Kardan Adam Şiiri | Turgay Kaplan
Kardan Adam
Bir çocuğun
Elinde şekillenmek isterim.
İsterim erişkin eli
Değmesin bana.
Yamuk yumuk da olsa
Bir çocuk şekil versin.
Onun
Kötülük nedir bilmeyen yüreği,
Yüreğim olsun.
Elleri ellerim.
Bakınca iç ısıtan
Kara gözleri
Gözlerim olsun.
Hele birde güzel gülüşü
Olursa değmeyin keyfime.
Kardan da olsa
ADAM GİBİ ADAM olsun.
Bilirim
Ben eriyip gidince
En çok o üzülür bana.
TURGAY KAPLAN
Kardan Adam şiiri çocuk konulu şiirler eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler öğrenci şiirleri amatör kısa şiirler
Kardan Adam Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Kardan Adam Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Çocuk - Çocukluk Konulu Şiirler
Sen Değişme Çocuğum
Değişse de pek çok şey
Sen değişme çocuğum
Olsan bile ağa, bey
Sen değişme çocuğum
Her şey sanki toz duman
Akıp giderken zaman
Değişim var da; aman
Sen değişme çocuğum
Büyürken boyun yaşın
Seçilir yüzün kaşın
Değişenlere karşın
Sen değişme çocuğum
Arar durur birçoğu
Kaybetme çocukluğu
Kolaylaştır zorluğu
Sen değişme çocuğum
Nasılsa gelir final
Değişmez ki bu kural
Bugün gibi çocuk kal
Sen değişme çocuğum
HALİL MANUŞ
Halil MANUŞ
Bir Söz Verdim Çocukluğuma
Bir söz verdim çocukluğuma
Geçen mutlu huzurlu günler hatırına
Ağlamak evvel zamanda kaldı
Mutlu günler yarınların hatırası
Çocukken mutluydum deyip geçmemek lazım
Bisiklet sürerken düştüğümüz, ağladığımız, sevindigimiz
Milyonlarca günümüz var
Ağlamak yok artık
Oyun oynarken eve geç kaldığımız
Bisiklet sürerken düştüğümüz
Verdiğimiz sözü unuttuğumuz günler
Ve daha fazlası
Hiçbir günümüzü unutamayız
Anılarımız bizimle mezara
Mutluluğumuz bizimle yarınlara kalacak bu günler unutulmayacak.
NARİN BÖYÜK 5.sınıf öğrencisi
NARİN BÖYÜK 5.sınıf öğrencisi
Çocuk Marşı
Kapı önünde Ayşe,
Hanım hanımcık iş gördü,
Sonunda kendine göre
Bir yuva kurdu.
İlk ben oldum misafiri,
Güle güle otur'a gittim.
Bir yüksük-fincanda getirdiği
Hayal kahveyi içtim.
Kibrit kutusu şeklinde
Oturmuştuk bahçeye karşı.
Ortada hokkadan bir masa,
Üstünde örtü yerine yaldızlı çikolata kağıtları.
Gözüm gazoz kapaklarına gitti,
Sorup öğrendim; Kapkacakmış.
Toplamış sokaktan ucu yanmış kibritleri:
Bu kış odun yakacakmış.
Yangın yeri bir arsadan bulduğu
Cam kırıkları; Para.
Ev çevirmek kolay, diyordu,
İş tutumlu olmakta. Ayşe'yi o anda görmeliydiniz!
Eski kadınların kanıyla evcimen
Sisli geleceklere hazırlık
Çıkmış çocuk varlığından
Zamanların ötesine tertemiz.
Ayşe'm gibi, dünyada,
Ayşe'ler dolu.
Hepsi "evcik" oynar
Öteden beri.
Ayşe'ler büyür,
Günün birinde
Oyun-ev'leri
Sahici olur.
Ama hepsinin mi?
Hepsinin değil.
Ayşe'lerin kimisi
Yuvadan evden yoksun
Sert rüzgarlar önünde
Güz yaprakları gibi
Boşluklara savrulur.
Behçet NECATİGİL
Behçet NECATİGİL
Çocuklar Ölmesin
21. asrın yeni modası,
Bomba modası.
İadelisi, taahhütlüsü,
Çocuk katili, akıllısı.
Hepsi vahşi, hepsi katil.
Tomahawk, crius,
Misket, napalm.
Bırak kullanmayı bunları
Üretmek bile,
Alçaklığın en alçakcası.
İşte!
Zifiri karanlığı aydınlatıyor,
Bombalarıyla birileri.
Ödettiriyor biri bedel,
Bedel ödüyor birileri.
Suçsuz yere tek bedel ödeyen,
Çocuklar;
Kimi,
savaşın muharip olmayan şehidi.
Kimisi de
savaşın yetimleri.
Bak!
Mahzun bir çocuk.
Belli ki çok korkmuş,
Hep titriyor minik elleri.
Memleketi müstemleke,
Adı yetim.
Benzemiyor anne eline,
Emperyalistlerin soğuk elleri.
Şanslı sayıyor kendini.
Çünkü o,
Mahallenin kurtulan tek çocuğu,
Tek yetimi.
Mutlu yaşasın diye birileri,
Ölmemeli birileri.
Hepsinden önemlisi;
Olmamalı çocuklar;
Ölen birileri.
Ergül Sırkıntı
Şeyma Döndü DAĞISTANLI