Çanakkale ve Mehmetçik Şiiri

Çanakkale ve Mehmetçik Şiiri | Şevval ve Dilara Sarıoğlu

Çanakkale ve Mehmetçik

Tan yeri kızılca ağarırken uzakta
Düşman pusudaydı hain bir tuzakta
Gel gör ki tüm Mehmetçikler ayakta
Can vermeye hazırdılar bu eşsiz vatana.

Düşman saldırırken arsızca Conkbayırı'na
Mehmetçikte şahlandı kalktı hücuma
Mermiler saplanırken her bir vücuda
Hissetmiyordu acıyı, koşarken Allaha

Mehmetçik düşerken bir bir toprağa
Burdan geçiş yok diyordu tüm cihana
Yakışmazdı esaretlik yüce Türk halkına
Yakışanı yapıyordu o eşsiz ecdadına.

Korku yok, ölüm çok şehitler diyarında
Bütün Anadolu gelmiş hep bir araya
Tek bir vücut, bir ruhtular ilahi manada
Çanakkaleyi geçilmez kılarken düşmanına.

Şevval ve Dilara Sarıoğlu

Şevval ve Dilara Sarıoğlu

Çanakkale ve Mehmetçik eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler öğrenci şiirleri Şevval Sarıoğlu Dilara Sarıoğlu Çanakkale Şiirleri Çanakkale Zaferi Şiirleri

Çanakkale Kuzuları

Gökte melekler ile eş
Çanakkale kuzuları
Yaşları hep on beş on beş
Çanakkale kuzuları
Yüreğimin sızıları

Erzakları boş torbası
Yemekleri su çorbası
En derin yürek darbesi
Çanakkale kuzuları

Düşmanların belalısı
Şehidlerin cilalısı
Anaların kınalısı
Çanakkale kuzuları

Tertemiz özleri hakta
Uyumaz gözleri bak ta
Vurulmuş ala şafakta
Çanakkale kuzuları

Düşman kesmiş limanları
Bir düşün o zamanları
Öyle yüce imanları
Çanakkale kuzuları

Dostun düşmanını tanı
Rahmetlerle an atanı
Canla kurtarmış vatanı
Çanakkale kuzuları
Yüreğimin sızıları

Muammer Yalçın

yusuf deveci

Çanakkale Destanı

I
Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Ben Fatih'in, Osman'ın,
Ben Bilge Kağan'ın torunu.
Ben fazilet, asalet
Ben zamanlarca Türk...
Söyletmişim tarihlerce türkümü.
Nerde bitmişsem
Orada doğarım.
Neresi sonumsa
Başlarım yeniden;
Kim söyleyebilir
Bir yerde öldüğümü?..

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Tarihlerin yolcusu,
Adım tarihlerce kutsal;
20. yüzyılı gösterir
Zamanlardan zaman:
Yıkılmak üzeredir
Başka adlara gebe,
Altı yüz yıl hüküm süren Osman.
Devletimle birlikte
Öldü sandılar beni,
Planlar yapıldı ardımca;
Paylaşıldı tüm vatan.

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Tarihlerce hız verdim rüzgârlara,
Kültürlere şekil.
Adalet götürdüm
Gittiğim her toprağa.
Kötüye dersini verdim,
Yanımda insanca yaşadı insan...

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Elbette göz yumamazdım düşmana,
Katlanamazdım bölüşülmesine vatanın;
Milletimi esir yaşatamazdım.
Elimde ata yadigârı silahım,
Mehmet'imle omuz omuza
Yürek yüreğe, Çanakkale'de
Haksızlıkla savaştım...

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Savaşlarca yorgun düştüm:
Bir cephede sol ayağımı yitirdim,
Ötekinde parçaladı sağ kolumu
Acımasız bir top mermisi.
Geride ne kaldı?..
˗ Vatan sevgisiyle dolu yüreğim...
Bu tarihi, bu hikâyeyi
Yazmaya devam edebileceğim.




II
Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Gözbebeğim İstanbul'u alabilmek için
Boğaz'a kadar dayanmıştı düşman.
Tarihler
18 Mart 1915'i gösteriyordu:
Vakit sabahtı,
Gelibolu yorgundu,
Gelibolu yaralıydı,
Gelibolu sıkıntılıydı...
Şehitlere mezardı Çanakkale,
Çanakkale ölüm gibi suskundu;
Boğaz'ı dolduran su değil,
Kandı...

