıp da
Türk’ün, Türk askerinin,
Moralini kırıp da

Değil dev gemilerle,
Silahlı ordularla,
Her ne ile olursa,
Ayrılırlar kayıpla…

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK