Canım Öretmenim Şiiri

Canım Öretmenim Şiiri | SILA DEMİRTAŞ

Canım Öretmenim

Elini ilk tutuğumda
Annemimki kadar sıcaktı.
Gözlerine baktığımda
Babam gibi güven doluydu.

Sınıfa girdiğimde
Nasılda ürkmiştüm senden .
O minicik kalbinde
bana da yer var mı bilmem.

Önce annem oldun benim
Sonra öğretmenim
Ne tükenmez bir sevgi
Kaynağı nedir öğretmenim

Bir gün unutacağım.
Belki en bildiklerimi bile.
yalnız iki şey kalacaksa aklımda
Biri senin adın öğretmenim.

SILA DEMİRTAŞ

Canım Öretmenim eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler öğrenci şiirleri amatör öğretmenler günü şiirleri SILA DEMİRTAŞ

Öğretmenim

Yolsuz köye gittin yaya
Gönül verdin cagdasliga
Karanligi del dedinya
Delecegim ögretmenim

Olur ettin olunmazi
Deldin kaleminle tasi
Bil dedinya bilinmezi
Bilecegim ögretmenim

Karanligi yirta yirta
Cikacagiz aydinliga
Isik ol da ak dedinya
Akacagim ögretmenim

Kin gütmedin yüreginde
Hos gördün hep densizi de
Her bir cani sev dedinya
Sevecegim ögretmenim

Sor dedinya sen her seyi
Gör dedinya gercekleri
Yik dedinya hurafeyi
Yikacagim ögretmenim

Kuru ekmek zeytin yedin
Karda kista sürgün gittin
Bildiginden hic dönmedin
Ne büyüksün ögretmenim

Süleyman APAYDIN

Süleyman APAYDIN

Canım Öğretmenim

Canım öğretmenim benim,
Seni çok severiz birlikte.
biliyorum sende bizi seversin ama,
biz seni daha çok severiz.

öğretmenim öğretmenim,
sen sadece bize,
eğitim öğretim ver,
biz seni sevelim.

bize kötü örnek değil,
iyi örnek verenlerdensin.
o yüzden biz seni,
çok ama çoook severiz.

Selin Sena Koç

Piştim Öğretmenim!...

Sarp dağları yel misali
Aştım aştım öğretmenim!...
Gözden akan, sel misali
Yaştım yaştım öğretmenim!...

Bilgi denizine daldım
Ummandan bir damla aldım
Senden koptum, yaya kaldım
Şaştım şaştım öğretmenim!...

Sulamadığında soldum
Tohum idim, fidan oldum
Senin varlığınla doldum
Boştum boştum öğretmenim!...

Sürdün beni toprak gibi
Sana aktım ırmak gibi
Gittiğinde yaprak gibi
Düştüm düştüm öğretmenim!...

Batıl her ne varsa attın
Güneş gibi aydınlattın
Bize nice değer kattın
Boştum boştum öğretmenim!..

İrfan ateşini yaktın
Başa bilgi tacı taktın
Çağlayan misali aktın
Coştum coştum öğretmenim

Sana selam durmak için
Gül tenini sarmak için
Bilgilere varmak için
Koştum koştum öğretmenim!...

Sen gelince şafak söktü
Gidişin boynumu büktü
Dağlar üzerime çöktü
Hoştum hoştum öğretmenim!...

Pek kırılgan, sanki camdım
Öğrenmeden ne çok hamdım
Bilgi ocağında yandım
Piştim piştim öğretmenim!...

M. Nihat Malkoç

M.Nihat MALKOÇ

Çocuklarıma

Kim demiş birgün öleceğim
Benim
Bu küçük yüreklerde geleceğim
Bir tek söz
Bir mimik
Küçük bir el hareketi
hepsi benim.
Gözleriyim ben
Görmeyi öğrettim.
Mavisinde gözlerinin ATAMIN
Düşünmeyi
ve sevmeyi
Sevgiyi anlatmayı sıcak dokunuşlarda
Ağlamayı
Öfkeyi ve isyanı öğrettim
Sabretmeyi öğrettim
Çim kokulu baharları özlerken
Kar yağdığında
İnsanlığı öğrettim. İnsan olmayı
ve yaşamayı
Ne olduğunu yaşamanın
Ya da yaşıyor sanmanın
Öğrettim.
Ben bir değilim
Bütün birler benim
Ben geleceğim bebeğim
Ben öğretmenim

Sevim KARAMAN ( KIZLARIMA ŞİİRLER)

Sevim KARAMAN