Güney Şiiri | Güven TURAN
Güney
Ağaçlar
Yeşilden kül rengine dönüyordu
Başlamıştı sekiz ay sürecek
Sis, soğuk, yağmur
Kuşların göçü hızlanıyordu
Her gece biraz daha çok
Yakalanıyordu dağlarda bıldırcınlar
Göğün aralıklı mavisinde
Tamamlıyordu bulutları
Turnaların düzensiz kara çizgileri
Göç! Yeniden yürümeli güneye şimdi
Durmamalı bu çok renkli
Çok duygulu pastırma yazında
Aşağılara... Aşağılara...
O tatmadığım, tuzunu
Derimde duymadığım denizin
Kıyısına...
Kışın yaklaştığını duyuyorum.
Güven TURAN
çocuk şiirleri okul şiirleri eğitici şiirler öğretici şiirler amatör şiirler şiirlerimiz öğrenci şiirleri belirli gün ve haftalar şiirleri
Güney Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Güney Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Karma Çocuk Şiirleri
Duvara Çizdiğim İnsanlar
Hâlâ çizdiğim yerde mi dururlar
Yine duvarlarda mıdır insanlarım
Güneşlerin yıldızların yanında
Bir kısmı bütün bir kısmı yarım
Yine duvarlarda mıdır insanlarım
Çizgi vücutlu çizgi bacaklıydı
Kömürle çizdiğim insanlar duvara
Kirpikli kirpikliydi gözleri
El ele tutmuşlardı sıra sıra
Kömürle çizdiğim insanlar duvara
Hâlâ iyi şeyler mi düşünürler
Duvara kömürle çizdiğim insanlar
Kardeş kardeş mi otururlar hälâ
Hâlâ çizdiğim yerde mi dururlar
Duvara kömürle çizdiğim insanlar
İlhan DEMİRASLAN
İlhan DEMİRASLAN
Aydınlık Dünya
Benim aydınlık dünyamda serçeler
Bir yaz günü yaşarlar
Biri uçtuğu zaman
Hep birlikte uçarlar.
Benim aydınlık dünyamda kurbağalar
Bir yosunlu göl içindedir
Ay ışığında türkü söyler
Lezzetle çoğalırlar.
Benim aydınlık dünyamda
Çiçekler, böcekler, yıldızlar da var
Kardeş kardeş öyle telaşsız
Kendi hallerinde yaşarlar.
Benim aydınlık dünyamda hayat
Bir çorap söküğüdür gider
Böcekler yaşar,
İnsanlar kavga ederler.
Şemsettin ÜNLÜ
Şemsettin ÜNLÜ
Var
Ağacı kıskanırım
Yemiş yüklü dalı var
Bahar olsun güz olsun
Ne güzel masalı var
İmrenirim arıya
Petek petek balı var
Konduğu çiçeklerin
Pembesi var alı var
CAHİT SITKI TARANCI
Cahit Sıtkı TARANCI
Gülüş Düşler Ülkesinde
Piknik yapıyordu Gülüş
annesi, babası, bir de
sevgili köpeği Melis
ormanda en kuytu yerde.
Yiyip içtiler neşeyle
sonra hepsi bir iş seçti
anneler kilosunu korur yürümeyle
baba dinlenmeye geçti
Gülüş bir ağaca yaslanıp
eline bir kitap aldı
Melis köpek serçelerle
kovalamacaya daldı.
Tam o ara ötelerden
belirdi hali perişan
küçücük bir sarı havuç
peşinde de zalim tavşan.
Melis köpek durur mu
görür de bütün bunları
şenlikten hoşlanmıştı
izleyiverdi onları.
Havuç canının derdinde
tavşan havuç işinde
köpek tavşan peşinde
Gülüş'ün kaygısı Melis
hepsi kuyu içinde...
Derin mi derindi kuyu
ne ışığı var ne suyu
kimse kimseyi görmüyor
ama sesler duyuluyor
tavşan, avı havuca
yaklaşır adım adım
Bağırır "İşte seni
sonunda yakaladım
Havuç kaçma boşuna
tavşan yiyecek seni
gitse de senin
gitmese de hoşuna! "
Köpek: "Asıl sen dur hele
Tavşan kardeş yolun nere? "
Gülüş: Bırak Melis tavşancığı
Anne: Kızım neredesin? ..
Sonra ne oldu dersiniz
Ben şaştım öğrenince
Siz de şaşacaksınız.
Ne havuç var ortada
ne de onu
kovalayan bir tavşan...
Herkes kendi aleminde.
Her şey yerli yerinde duruyor
Baba hala uyuyor
Annemiz gezintide
Köpek serçe peşinde
Gülüş hayal kuruyor.
Fevzi GÜNENÇ
Fevzi GÜNENÇ