Savaşın Çocukları Şiiri | şeyda ülker
Savaşın Çocukları
mutlulukla, çayırda kelebek kovalamak
hüzündü, tahta askeri bulamamak
ve sonsuzlukta, hayatla evcilik oynamak
savaşın gölgesinde kalana dek...
Savaşın Çocukları eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler öğrenci şiirleri
Savaşın Çocukları Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Savaşın Çocukları Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Çocuk - Çocukluk Konulu Şiirler
23 Nisan
Haydi çocuklar el ele
Sevgi dolu yüreklerle
Bir milletiz biz bize
Mutluyuz hep birlikte.
Gelin el ele verelim
Oynayalım,eğlenelim,
Şarkı söyleyelim,gülelim.
23 Nisan bizim günümüz
Işıldıyor gözlerimiz
Kucaklaşıyor batıyla doğu
Çocuklar kardeş oldu.
AYŞENUR E.
Günaydın Renkli Gün
Günaydın herkese
Hep birlikte bir güne
Oyunla , neşeyle
Doğayla barışık bir güne
Günaydın herkese
Rengarek bir güne
Oyunla , neşeyle
Hep devam etmek üzere...
AYBÜKE ÖZTÜRK
Çocuk Şiirleri
AYBÜKE ÖZTÜRK
Çocuk Düşü
Niye ağaçlar konuşmaz
Hayvanlar konuşur da
Niye ormanlar seslenmez birbirine
Söyleyecek şeyleri olur da
Niye çiçekler direnmez
Niye denizler mavi değil sarı
Niye gemilerin eğri çıkar dumanı
Özgürlüklere sokulur da
Niye ak kağıdın üstünde koşan kalem
Balık çizer, gül çizer, güneş çizer
Niye karanlıklar düşümüze girer
Aydınlıklar durur da
DOĞAN IŞIKSAÇAN
DOĞAN IŞIKSAÇAN
Çocuk Marşı
Kapı önünde Ayşe,
Hanım hanımcık iş gördü,
Sonunda kendine göre
Bir yuva kurdu.
İlk ben oldum misafiri,
Güle güle otur'a gittim.
Bir yüksük-fincanda getirdiği
Hayal kahveyi içtim.
Kibrit kutusu şeklinde
Oturmuştuk bahçeye karşı.
Ortada hokkadan bir masa,
Üstünde örtü yerine yaldızlı çikolata kağıtları.
Gözüm gazoz kapaklarına gitti,
Sorup öğrendim; Kapkacakmış.
Toplamış sokaktan ucu yanmış kibritleri:
Bu kış odun yakacakmış.
Yangın yeri bir arsadan bulduğu
Cam kırıkları; Para.
Ev çevirmek kolay, diyordu,
İş tutumlu olmakta. Ayşe'yi o anda görmeliydiniz!
Eski kadınların kanıyla evcimen
Sisli geleceklere hazırlık
Çıkmış çocuk varlığından
Zamanların ötesine tertemiz.
Ayşe'm gibi, dünyada,
Ayşe'ler dolu.
Hepsi "evcik" oynar
Öteden beri.
Ayşe'ler büyür,
Günün birinde
Oyun-ev'leri
Sahici olur.
Ama hepsinin mi?
Hepsinin değil.
Ayşe'lerin kimisi
Yuvadan evden yoksun
Sert rüzgarlar önünde
Güz yaprakları gibi
Boşluklara savrulur.
Behçet NECATİGİL
Behçet NECATİGİL