Saatler 10'u vururken
Yükseldi cephelerden
Türk'ün andı.
Allah'ın adı
Doldu gönüllere,
Taştı dudaklardan
Sesler seslere karıştı...
Yemin etti ordu
Korumaya bu yurdu.
Kalplerden yükselen ses değil,
İmandı...

Gürleyen bir top mermisi
Başlattı savaşı kıyasıya.
Denizden karaya
Karadan denize toplar atıldı;
Topların düştüğü yerlerde
Yiğitler serildi siperlere.
Denizde gemiler,
Karada insanlar;
Bu, et ve kemiğin
Çeliğe karşı savaşıydı;
Bu, haksızlığa karşı
Özgürlüğün savaşıydı.
Sömürgeciydi denizdeki,
Denizdeki silahıyla üstündü,
Kana susamıştı;
Vatanını istiyordu Türk'ün.

Koşarken Mehmetçik
Savaştan savaşa,
Cepheden cepheye
Yorgun düşmüştü büsbütün.
Cesurdu, inançlıydı
Verilecek toprağı değil,
Ancak kanı vardı...

Düşman gemilerinin açtığı yoğun ateş
Yine cehenneme çevirdi Çanakkale'yi.
Toza dumana karıştı kaç tabya...
Geri kalır mı benim Mehmet'im?
Ellerindeki ilkel toplarıyla
Denizde fırtınalar oluşturdu,
Tarihe yeni sayfalar yazdı
Cennete koşan nice batarya...

Saatlerce sürdü savaş,
Deniz şarapnel sesleriyle çınlarken
Kaç utanmaz gemi
Sulara gönüldü yavaş yavaş...
Şehit düşüp
Tabyasını bırakmayan er,
Vatanı için ölüme giden asker,
Düşmana eğdirmişti baş.
Sabah küstahça
Boğaz'a giren gemiler,
Akşamla birlikte hüsranla
Bakmadan ardına
Kaçıp gittiler birer birer...

III
Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Çanakkale'de, Gelibolu'da
Savaştım düşmanla kıyasıya.
Halkımla bütünleştim,
Kurtuldu il il vatan.
Bayrağın dalgalandığı ufuklarca
Şehitliğe koştum;
Nerede başladıysa sonum
Orada doğdum yeniden.
Öldü sandılar beni,
Oysa öldüğüm yerde
Ölümsüzlüğe ermiştim ben.


Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Ben Yahya Çavuş,
Ben Seyit Onbaşı
Ben er Fehmi;
Yaşar bende yürekleri
Bayrak için, millet için
Sonsuzluğa eren yiğitlerin...

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Sonsuzlukların yolcusu,
Kendini vatana adamış adam...
Göruyorum şimdi daha yeşil ve ulu:
Yaprağım, ağacım, dağım, ovam.

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Ben yeni ve aydınlık Türkiye'nin
Destan destan yazılan tarihi,
Bayrağında renk, aşında tat;
Benimle biter her gönlün kederi...
Ben seferde inanç,
Hazarda huzur;
Ben buğdayda bereket,
Tarlada başak başak verim.
Kim ne isterse ilkelerimde bulur;
Tarihlerin altın sayfasıdır yerim;
Ben sonsuzluğa yürüyen
Ölümsüz Mustafa Kemal'im...

Oktay Yivli

Ali Kırımlı

Çanakkale’m Geçilmez 9

Dört tarafım düşmandı,
Ermeni’si, Fransız’ı,
İngiliz’i, Yunan’ı,
Arsızı, imansızı…

Gemilerle gelmişler,
Çanakkale diyorlar,
Geçemediklerinden,
İstanbul’a bakarlar…

Padişahsa çaresiz,
Yetkisiz düşüncede,
Çıkış aramaktayız,
Düşmanlar içerisinde…

Çanakkale’m geçilmez,
Son damlamıza kadar,
Her birini yenecek,
Kovalayacak kadar…

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

O Büyük Savaş

işte başladı o büyük savaş
durmadan yılmadan bu vatan için
o savaşa girdiler
o kadar çabalarının sonucunuda aldılar

çanakkalede yaptılar savaşı
çabalarının sonucu işte bu vatan
binlerce şehit binlerce mehmetçik
arkalarında bekleyenleri bırakıp savaştılar bu vatan için.

kadriyenur gümüş