Hoşgörünün Efendisi Şiiri

Hoşgörünün Efendisi Şiiri | Gamze ÇIRAK

Hoşgörünün Efendisi

Afganistan'ın Belh şehrinde doğdu,
Asıl adı Muhammed Celaleddin'di.
Konya onun toprağı oldu,
Sevgi ve hoşgörünün güneşiydi.

Tasavvufta Mevlevi yolunun öncüsü,
Örnek olmaktı tek amacı insanlığa.
Bu yüzden verdi bize yedi öğüdü,
Hoşgörüsüyle tanıdı onu tüm dünya.

Herkes hoşgörüsüne hayran olurdu,
Kıramaz incitmezdi kimseyi.
Tanımayan var mı ki onu?
Mevlana Celaleddin Rumi'yi.

Seven, bağışlayan Türk şairi,
Çok söz ettirdi kendinden.
Ölümü Şeb-i Arus yani düğün gecesi,
Kötü düşünce geçirmedi hiç kalbinden.

Söylediği sözlerle dağladı yürekleri ,
Her zaman eli açık,şefkati bol.
Ne büyüksün sen ,Ey !sevgili,
Dedin ya "Ya olduğun gibi görün,ya göründüğün gibi ol".

Gamze ÇIRAK

Hoşgörünün Efendisi Türk Büyükleri eğitici şiirler okul şiirleri çocuk şiirleri öğrenci şiirleri öğretici şiirler Gamze ÇIRAK

Koca Mimar Sinan

Kayseri'nin Ağırnas'tan
Devşirilip çıktı yola
İlk rütbe "acemi oğlan"
Hakkında hayırlı ola

Yavuz Sultan Selim ile
Mısır seferine gitti
Ne eserler görüp öyle
Hepsini tecrübe etti

İlk önce "yaya başılık"
Sonra "zemberekçi başı"
Hizmetlerine karşılık
Yükseldi rütbe ve maaşı

"Haseki" oldu zamanla
Millet ününü duyunca
"Ulu" ve "Koca" ünvanla
Anıldı yıllar boyunca

Hanlar, hamamlar, köprüler
Peş peşe sıralandılar
Camiler ve minareler
Hep adınla anıldılar

Halet'ten Şam'a uzanan
Eserler bıraktın bize
Bil ki; Koca Mimar Sinan,
Minnettar bu millet size

HALİL MANUŞ

Halil MANUŞ

Hacı Bektaşi Veli'yi Anma Günü Ve Haftası

Kalpler nurlu yüzler ak niyetlerse tertemiz,
Hacı Bektaşi Veli'mi, anmadan geçemeyiz...

Vakit yaklaştığında kucaklaşır tüm dostlar,
Hacı Bektaşi Veli'm tüm canları karşılar...

O, ne yüce şahıs ki anılmadan geçilmez,
Kalpler onunla coşar onunla ruh incinmez...

O, dosttur Allah ile o, dosttur canla, kulla,
O, bir rehber bizlere adaletle, barışla...

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Aşık Veysel

Şairlerin diliydin sen,
Aşıkların gözüydün sen,
Gariplerin sazıydın sen,
Koca Veysel, Koca Veysel!

Hasretini çekiyordun,
Sâdık yârin istiyordun,
Vuslat ile inliyordun,
Koca Veysel koca Veysel

Şahsın gitti, adın kaldı.
Sazın gitti, sözün kaldı.
Mücadelen,anın kaldı.
Koca Veysel koca Veysel!

Davet ettin hep birliğe,
Tavır koydun ikiliğe,
Lanet ettin kötülüğe,
Koca Veysel koca Veysel!

Gönül gözlerinle gördün,
Çilelerle demler sürdün,
Uzun ince yola döndün,
Koca Veysel koca Veysel!

Veysel,Yaşar sende bende,
Şarkılarda, türkülerde,
Sen dostlarının gönlünde,
Koca Veysel koca Veysel!
(6.12.2001)

Yaşar Akbaş

YAŞAR AKBAŞ

Türk'ün Miladı

Unuttuk sanma ecdat, nesiller hep hatırlar,
Vatan için gösterdin, insanüstü şuurlar,
Türkün tarihi için, naçizane satırlar,
Nesiller sizle duyar, hep övünç ve gururlar.

Bilge Kağan, Kültigin ve veziri Tonyukuk,
Kopuzlar eşliğinde, bazen şen bazen buruk,
Dede Korkut dilinden, örf adet ve de hukuk,
Altaylarda şenlik var, hakanlar verdi buyruk.

Genç bir Metehan oldu, hükümdarlık talibi,
O gündür ordumuzun, ilk kuruluş tarihi
Oğuz Kağan’la yazdın, nice destan galibi
Seninle de değişti, Türk’ün makus talihi

İlk Talas savaşında, gördük samimiyeti,
Karahanlılar oldu, İlk Türk İslam Devleti,
Karış karış anlattı, güzel İslamiyeti,
Hacı Bektaş, Mevlana, Yunus Emre daveti.

Yola revan olmuştu, Türkün iki Hakanı,
Bu yoldur ki Türklerin, tarihi bir mekânı,
Dökülmüş bu uğurda, nice yiğidin kanı,
Yükseltti Selçukluyu, anla(t) Dandanakan’ı

Alpaslan üstü kefen, elinde aziz Kur’an,
Savaş Taktiği oldu, Kurt Kapanı ve Turan,
Diyojen ve ordusu, er meydanından kaçan,
Malazgirt’tir Türklere, Anadolu’yu açan.

Orta Asya’dan gelir, Cirit Ata oyunu,
Beyler Hakanlar kurar, töre devlet toyunu,
Unutmamak gerekir, Yirmi dört Türk boyunu,
Hatırlasın nesiller, şanlı Türkün soyunu.

Asırlardır gayemiz, O Gül Gülistan Bağı,
Kırdı Sultan Fatihim, kırılmaz demir ağı,
Fetih ile birlikte, kapattık orta çağı,
İstanbul oldu artık, Türk'ün ebed ocağı.

Çanakkale Anıtı, değil yalnızca yazı,
Omuz omuza Türk, Kürt, Çerkez, Arap ve Lazı,
Yolları şahadetti, döndü geri çok azı,
Düşmana geçilmedi, Çanakkale Boğazı.

Düşünmeden cepheye, ne cinsiyet ne yaşı,
Öğün yaptı cephede, kuru ekmekle aşı,
Vermemişti düşmana; Urfa, Antep, Maraş'ı,
Atatürk’le başladı, o Kurtuluş Savaşı.

Zalimin karşısında, dimdik Niğdeli Ömer,
Şehit isterse eğer, Rabbim iki kez gömer,
Soruldu vatan nedir? Dedi Volkan; Canöz'üm,
Vatan varsa ucunda, fedadır başım gözüm.

Savaşmıştı cephede, erkeği ve kadını,
Taşımışlar dört yana, Türk'ün soylu adını,
Unutmasın nesiller, kahraman ecdadını,
Anlatmaya çalıştım, şanlı Türk'ün Miladını.

Ramazan YILDIZ