Öğretmenim Ve Ben Şiiri

Öğretmenim Ve Ben Şiiri | Fadimana Can

Öğretmenim Ve Ben

Hani derdin ya öğretmenim,
"İyilerle- kötüler unutulmaz!" diye,
Ben de seni unutmadım...

Öğretmenim,
Senin çocuğun varmış,
Hep anlatıyorsun ya!
Benim de annem-babam var.

Öğretmenim, öğretmenim,
Neler istiyorum neler...
Anlatayım isterseniz...

Çocuğum ama insanım,
Tozdan, gürültüden,
Soğuktan, sıcaktan,
Ben de etkileniyorum.
Pislikten, kokudan,
Ben de tiksiniyorum.
Hatta,
Ben de yoruluyorum.
Okul, dersane,
Kitap, ödev,
Sınav, stres...
Bunalıyorum...
Bir de üstüne,
Ertelenen sınavlar...
İşlenmeyen konulardan,
Defterden, kitaptan,
Hariç sorular...
Hele bir de var ya,
Genel sınavlarda,
Düşen puanlar...
Geleceğim uzaklaşıyor,
Yakalayamıyorum...
Planlıyım, çalışıyorum,
Ama, ama,
Yetmiyor!
Kendi kendime,
Anlamıyorum...

Merak işte soruyorum,
Mezun olduğu hâlde,
Gülümseyen gözleriyle,
"Öğretmenim!" diyen var mı?

Ara sıra da olsa,
Düşünebilyorsanız bunları,
Ellerinizden öperim öğretmenim!

Fadimana CAN

Fadimana Can

Öğretmenim ve Ben Fadimana CAN öğretmenler öğretmeler günü çocuk şiirleri okul şiirleri eğitici şiirler öğretici şiirler amatör şiirler şiirlerimiz

Dünyanın Bütün Çiçeklerini

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Bütün çiçekleri getirin buraya,
Öğrencilerimi getirin, getirin buraya,
Kaya diplerinde açmış çiğdemlere benzer
Bütün köy çocuklarını getirin buraya,
Son bir ders vereceğim onlara,
Son şarkımı söyleyeceğim,
Getirin, getirin? ve sonra öleceğim.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Kır ve dağ çiçeklerini istiyorum.
Kaderleri bana benzeyen,
Yalnızlıkta açarlar, kimse bilmez onları,
Geniş ovalarda kaybolur kokuları?
Yurdumun sevgili ve adsız çiçekleri,
Hepinizi, hepinizi istiyorum, gelin görün beni,
Toprağı nasıl örterseniz öylece örtün beni.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Ben bir köy öğretmeniyim, bahçıvanım,
Ben bir bahçe suluyorum gönlümde,
Kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden
Ne güller fışkırır çilelerinde,
Kandır, hayattır, emektir benim güllerim
Korkmadım, korkmuyorum ölümden,
Siz çiçek getirin yalnız, çiçek getirin.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
En güzellerini saymadım çiçeklerin,
Çocukları, öğrencilerimi istiyorum
Yalnız ve çileli hayatımın çiçeklerini,
Köy okullarında açan, gizli ve sessiz,
O bakımsız ama kokusu eşsiz çiçek.
Kimse bilmeyecek seni, beni kimse bilmeyecek
Seni, beni yalnızlık örtecek, yalnızlık örtecek.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Okulun duvarı çöktü altında kaldım,
Ama ben dünya üstündeyim, toprakta.
Yaz kış bir şey söyleyen sonsuz toprakta,
Çile çektim, yalnız kaldım, ama yaşadım.
Yurdumun çiçeklenmesi için, daima yaşadım,
Bilir bunu bahçeler, kayalar, köyler bilir.
Şimdi ustum, örtün beni, yatırın buraya,

Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Afyon ovasında açan haşhaş çiçeklerini,
Bacımın suladığı fesleğenleri,
Köy çiçeklerinin hepsini, hepsini,
Avluların pembe entarili hatmisini,
Çoban yastığını, peygamber çiçeğini de unutmayın,
Aman Isparta güllerini de unutmayın,
Hepsini, hepsini bir anda koklamak istiyorum
Getirin, dünyanın bütün çiçeklerini istiyorum.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Baharda Polatlı kırlarında açan,
Güz geldi mi Kop dağına göçen,
Yürükler yaylasında, Toroslarda eğleşen,
Muş ovasından, Ağrı eteğinden,
Gücenmesin, bütün yurt bahçelerinden
Çiçek getirin, örtün beni,
Eğin türkülerinin içine gömün beni.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Ben mezarsız yaşamayı diliyorum,
Ölmemek istiyorum, yaşamak istiyorum,
Yetiştirdiğim bahçe yarıda kalmasın,
Tarumar olmasın istiyorum, perişan olmasın,
Beni bilse bilse çiçekler bilir dostlarım,
Niçin yaşadığımı ben onlara söyledim,
Çiçeklerde açar benim gizli arzularım.

Ceyhun Atuf KANSU

Ceyhun Atuf KANSU

Necmettin Öğretmenim

Vatanımız uğrunda daha çalışacaktın,
Necmettin öğretmenim, sen şehitliğe vardın...

Masan ve sandalyen boş minik yürekler yalnız,
Gümüşhane'm ağlıyor üzgün tüm insanlarımız...

Amacın hayır idi niyetin milletimdi,
Ay yıldızlım bayrağım, çizgin hedefimizdi...

Mütevazı davrandın, Şanlıurfa'ma gittin,
Biz, seninleyiz, taşınacak emanetin...

Vatan, denildi mi koş sen de ta o köşeye!
Vatan, milletimizin var sen de ileriye...

Doğu batı kavramı yok İzmir'den koş Bitlis'e,
Ya da diğer bir ilden vesile ol herkese!

Deme, evim barkım var koş insanlarımıza,
Biz, hepimiz kardeşiz can ol canlarımıza...

Bize eğitim lazım terör kahrolsun diye,
Terör, hainlik demek yolları cahiliye...

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Öğretmenler Günü

Bir gün sizleri anlatmaya yetmez,
Sizin sevginiz asırlarca geçmez,
Hayatım sayfa sayfa eseriniz,
Nasıl unuturuz anıları biz.

Öğretmenim gününüz kutlu olsun,
Öğrendikçe bu millet mutlu olsun,
Defter, kitap, kalemler neye yarar,
Siz olmazsanız yetişmez dimağlar.

O zaman; devlet millet seni anar,
Çünkü her makamda bir öğrencin var.
Cumhurbaşkanı senin talebendir,
Başbakan hesabı senden öğrenir.

Yıllar geçmiş bir zat elinizi öper,
Ben Milli Eğitim Bakanıyım der.
Sizleri yazarken titrer ellerim,
Sanki gene imtihanda gibiyim.

Hatalı yazdıysam özür dilerim,
Satırlarda sınırlanmaz bu sevgim.
24 Kasım sonbahara rastlar,
Yapraklar döküldükçe sevginiz artar.

Gönlünüz ikinci baharı yaşar,
Tarih böyle mutlu günlerde dolar.
Öğretmenim, gününüz kutlu olsun,
Öğrendikçe bu millet mutlu olsun...

Muhittin YEGÜL

Muhittin Yegül

Öğretmenler Günü

Canım öğretmenim,
Bana okuma yazmayı öğreten,
Çarpma bölmeyi öğreten,
Güzel resim yapmayı öğreten,
Sensin öğretmenim.

Canım öğretmenim,
Okuma alışkanlığımı kazandıran,
Bana yıldız atan,
Ödevimi yaptığımda bana aferin diyen,
Sensin öğretmenim.

Derya Özkan

Derya Özkan